Offiseren i Kharkiv
Jakov Nejsjtadt. Send bilettekst til atle.gronn@ilos.uio.no.
Foto: Boris Dolmatovskij Foto: Boris Dolmatovskij / Jakov Nejsjtadt.
Eg følgde den gamle mannen langt oppi 90-åra. Kvar månad ringde den russisk-aserbajdsjansk-israelske stormeisteren Emil Sutovskij (f. 1977) til Nejsjtadt og rapporterte frå samtalen på Facebook. Det var sjakkinternett på sitt beste.
Jakov Nejsjtadt vart fødd for 100 år sidan. Som gutunge i Moskva opplevde han verdsmeistrane Capablanca og Lasker på nært hald. Så kom krigen. Den unge offiseren vart sjef for ein geværtropp, mellom anna i ukrainske Kharkiv. Han vart skadd både i 1942 og i 1944. Han kom heim til Moskva som ein helt og tok juristutdanning. Men med eit såvore namn kunne han ikkje arbeida som jurist. Stalin hadde gått til åtak på den jødiske intelligentsiaen.
Så Nejsjtadt vart sjakktrenar, teoretikar og skribent. Kan henda hadde han den beste pennen i sovjetisk sjakk. Han skreiv eit par dusin bøker og var «limet» i dei sovjetiske sjakktidsskrifta. Han var smålåten og meinte at journalistar ikkje skulle ha bilete av seg sjølv i avisa.
Kor stort var no eigenleg eit sovjetisk sjakktidsskrift? Eg spør meg om nokon norsk journalist har hatt like god kontakt med lesarane sine. Nejsjtadt hadde hund og katt og fekk den mest kjende sovjetiske sjakkfotografen til å ta eit bilete. Han spurde lesarane om dei kunne senda inn ein bilettekst til sjakkbladet. Han fekk over 800 lesarbrev med svar. Det var eit anna land og ei anna tid…
På 80-talet hamna Nejsjtadt i konflikt med den mest markante redaktøren i sovjetisk sjakk, KGB-agenten Aleksandr Rosjal’, som ville ha biletet sitt i bladet og ikkje kunne akseptera at Nejsjtadt skreiv så mykje betre enn han sjølv. Etter oppløysinga av Sovjetunionen emigrerte Nejsjtadt og familien til Israel. Han heldt fram med å skriva sjakkbøker. Han var krystallklar til det siste, då han døydde nesten hundre år gamal i mars i år.
I førre veke sa Putin at Vesten har plassert ein jøde i Kyiv, altså Zelenskyj, for å skjula nazismen i landet. «Berre spør israelarane», la Putin til. Redaktøren for den største russiskspråklege avisa i Israel kommenterte at Putin er ein klassisk antisemitt, og at berre 7–8 prosent av dei russisktalande israelarane stør Putin. I ein siste samtale med Sutovskij våren 2022 sa den gamle offiseren frå Kharkiv: «Ukrainarane er heltemodige. Skriv det i nekrologen min.»
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal meister i sjakk.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Eg følgde den gamle mannen langt oppi 90-åra. Kvar månad ringde den russisk-aserbajdsjansk-israelske stormeisteren Emil Sutovskij (f. 1977) til Nejsjtadt og rapporterte frå samtalen på Facebook. Det var sjakkinternett på sitt beste.
Jakov Nejsjtadt vart fødd for 100 år sidan. Som gutunge i Moskva opplevde han verdsmeistrane Capablanca og Lasker på nært hald. Så kom krigen. Den unge offiseren vart sjef for ein geværtropp, mellom anna i ukrainske Kharkiv. Han vart skadd både i 1942 og i 1944. Han kom heim til Moskva som ein helt og tok juristutdanning. Men med eit såvore namn kunne han ikkje arbeida som jurist. Stalin hadde gått til åtak på den jødiske intelligentsiaen.
Så Nejsjtadt vart sjakktrenar, teoretikar og skribent. Kan henda hadde han den beste pennen i sovjetisk sjakk. Han skreiv eit par dusin bøker og var «limet» i dei sovjetiske sjakktidsskrifta. Han var smålåten og meinte at journalistar ikkje skulle ha bilete av seg sjølv i avisa.
Kor stort var no eigenleg eit sovjetisk sjakktidsskrift? Eg spør meg om nokon norsk journalist har hatt like god kontakt med lesarane sine. Nejsjtadt hadde hund og katt og fekk den mest kjende sovjetiske sjakkfotografen til å ta eit bilete. Han spurde lesarane om dei kunne senda inn ein bilettekst til sjakkbladet. Han fekk over 800 lesarbrev med svar. Det var eit anna land og ei anna tid…
På 80-talet hamna Nejsjtadt i konflikt med den mest markante redaktøren i sovjetisk sjakk, KGB-agenten Aleksandr Rosjal’, som ville ha biletet sitt i bladet og ikkje kunne akseptera at Nejsjtadt skreiv så mykje betre enn han sjølv. Etter oppløysinga av Sovjetunionen emigrerte Nejsjtadt og familien til Israel. Han heldt fram med å skriva sjakkbøker. Han var krystallklar til det siste, då han døydde nesten hundre år gamal i mars i år.
I førre veke sa Putin at Vesten har plassert ein jøde i Kyiv, altså Zelenskyj, for å skjula nazismen i landet. «Berre spør israelarane», la Putin til. Redaktøren for den største russiskspråklege avisa i Israel kommenterte at Putin er ein klassisk antisemitt, og at berre 7–8 prosent av dei russisktalande israelarane stør Putin. I ein siste samtale med Sutovskij våren 2022 sa den gamle offiseren frå Kharkiv: «Ukrainarane er heltemodige. Skriv det i nekrologen min.»
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal meister i sjakk.
Fleire artiklar
Fargerikt om tolsemd
Me får garantert høyra meir til komponisten Eilertsen.
Birger Emanuelsen har skrive både romanar, essay og sakprosa etter debuten i 2012.
Foto: Christopher Helberg
Endringar til godt og vondt
Birger Emanuelsen skriv om folk slik at ein trur på det.
Me drog til månen av di det var teknologisk mogleg. Eit strålande døme på det teknologiske imperativet. Her vandrar astronaut Buzz Aldrin frå Apollo 11 rundt og les sjekklista si på venstre arm på ekte ingeniørvis.
Kjelde: Nasa
Teknologisk imperativ!
«Birkebeinerne på ski over fjellet med kongsbarnet».
Foto: Morten Henden Aamot
Eit ikonisk stykke kunst er kome heim
Medan gode krefter arbeider for å etablere eit museum for kunstnarbrørne Bergslien på Voss, har den lokale sparebanken sikra seg ein originalversjon av eit hovudverk av målaren Knud Bergslien.
Frå rettsoppgjeret i Trondheim etter krigen. Henry Rinnan på veg inn i tinghuset i Trondheim 30. april 1946.
Foto: NTB
Rett i fella
Nikolaj Frobenius tar seg altfor godt til rette i kjeldematerialet. Rinnan-romanen hans er både problematisk og uinteressant.