Matmonsen
Rekesommar
Reker er samnemnaren for sommar, sol og lukkelege dagar.
Foto: Berit Roald / NTB
Reker skal ein jo helst ete om vinteren. Dei smakar best då. Seier dei. Og så et dei reker om sommaren likevel. For i dette landet, der me ofte har sommar som varer berre nokre veker, er desse små og herleg smakfulle skaldyra sjølve samnemnaren for sommar, sol og lukkelege dagar.
Eg har sjølv sete og dingla med beina på bryggjekanten i Oslo, Molde eller Utgårdskilen med ein pose nykokte reker rett frå båten, fersk loff, sitron og majonestuben i handa. Det er jo reinaste paradiset. Einaste slangen i paradiset er at ein ikkje kan få seg eit glas passande kvitvin til mirakelet på slike bryggjer. Forstå det den som kan.
Elles i Europa definerer dei vin som eit landbruksprodukt – og det er det einaste rette ordet. Bøndene lever av det, altså bør dei få selje det dei lagar, på den måten som passar dei. Men i Noreg er det ein styggedom, helsing Hans Nielsen Hauge og konservative bispar. Vi menneske er meir enn 70 prosent vatn, men enno er ikkje avhaldsfolk nøgde, som Odd Børretzen sa. Denne puritanismen tar vel ikkje slutt før vinbøndene her i landet seier kraftig ifrå. Det blir stadig fleire av dei, sjå berre på britane, som dei siste åra har segla opp blant verdas beste til å lage musserande vin: Gå gjerne på Vinmonopolet og kjøp ein Nyetimber, så får du kan hende ein ny boblefavoritt. Nokon skal lage bobler på Hvaler no. Det blir spennande.
Eg var ein gong, for 15 år sidan, i Ulvik og heldt konsert på poesifestivalen. Då vitja eg siderbøndene der. Så skreiv eg ein syrleg kommentar i VG om bøndene som ikkje fekk selje sideren på garden. Teiknaren Roar Hagen teikna meg i bunad og med alpelue under eit epletre, med siderdunken i handa, epla poppande ned i hovudet og sauane som nysgjerrige tilskodarar. Det vekte åtgaum til og med på Stortinget, der teksten vart sitert frå talarstolen.
Og jammen blei det forandring. Ikkje berre på grunn av meg, sjølvsagt, men eg likar å tru at eg har ørlite grann ære. Ein liten promille ære.
Men altså – reker. Eg held meg gjerne til den klassiske oppskrifta, med luksuriøse rekesmørbrød. Så kan eg koke rekekraft etterpå. Det er berre å ha skala i gryta og svisje dei i nokre minutt med ein grovdelt lauk og gulrot, heil pepar, urtestilkar og kanskje eit glas kvitvin. Har du ikkje vin, så bruk ein halv sitron. Fyll på med vatn til det dekkjer ingrediensane, la det heile putre ein halvtime, skru av varmen og la gryta stå med lok ein halvtime til. Kok væska litt ned etter smak, så har du verdas beste skaldyrkraft.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
