Maten under krigen

Svolten, for ikkje å seie hungeren, er ein trufast følgjesvein til krigen. Krigen, hungeren og pesten har gjennom all kjend historie vore av menneskets verste plageånder.

I krig kan matproduksjon bli øydelagd eller i alle fall vanskeleggjord. Etablerte handelsvegar kan bli stengde, med bortfall av daglege og vanlege matvarer.

I dag kan vi dagleg sjå i fjernsynet korleis krigen og svolten går hand i hand i Midtausten, i flyktningleirane og utanfor dei.

Dei siste hundre og femti åra har Noreg vore ein stor kornimportør. I siste verdskrigen vart mykje av denne importen borte. Og svolten kom.

Eg vaks opp på gard, med mjølk, kjøt og eigne grønsaker. I tillegg drog vi opp godt med fisk. Vi svalt aldri. Men også på bygda var det matmangel. Ungdommar i grannelaget kom innom oss på kveldstid for å sjå om det kunne vere mat å få.

I byane, med matkøar, var det verre. Svigerfar min, som budde på Majorstua i Oslo, fortalde med gru om ugløymelege frukostar: kålrabiskiver steikte i tran.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare