Verdseinaren som ikkje fekk sova
Veteranen Ulf Andersson tapte etter berre 22 trekk mot 15 år gamle Magnus Carlsen i 2006, då brikkene byrja snurra i hovudet, fortel svensken i boka Schackets Mästare (2019).
Foto: Wikimedia Commons
Den sympatiske svensken Ulf Andersson (f. 1951) har ei utruleg kjensle for spelet, posisjonsforståing. Han var rangert som nummer tre i verda på sitt beste, men var altfor mild til å verta verdsmeister. Andersson mislikte å tapa sterkare enn han likte å vinna. Han tykte det var betre å berga ein remis frå ei vanskeleg stilling enn å vinna eit sjakkparti. Å tapa var for Andersson som å døy, eller i alle høve mista jobben. Han levde (og lever) jo av sjakk.
Midt på 1990-talet tok ein ny generasjon over med Anand og Kramnik i spissen. Andersson fekk statsløn i Sverige, men kva skulle han no gjera? Han lét seg overtala til å vera med i Noregs Postsjakkforbunds 50 års jubileumsturnering. Her skulle den svenske nybyrjaren spela mot verdseliten i postsjakk. Han vann ei perle av eit parti mot Ivar Bern, bergensaren som ti år seinare sjølv vart verdsmeister i postsjakk. Dette formatet passa Andersson perfekt – og han vann turneringa utan tap. Etter ei ny sterk turnering, på fyrstebordet for Sverige i OL i postsjakk, var han uventa rangert som nummer éin i verda.
Andersson hadde korkje telefon eller internett og var heller ikkje interessert i den nye datasjakken. Han tenkte sjølv, og kunne analysera ei stilling i ei veke eller to som ingen annan i verda. I time etter time sat han med sjakkbrettet på Café Saga i Arboga, ei lita svensk bygd med nokre tusen innbyggjarar.
Ei postsjakkturnering tek ofte fleire år å gjennomføra. Ved tusenårsskiftet sa den svenske verdseinaren ja til ei tredje turnering. Men no hadde datamaskinane til motstandarane vorte umenneskeleg sterke. Andersson byrja analysera døgeret rundt for å kompensera for datakrafta til motstandarane som rekna eit hundretal millionar trekk i sekundet. Sjakkvariantane invaderte hovudet hans. I senga låg kona, men han kjende henne knapt att. Han analyserte kvart ledige sekund i åtte år. Han gjekk på veggen.
I dag, mange år seinare, veit han ikkje om han nokon gong finn ro. Han har hallusinasjonar og får medisinsk hjelp.
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal meister i sjakk.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Den sympatiske svensken Ulf Andersson (f. 1951) har ei utruleg kjensle for spelet, posisjonsforståing. Han var rangert som nummer tre i verda på sitt beste, men var altfor mild til å verta verdsmeister. Andersson mislikte å tapa sterkare enn han likte å vinna. Han tykte det var betre å berga ein remis frå ei vanskeleg stilling enn å vinna eit sjakkparti. Å tapa var for Andersson som å døy, eller i alle høve mista jobben. Han levde (og lever) jo av sjakk.
Midt på 1990-talet tok ein ny generasjon over med Anand og Kramnik i spissen. Andersson fekk statsløn i Sverige, men kva skulle han no gjera? Han lét seg overtala til å vera med i Noregs Postsjakkforbunds 50 års jubileumsturnering. Her skulle den svenske nybyrjaren spela mot verdseliten i postsjakk. Han vann ei perle av eit parti mot Ivar Bern, bergensaren som ti år seinare sjølv vart verdsmeister i postsjakk. Dette formatet passa Andersson perfekt – og han vann turneringa utan tap. Etter ei ny sterk turnering, på fyrstebordet for Sverige i OL i postsjakk, var han uventa rangert som nummer éin i verda.
Andersson hadde korkje telefon eller internett og var heller ikkje interessert i den nye datasjakken. Han tenkte sjølv, og kunne analysera ei stilling i ei veke eller to som ingen annan i verda. I time etter time sat han med sjakkbrettet på Café Saga i Arboga, ei lita svensk bygd med nokre tusen innbyggjarar.
Ei postsjakkturnering tek ofte fleire år å gjennomføra. Ved tusenårsskiftet sa den svenske verdseinaren ja til ei tredje turnering. Men no hadde datamaskinane til motstandarane vorte umenneskeleg sterke. Andersson byrja analysera døgeret rundt for å kompensera for datakrafta til motstandarane som rekna eit hundretal millionar trekk i sekundet. Sjakkvariantane invaderte hovudet hans. I senga låg kona, men han kjende henne knapt att. Han analyserte kvart ledige sekund i åtte år. Han gjekk på veggen.
I dag, mange år seinare, veit han ikkje om han nokon gong finn ro. Han har hallusinasjonar og får medisinsk hjelp.
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal meister i sjakk.
Fleire artiklar
Butikkvindauge i Worth Avenue i Palm Beach i Florida.
Alle foto: Håvard Rem
Det blonde reservatet
PALM BEACH: Krig og folkevandring verkar inn på alle vestlege val. Eit amerikansk presidentval kan verka andre vegen òg.
Lewis Lapham på Lapham’s Quarterly-kontoret ved Union Square på Manhattan.
Ein lang marsj mot idiotveldet
NEW YORK: Sett frå minnestunda for Lewis Lapham ser den politiske dagsordenen i USA mindre ny ut.
VINNAREN: På søndag vart Herbert Kickls Fridomsparti (FPÖ) for første gongen største parti i det austerrikske parlamentsvalet. Får partiet makt, vil dei jobbe for å oppheve sanksjonar mot Russland.
Foto: Lisa Leutner / Reuters/ NTB
Politikk i grenseland
Austerrikarane ser på seg sjølv som ein fredsnasjon. Likevel røystar ein tredel på prorussiske høgrepopulistar.
Eldspåsetting og steinkasting i Ramels veg i Rosengård i Malmö. Ivar Hippe har intervjua innbyggarar i utsette bydelar i Vest-Sverige.
Foto: Johan Nilsson / TT / AP / NTB
– Det kjem til å bli stygt
Ivar Hippe fekk lyst til å sjå nærmare på dei svenske tilstandane. Etter tre års arbeid er Sverige 2024: Beretninger om et land i krise her. Staten må ta styring, seier han.
Yrka med det høgste sjukefråværet er kvinnedominerte med relasjonelt arbeid og høge emosjonelle krav, skriv Lill Sverresdatter Larsen.
Foto: Gorm Kallestad / NTB
Langvarig overbelastning gir rekordhøyt sykefravær
«Vi har lenge drevet en dugnad for å holde skuta flytende.»