Farleg ungdom
Grigorij Perelman presenterte eit prov for Poincarés førehandstru i 2002, men sa nei til prisen som var sett opp på ein million dollar.
Foto: AP / NTB scanpix
Eg spela sjakk med ein russar då eg nyleg vitja eit fengsel på Vestlandet. Han hadde ein familie som venta på han heime i St. Petersburg. Eg fortalde at eg hadde budd i drabantbyen Kuptsjino. «Er du galen? Det er den farlegaste plassen», sa han. Sant nok, på midten av 90-åra vart eg rana og banka opp av ein ungdomsgjeng.
«Eg lærte tidleg at ein må vera den fyrste til å slå», har Vladimir Putin sagt om den tøffe gatekulturen i Leningrad. For somme gjekk det betre: Rundt 1970 hamna Sergej Ruksjin (f. 1955) i eit kriminelt miljø. Foreldra hans vart urolege, men gjennom korrupsjon fekk dei han inn på ein eliteskule i matematikk. Ved eit under vart Ruksjin hugteken i faget og byrja sjølv arbeida som matematikklærar. Ein av elevane hans var Valerij Salov (f. 1964) som seinare vart nummer 3 i sjakkverda etter Kasparov og Karpov.
Familien eg budde hos i Kuptsjino for 25 år sidan, hadde ein son, Anton, som eg ikkje vart klok på. I 1993 tok Anton gullmedalje i matematikk-OL, dit kvart land sender seks unge talent. Med over 200 norske deltakarar i den internasjonale finalen sidan 1984 har vi fått to gull: David Kunszenti-Kovács i 2002 og Jørgen Vold Rennemo i 2008. Til samanlikning har elevane til Ruksjin samla over 40 gullmedaljar frå matematikk-OL – halvparten av alle gullmedaljane til heile Russland.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
