Etikk og underhalding
I koronaens tid nytta arrangøren fiktive figurar til gruppebiletet av kandidatane.
Pressefoto
Prinsipielt sett er det noko som skurrar når kandidatturneringa i Jekaterinburg i Russland er den einaste større sportshendinga som ikkje vert stansa i ei absurd verd. Sjakken er ikkje solidarisk med sportsrørsla og syner nok ein gong at etikk ikkje er vårt sterkaste kort. (Eg minner om den kontroversielle verdsmeisterskapen i snøggsjakk i Saudi-Arabia i 2017 og at VM-kampen seinare i år vert arrangert i Dubai.) Den aserbajdsjanske stormeisteren Tejmur Radzjabov trekte seg i koronaprotest og vart erstatta av franskmannen Maxime Vachier-Lagrave. Den tidlegare verdsmeisteren Vladimir Kramnik protesterte og trekte seg som kommentator.
Den kjende uavhengige russiske sjakkjournalisten Jevgenij Surov, som aldri er samd med autoritetar, drog til Jekaterinburg for å skriva kritisk om turneringa. Han vart som einaste journalist nekta akkreditering av verdssjakkforbundet FIDE, som er styrt av russarane. Surov skreiv då i staden ein reportasje frå Jeltsin-senteret, som ligg eit steinkast frå speleplassen. Russlands fyrste president, Boris Jeltsin, kom frå denne byen, som i sovjettida heitte Sverdlovsk. Jeltsin, trass i alle sine feil, styrte eit land med ytringsfridom.
Men pragmatisk sett finst det nok av argument for å samla dei åtte kandidatane i storbyen aust for Uralfjella. Det er den viktigaste turneringa i sjakkverda: Kven skal få utfordra verdsmeister Magnus Carlsen i desember? Millionar av sjakkfans på internett kan fylgja åtte menn bøygde over fire bord i tre veker. Smittefaren er kan henda ikkje større enn når journalistar sit time etter time i TV-studio og diskuterer koronakrisa. Men på same vis som ingen vil verta overraska om ein journalist vert sjuk, vil ingen verta overraska om ein sjakkspelar vert sjuk. Og då er moroa slutt.
Om alt går bra, vil underhaldinga denne gongen nå ut til mange. Tid har vi nok av i desse dagar. «Sjakk kan verta like populært som toalettpapir», seier nederlendaren Anish Giri, ein av dei åtte. VM-kampen i 1972 mellom amerikanaren Fischer og russaren Spasskij synte oss at publikum vil vakna når sjakken vert eit storpolitisk spel på liv og død.
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal
meister i sjakk.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Prinsipielt sett er det noko som skurrar når kandidatturneringa i Jekaterinburg i Russland er den einaste større sportshendinga som ikkje vert stansa i ei absurd verd. Sjakken er ikkje solidarisk med sportsrørsla og syner nok ein gong at etikk ikkje er vårt sterkaste kort. (Eg minner om den kontroversielle verdsmeisterskapen i snøggsjakk i Saudi-Arabia i 2017 og at VM-kampen seinare i år vert arrangert i Dubai.) Den aserbajdsjanske stormeisteren Tejmur Radzjabov trekte seg i koronaprotest og vart erstatta av franskmannen Maxime Vachier-Lagrave. Den tidlegare verdsmeisteren Vladimir Kramnik protesterte og trekte seg som kommentator.
Den kjende uavhengige russiske sjakkjournalisten Jevgenij Surov, som aldri er samd med autoritetar, drog til Jekaterinburg for å skriva kritisk om turneringa. Han vart som einaste journalist nekta akkreditering av verdssjakkforbundet FIDE, som er styrt av russarane. Surov skreiv då i staden ein reportasje frå Jeltsin-senteret, som ligg eit steinkast frå speleplassen. Russlands fyrste president, Boris Jeltsin, kom frå denne byen, som i sovjettida heitte Sverdlovsk. Jeltsin, trass i alle sine feil, styrte eit land med ytringsfridom.
Men pragmatisk sett finst det nok av argument for å samla dei åtte kandidatane i storbyen aust for Uralfjella. Det er den viktigaste turneringa i sjakkverda: Kven skal få utfordra verdsmeister Magnus Carlsen i desember? Millionar av sjakkfans på internett kan fylgja åtte menn bøygde over fire bord i tre veker. Smittefaren er kan henda ikkje større enn når journalistar sit time etter time i TV-studio og diskuterer koronakrisa. Men på same vis som ingen vil verta overraska om ein journalist vert sjuk, vil ingen verta overraska om ein sjakkspelar vert sjuk. Og då er moroa slutt.
Om alt går bra, vil underhaldinga denne gongen nå ut til mange. Tid har vi nok av i desse dagar. «Sjakk kan verta like populært som toalettpapir», seier nederlendaren Anish Giri, ein av dei åtte. VM-kampen i 1972 mellom amerikanaren Fischer og russaren Spasskij synte oss at publikum vil vakna når sjakken vert eit storpolitisk spel på liv og død.
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal
meister i sjakk.
Fleire artiklar
Ole Paus døydde før sjølvbiografien var ferdigskriven.
Foto: Nina Djæff
Eit sandkorn i maskineriet
Ole Paus skriv mest om slektsbakgrunn og mindre om artistkarrieren i sjølvbiografien sin, men det forklarar likevel mennesket Ole Paus.
Eit hus i Ål kommune vart teke av jordskred under ekstremvêret "Hans" i august i fjor.
Foto: Frederik Ringnes / NTB
Husforsikring i hardt vêr
Kan klimaendringane føre til at også norske heimar blir umoglege å forsikre?
Folkerørsla for lokalsjukehusa demonstrerer mot helseføretakmodellen utanfor Stortinget i 2017.
Foto: Håkon Mosvold Larsen / NTB
Vestre må avslutte konflikter og beklage
«Svært mange av de 300.000 som jobber i Helse-
vesenet, merker daglig følgene av Helseforetaks-
modellen som nå videreføres av Ap og Sp.»
Teikning: May Linn Clement
Tid for realitetsorientering
Valet av Donald Trump til president er ikkje noka tilfeldig ulukke, men ei fylgje av dårleg politisk handverk gjennom lang tid.
James Rebanks på Lillehammer sist veke.
Foto: Morten A. Strøksnes
Ein mann for alle årstider
LILLEHAMMER: Etter å ha skrive to svært populære bøker om landbruk og sauehald hamna James Rebanks i ei krise som førte han til eit dunvær på Helgeland.