Herskesjuke herrar
«Herremanns vilje kan snart venda seg», vert det sagt. Få veit meir om det enn tenarane. Og tenarar trengst visst, for «det kan ikkje alle herre vera; det lyt einkvan sekken bera». Om ein i tillegg har stelt seg slik at ein tener to herrar, kan det verta vel stridt. Ein kan elles leva herrens glade dagar utan å vera herre, men herregud so herleg det må vera å bu herskapleg og få herremåltid kvar dag.
Herre kjem av eit germansk adjektiv som opphavleg tydde ‘grå, gråhåra’. Etter kvart vart adjektivet òg nytta i tydingane ‘gamal, fornem’. Me finn det mellom anna i norrønt (hárr ‘grå; gråhåra, gamal’), engelsk (hoar, hoary ‘grå, gråna av elde’) og tysk (hehr ‘opphøgd, vyrdeleg’). Substantivet herre er strengt teke komparativ av det nemnde adjektivet og tyder soleis ‘meir grå(håra), eldre, vyrdelegare’.
Det ser ut til at herre har fått tydingane ‘rangsperson, leiar’ etter påverknad frå latin senior (‘eldre’, komparativ av senex ‘gamal’). Senior vart nytta som substantiv med tydingane ‘eldre mann, herre’ (jf. t.d. italiensk signore og engelsk Sir). Herre skal ha kome inn i nordisk frå gamalsaksisk. Norrønt herra var mykje nytta som tittel, fyrst for kongar, prinsar, jarlar og bispar, sidan for lendmenn, riddarar og abbedar, og endå seinare for prostar og prestar. Herleg, herska og herskap er i ætt med herre. Det er uvisst om hersa og hersens er det. Hertug er det ikkje (det kjem av hær).
Nokre drøymer om å verta herre over eit land eller få verdsherredøme (jf. sigerherre). Høgda til «dei høge herrane» har med rang og makt å gjera. Éin herre har so mykje makt at me skal nytta stor førebokstav: «Mannen spår, og Vårherre rår.» Det er radt ikkje alle som likar at herre vert nytta forsterkande, men vanleg er det likevel: «Kva i herrens namn er dette?» «Det var for mange herrens år sidan.» Me har òg utrop som «herre min hatt», «herre jemini» og det førnemnde herregud.
Det er ikkje berre storkarar og leiarar som er herrar. Stundom tyder herre rett og slett ‘mann’, som i herrebesøk, herrefrisør og herrelag. Kvinner kan fint sykla på herresykkel og vera herre i eige hus, men merk at herre er eit av orda som får køyrt seg i Egalias døtre (1977) av Gerd Brantenberg. Der heiter det til dømes jomherr, herrentimmer og herken (for frøken).
Kristin Fridtun
Kristin Fridtun er filolog og forfattar.
E-post: kristin.fridtun@gmail.com
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
«Herremanns vilje kan snart venda seg», vert det sagt. Få veit meir om det enn tenarane. Og tenarar trengst visst, for «det kan ikkje alle herre vera; det lyt einkvan sekken bera». Om ein i tillegg har stelt seg slik at ein tener to herrar, kan det verta vel stridt. Ein kan elles leva herrens glade dagar utan å vera herre, men herregud so herleg det må vera å bu herskapleg og få herremåltid kvar dag.
Herre kjem av eit germansk adjektiv som opphavleg tydde ‘grå, gråhåra’. Etter kvart vart adjektivet òg nytta i tydingane ‘gamal, fornem’. Me finn det mellom anna i norrønt (hárr ‘grå; gråhåra, gamal’), engelsk (hoar, hoary ‘grå, gråna av elde’) og tysk (hehr ‘opphøgd, vyrdeleg’). Substantivet herre er strengt teke komparativ av det nemnde adjektivet og tyder soleis ‘meir grå(håra), eldre, vyrdelegare’.
Det ser ut til at herre har fått tydingane ‘rangsperson, leiar’ etter påverknad frå latin senior (‘eldre’, komparativ av senex ‘gamal’). Senior vart nytta som substantiv med tydingane ‘eldre mann, herre’ (jf. t.d. italiensk signore og engelsk Sir). Herre skal ha kome inn i nordisk frå gamalsaksisk. Norrønt herra var mykje nytta som tittel, fyrst for kongar, prinsar, jarlar og bispar, sidan for lendmenn, riddarar og abbedar, og endå seinare for prostar og prestar. Herleg, herska og herskap er i ætt med herre. Det er uvisst om hersa og hersens er det. Hertug er det ikkje (det kjem av hær).
Nokre drøymer om å verta herre over eit land eller få verdsherredøme (jf. sigerherre). Høgda til «dei høge herrane» har med rang og makt å gjera. Éin herre har so mykje makt at me skal nytta stor førebokstav: «Mannen spår, og Vårherre rår.» Det er radt ikkje alle som likar at herre vert nytta forsterkande, men vanleg er det likevel: «Kva i herrens namn er dette?» «Det var for mange herrens år sidan.» Me har òg utrop som «herre min hatt», «herre jemini» og det førnemnde herregud.
Det er ikkje berre storkarar og leiarar som er herrar. Stundom tyder herre rett og slett ‘mann’, som i herrebesøk, herrefrisør og herrelag. Kvinner kan fint sykla på herresykkel og vera herre i eige hus, men merk at herre er eit av orda som får køyrt seg i Egalias døtre (1977) av Gerd Brantenberg. Der heiter det til dømes jomherr, herrentimmer og herken (for frøken).
Kristin Fridtun
Kristin Fridtun er filolog og forfattar.
E-post: kristin.fridtun@gmail.com
Fleire artiklar
Laila Goody, Maria Ómarsdóttir Austgulen, Trond Espen Seim og John Emil Jørgenrud i nachspielet frå helvete som stykket til Edward Albee blir kalla.
Foto: Erika Hebbert
Sterkt om livsløgn og overleving
Gode skodespelarprestasjonar i intens kamp på liv og død.
Den nye statsministeren i Frankrike, Michel Barnier, blir klappa inn av den utgåande, Gabriel Attal, i ein seremoni på Hôtel Matignon i Paris 5. september.
Foto: Stephane De Sakutin / Reuters / NTB
Ny statsminister med gjeld, utan budsjett
No lyt alt skje raskt i fransk politikk for å avverje nye kriser.
Justis- og beredskapsminister Emilie Enger Mehl på veg til pressetreffet om motarbeiding av kriminalitet. Også statsminister Jonas Gahr Støre og finansminister Trygve Slagsvold Vedum deltok.
Foto: Thomas Fure / NTB
– No ser me effekten av færre politifolk
Det er mykje regjeringa kunne gjort som dei ikkje har gjort. Me er ikkje imponerte, seier Helge André Njåstad (FrP).
Den oppdaterte boka om rettens ironi er ei samling av tekstar frå Rune Slagstad gjennom førti år.
Foto: André Johansen / Pax Forlag
Jussen som styringsverktøy
Rettens ironi, no i fjerde og utvida utgåve, har for lengst blitt ein klassikar i norsk idé- og rettshistorie.
Finn Olstad har doktorgrad i historie og er tidlegare professor ved Seksjon for kultur og samfunn ved Noregs idrettshøgskule.
Foto: Edvard Thorup
Det nye klassesamfunnet
Finn Olstads nye bok er eit lettlese innspel til ei sårt tiltrengd innsikt i skilnaden mellom fakta og ideologi.