Litt vanskeleg å forklare
Teikning: May Linn Clement
– Hallo, det er meg. No er me utanfor idrettshallen, men det er ikkje eit menneske å sjå.
– Du skal ikkje vere ved idrettshallen. Tok du til venstre i krysset?
– Kva for eit kryss? Eg fylgde vegen slik du sa, og tok til venstre etter brua.
– Ja, då køyrde du forbi eit bedehus?
– Nei, eg såg ikkje noko bedehus.
– Kvitt bedehus på høgre side av vegen. Jesus – verdas frelsar. Men det er to bruer, den eine er litt smalare, du skulle køyre over den, ikkje den fyrste breie brua, altså, men den andre. Då kjem du til det brune huset. Har du køyrt for langt?
– Eg køyrde over den brua du sa eg skulle køyre over.
– Det kan du ikkje ha gjort. Du må køyre tilbake til krysset med hovudvegen. Så ringjer du meg opp att.
(...)
– Hallo, det var ei som blei bilsjuk, så det tok litt tid her. Men no er me i gang att.
– Er de ved hovudvegen?
– Nei, men eg kan sjå krysset og har køyrt litt vidare mot det brune huset du snakka om.
– Ja, då skal de ta andre vegen til høgre, ikkje den fyrste vegen som kjem med ein gong du har passert det brune huset. Litt lenger borte kjem det noko som kan sjå ut som ein veg, men som ikkje er det, berre køyr vidare. Det er ikkje den heller.
– Synest huset er meir mørkeraudt enn brunt.
– Du skal komme til ein nedlagd bensinstasjon.
– Det er dårleg dekning, kan du gjenta det siste du sa?
– Bensinstasjon?
– Hallo, du forsvann.
– Etter kvart kjem du til ein bensinstasjon.
– Kan de vere stille, eg klarer ikkje høyre kva tante Berit seier. Kva sa du?
– Har du køyrt over ei bru?
– Nei.
– Då må du snu og køyre tilbake og finne den smale brua. Då er det ikkje det rette brune huset.
– Eg høyrer berre annakvart ord, du dett ut heile tida, eg ringjer opp att når eg kjem til ein stad med betre dekning.
(...)
– Hallo, no står me midt på den brua, og viss eg snur meg til høgre, ser eg ein gravemaskin på eit jorde. Er det her me skal vere?
– Du må køyre vidare rett fram over brua og ta til høgre før ein silo, så fortset du langsmed vatnet.
– Vatn? Eg ser ikkje noko vatn.
– Vent litt, kva er det eg seier, de kjem jo frå sør, då må du til venstre. Etter brua køyrer de vidare opp ein liten bakke, og i toppen svingar vegen nesten nitti grader rundt. Der må du ta det med ro, det er mykje rådyr i området.
– Vent litt, det kjem ein annan bil, eg må rygge, berre hald linja.
(...)
– No er eg på andre sida av brua.
– Gjer det som eg sa: Køyr opp bakken og rundt, så fylgjer du vegen heilt til du ser ein bensinstasjon. Og når du kjem fram, blir du berre ståande der. Det skal vere eit skilt, ikkje heilt nytt, men ikkje så gammalt heller. Sei ifrå når du er ved bensinstasjonen, etter det er det litt vanskeleg å forklare. Forresten, eg veit ikkje om det er mobildekning der, men me skal prøve å halde utkikk.
Frank Tønnesen
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
– Hallo, det er meg. No er me utanfor idrettshallen, men det er ikkje eit menneske å sjå.
– Du skal ikkje vere ved idrettshallen. Tok du til venstre i krysset?
– Kva for eit kryss? Eg fylgde vegen slik du sa, og tok til venstre etter brua.
– Ja, då køyrde du forbi eit bedehus?
– Nei, eg såg ikkje noko bedehus.
– Kvitt bedehus på høgre side av vegen. Jesus – verdas frelsar. Men det er to bruer, den eine er litt smalare, du skulle køyre over den, ikkje den fyrste breie brua, altså, men den andre. Då kjem du til det brune huset. Har du køyrt for langt?
– Eg køyrde over den brua du sa eg skulle køyre over.
– Det kan du ikkje ha gjort. Du må køyre tilbake til krysset med hovudvegen. Så ringjer du meg opp att.
(...)
– Hallo, det var ei som blei bilsjuk, så det tok litt tid her. Men no er me i gang att.
– Er de ved hovudvegen?
– Nei, men eg kan sjå krysset og har køyrt litt vidare mot det brune huset du snakka om.
– Ja, då skal de ta andre vegen til høgre, ikkje den fyrste vegen som kjem med ein gong du har passert det brune huset. Litt lenger borte kjem det noko som kan sjå ut som ein veg, men som ikkje er det, berre køyr vidare. Det er ikkje den heller.
– Synest huset er meir mørkeraudt enn brunt.
– Du skal komme til ein nedlagd bensinstasjon.
– Det er dårleg dekning, kan du gjenta det siste du sa?
– Bensinstasjon?
– Hallo, du forsvann.
– Etter kvart kjem du til ein bensinstasjon.
– Kan de vere stille, eg klarer ikkje høyre kva tante Berit seier. Kva sa du?
– Har du køyrt over ei bru?
– Nei.
– Då må du snu og køyre tilbake og finne den smale brua. Då er det ikkje det rette brune huset.
– Eg høyrer berre annakvart ord, du dett ut heile tida, eg ringjer opp att når eg kjem til ein stad med betre dekning.
(...)
– Hallo, no står me midt på den brua, og viss eg snur meg til høgre, ser eg ein gravemaskin på eit jorde. Er det her me skal vere?
– Du må køyre vidare rett fram over brua og ta til høgre før ein silo, så fortset du langsmed vatnet.
– Vatn? Eg ser ikkje noko vatn.
– Vent litt, kva er det eg seier, de kjem jo frå sør, då må du til venstre. Etter brua køyrer de vidare opp ein liten bakke, og i toppen svingar vegen nesten nitti grader rundt. Der må du ta det med ro, det er mykje rådyr i området.
– Vent litt, det kjem ein annan bil, eg må rygge, berre hald linja.
(...)
– No er eg på andre sida av brua.
– Gjer det som eg sa: Køyr opp bakken og rundt, så fylgjer du vegen heilt til du ser ein bensinstasjon. Og når du kjem fram, blir du berre ståande der. Det skal vere eit skilt, ikkje heilt nytt, men ikkje så gammalt heller. Sei ifrå når du er ved bensinstasjonen, etter det er det litt vanskeleg å forklare. Forresten, eg veit ikkje om det er mobildekning der, men me skal prøve å halde utkikk.
Frank Tønnesen
Fleire artiklar
Stillinga i VM-kampen mellom Ding Liren og Gukesh var 4–4 etter 8 av 14 parti.
Foto: Eng Chin An / FIDE
Sjakken lever vidare som eit kuriosum og freak-show, noko som passar meg ganske bra i denne spalta, skriv Atle Grønn.
Når den ambisiøse kokken Almut (Florence Pugh) møter nyskilde Tobias (Andrew Garfield), endrar livet seg for alltid.
Foto: Ymer Media
At eg tek til tårene, betyr ikkje at eg elskar We Live in Time.
Gjennom foto og tekst dokumenterte Maria Gros Vatne eit annleis liv på bloggen Wildandfree.no. Ho og mannen Nik Payne forlét bylivet og trygge jobbar til fordel for økologisk gardsbruk og heimeskule. Her ser me sonen Falk.
Foto: Maria Gros Vatne
Frå draum til sorg
Ukjent landskap vinn den eine prisen etter den andre. No er den å finne på lista over filmar som er kvalifiserte til vurdering av Oscar-akademiet i kategorien «Beste dokumentarfilm».
Peter Flamm (1891–1963) var ein tysk lege med jødisk familiebakgrunn som i 1926 gjorde furore med debutromanen.
Foto: Otto Kurt Vogelsang / Ullstein bild
«Jeg? er ein djupt fascinerande og høgst moderne tekst om sinnsforvirring og dobbeltgjengeri»
Marie Blokhus, Gard Skagestad og Kirsti Refseth spelar stykket til den tyske dramatikaren Marius von Mayenburg.
Foto: Monica Tormassy / Det Norske Teatret
Kven har makt over kven?
Velspelt om medviten og umedviten makt, sanning, manipulasjon og illusjon.