Min helts antihelt
Dmitrij Bykov (f. 1965).
Foto: Wikimedia Commons
Vi har ikkje ein slik personlegdom i det litterære Noreg. Ta ein forfattar med arrogansen, elegansen og pondusen til Erik Fosnes Hansen. Gje han litt poetisk-polemisk vidsyn frå Jan Erik Vold. Legg til formidlingsgleda til ein Frank Aarebrot. Då har vi den russiske forfattaren, poeten, kritikaren og samfunnsrefsaren Dmitrij Bykov.
I periodar kan eg høyra på Bykov kvar dag. Han har lese alt og snakkar på inn- og utpust om alle tema. Bykov seier at Ostap Bender hjå forfattarduoen Ilf og Petrov er den mest interessante og tidlause litterære russiske (anti)helten. Konkurransen er hard, som vi veit. Ei førelesing av Bykov byrjar med den geniale aforismen: «Ilf og Petrov har gått i gløymeboka av di alle kan sitera romanane deira ordrett.»
Det er vanskeleg for utlendingar å skjøna Bender-figuren frå tiåret etter revolusjonen. Eg ville kan henda ikkje ha lese romanane Tolv stoler (1928) og Gullkalven (1931) om det ikkje var for at Bender er sjakkspelar. Stormeister, faktisk. Forfattarduoen er inspirert av den jødiske kulturen og humoren i Odessa. Bender er rotlaus, fattig, smart og vittig, har dametekke og kjempar det han kallar ein «ideologisk kamp» for personleg økonomisk rikdom.
Bender vantar evna til å snakka sant eller gjera eit heiderleg arbeid. Det interessante med Bender er korleis han står med eitt bein i den gamle tida, Tsar-Russland, og eitt i den unge Sovjetstaten. Han er sovjetisk og antisovjetisk i same person.
Bender tilpassar seg dei nye tilhøva, og med den nye sjakkboomen under Stalin får han ideen om å svindla ein sjakklubb ved Volga ved å gje seg ut for å vera stormeister. Det sovjetiske publikummet elska desse scenene krydra med sjakkaforismar. Bender, som berre kan eitt opningstrekk, 1.e2–e4, skaper den sovjetiske sjakkhumoren.
Det har vore mykje spekulasjon om Mikhail Bulgakov, forfattaren av Mesteren og Margarita, den viktigaste russiske romanen i det 20. hundreåret, skulle vera mannen bak historiene om Bender. Bykov trur ikkje på dette, men seier at Voland – djevelen hjå Bulgakov – er den tredje soga om Bender.
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal meister i sjakk.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Vi har ikkje ein slik personlegdom i det litterære Noreg. Ta ein forfattar med arrogansen, elegansen og pondusen til Erik Fosnes Hansen. Gje han litt poetisk-polemisk vidsyn frå Jan Erik Vold. Legg til formidlingsgleda til ein Frank Aarebrot. Då har vi den russiske forfattaren, poeten, kritikaren og samfunnsrefsaren Dmitrij Bykov.
I periodar kan eg høyra på Bykov kvar dag. Han har lese alt og snakkar på inn- og utpust om alle tema. Bykov seier at Ostap Bender hjå forfattarduoen Ilf og Petrov er den mest interessante og tidlause litterære russiske (anti)helten. Konkurransen er hard, som vi veit. Ei førelesing av Bykov byrjar med den geniale aforismen: «Ilf og Petrov har gått i gløymeboka av di alle kan sitera romanane deira ordrett.»
Det er vanskeleg for utlendingar å skjøna Bender-figuren frå tiåret etter revolusjonen. Eg ville kan henda ikkje ha lese romanane Tolv stoler (1928) og Gullkalven (1931) om det ikkje var for at Bender er sjakkspelar. Stormeister, faktisk. Forfattarduoen er inspirert av den jødiske kulturen og humoren i Odessa. Bender er rotlaus, fattig, smart og vittig, har dametekke og kjempar det han kallar ein «ideologisk kamp» for personleg økonomisk rikdom.
Bender vantar evna til å snakka sant eller gjera eit heiderleg arbeid. Det interessante med Bender er korleis han står med eitt bein i den gamle tida, Tsar-Russland, og eitt i den unge Sovjetstaten. Han er sovjetisk og antisovjetisk i same person.
Bender tilpassar seg dei nye tilhøva, og med den nye sjakkboomen under Stalin får han ideen om å svindla ein sjakklubb ved Volga ved å gje seg ut for å vera stormeister. Det sovjetiske publikummet elska desse scenene krydra med sjakkaforismar. Bender, som berre kan eitt opningstrekk, 1.e2–e4, skaper den sovjetiske sjakkhumoren.
Det har vore mykje spekulasjon om Mikhail Bulgakov, forfattaren av Mesteren og Margarita, den viktigaste russiske romanen i det 20. hundreåret, skulle vera mannen bak historiene om Bender. Bykov trur ikkje på dette, men seier at Voland – djevelen hjå Bulgakov – er den tredje soga om Bender.
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal meister i sjakk.
Fleire artiklar
Michael Keaton er attende i den ikoniske rolla som Beetlejuice.
Foto: Warner Bros. Discovery
Beetlejuice Beetlejuice: Nesten dødsfestleg
Sjølv om det er eit gledeleg gjensyn, saknar eg snerten.
Hjortelusflugene er spesialiserte parasittar som føder levande ungar og lever heile det vaksne livet nede i pelsen til elg, hjort og rådyr.
Foto via Wikimedia Commons
Svermingstid for hjortelusfluga
Göran Fristorp døydde 3. september. Han vart 76 år gammal.
Foto: Sara Johannessen Meek / NTB
Göran Fristorp (1948–2024)
Det kjem an på storleiken, men det er ein fordel å sleppe å trene inni bilen.
Bene Riobó / Wikimedia commons
I form med bilen
Alternativ for Tyskland-politikaren Björn Höcke i retten i Halle i 2024. Han er bøtelagd to gonger for å nytta nazislagordet «Alles für Deutschland».
Foto: Jens Schlueter / AP / NTB
Kor ekstrem er Björn Höcke?
Universitetsfolk kan bruke eit heilt yrkesliv på å diskutere kva ekstremisme er. I Tyskland er det Verfassungsschutz som avgjer det.