Diktet: Kjell Heggelund
«Heggelunds improviserte førelesingar på universitetet, utan manus, er segnomsuste.»
Foto: Den norske Forfatterforening
Kjell Heggelund (1932–2017) gav ut tre diktsamlingar på tre år, 1966–1968: Reisekretser, I min tid, Punkt . 8. Desse er sidan utgjevne som Samlede dikt i fire omgangar 1977, 1996, 2004, 2012. Han underviste i litteratur ved Universitetet i Oslo frå 1966 til 1992, gjekk deretter over til å verta litterær redaktør på Aschehoug forlag, 1992–2004. Eit fyldig festskrift kom til 70-årsdagen hans: All denne hvithet.
Som forskar redigerte han Petter Dass, Ludvig Holberg, Johan Herman Wessel og ei stor utgåve om surrealisme. Han omsette Paul Éluard, Benjamin Péret og mange andre. Frå latin Holbergs Nils Klims reise til den underjordiske verden.
Han sat i redaksjonen til PaxLyrikk og BASAR. Heggelunds improviserte førelesingar på universitetet, utan manus, er segnomsuste. Eigenarten hans som poet er ikkje endeleg fastlagd. Tor Ulven kallar han «en splittende klassisist». Det vert sagt at det skal finnast ei fjerde diktsamling, som Heggelund aldri gav ut.
Dagens dikt er frå samling 2. Eit kjærleiksdikt? Eller om skilnad? Snarare om båe. Med eit atterhald: Som havet. Som angsten. Bønene hennar om miskunn, miskunn. Dei stig, dei fell – og til slutt: Dei græt. Altså: Dei er båe saman i verdas «uforlignelige realitet». Det inneber at røynda er som ho er. Ho kan ikkje etterliknast.
Kva fekk vi vite om dei elskande? Hendene deira møttest. Dei vandra saman nattetider. Hendene hennar vart til eit ukjent lys. Det som gjer dei til eitt, er at dei druknar i felles bølgjer, ler mot ei felles sol. Men atter: Er det i det
verkelege havet?
Eller prøver diktet å seia noko heilt anna? Tyder «Tidekrets» at tida går i sirkel?
Heggelund les inn diktet i samlinga frå 2012.
Jan Erik Vold
Tidekrets
Som havet. Som angsten. Som heiren
Som alt som gjorde oss til ett: dine
henders grep og mine
eller vandringer langs samme netter
Som alt som skilte oss. Som gjorde
dine hender til et ukjent lys og smale
bønner om barmhjertighet, barmhjertighet
steg vi, falt vi
til vi atter druknet i de samme bølger, lo
mot samme sol, gråt gjennom samme verdens
uforlignelige realitet
Kjell Heggelund
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Kjell Heggelund (1932–2017) gav ut tre diktsamlingar på tre år, 1966–1968: Reisekretser, I min tid, Punkt . 8. Desse er sidan utgjevne som Samlede dikt i fire omgangar 1977, 1996, 2004, 2012. Han underviste i litteratur ved Universitetet i Oslo frå 1966 til 1992, gjekk deretter over til å verta litterær redaktør på Aschehoug forlag, 1992–2004. Eit fyldig festskrift kom til 70-årsdagen hans: All denne hvithet.
Som forskar redigerte han Petter Dass, Ludvig Holberg, Johan Herman Wessel og ei stor utgåve om surrealisme. Han omsette Paul Éluard, Benjamin Péret og mange andre. Frå latin Holbergs Nils Klims reise til den underjordiske verden.
Han sat i redaksjonen til PaxLyrikk og BASAR. Heggelunds improviserte førelesingar på universitetet, utan manus, er segnomsuste. Eigenarten hans som poet er ikkje endeleg fastlagd. Tor Ulven kallar han «en splittende klassisist». Det vert sagt at det skal finnast ei fjerde diktsamling, som Heggelund aldri gav ut.
Dagens dikt er frå samling 2. Eit kjærleiksdikt? Eller om skilnad? Snarare om båe. Med eit atterhald: Som havet. Som angsten. Bønene hennar om miskunn, miskunn. Dei stig, dei fell – og til slutt: Dei græt. Altså: Dei er båe saman i verdas «uforlignelige realitet». Det inneber at røynda er som ho er. Ho kan ikkje etterliknast.
Kva fekk vi vite om dei elskande? Hendene deira møttest. Dei vandra saman nattetider. Hendene hennar vart til eit ukjent lys. Det som gjer dei til eitt, er at dei druknar i felles bølgjer, ler mot ei felles sol. Men atter: Er det i det
verkelege havet?
Eller prøver diktet å seia noko heilt anna? Tyder «Tidekrets» at tida går i sirkel?
Heggelund les inn diktet i samlinga frå 2012.
Jan Erik Vold
Tidekrets
Som havet. Som angsten. Som heiren
Som alt som gjorde oss til ett: dine
henders grep og mine
eller vandringer langs samme netter
Som alt som skilte oss. Som gjorde
dine hender til et ukjent lys og smale
bønner om barmhjertighet, barmhjertighet
steg vi, falt vi
til vi atter druknet i de samme bølger, lo
mot samme sol, gråt gjennom samme verdens
uforlignelige realitet
Kjell Heggelund
Fleire artiklar
Cecilie Grundt med Vigleik Storaas, David Andersson og Fredrik Villmow.
Foto: Sigbjørn Berven
Solide røter
Cecilie Grundt har sett saman eit lojalt lyttande band.
Eivind Trædal har sete i Oslo bystyre for MDG sidan 2015. I vår kom det fram at han stiller seg til disposisjon for stortingslista til MDG.
Foto: Cappelen Damm
Den tunge kampen mot bileufori
Eivind Trædal viser fram politikkens fallitt på transportfeltet i boka På ville veier.
Donald Trump talar til tilhengarane i Traverse i Michigan 25. oktober.
Foto: Jim Watson / AFP / NTB
Trump ord for ord
Kva seier Trump på folkemøta? For å få eit inntrykk av kva han vil formidla til møtelyden, trykkjer vi den første delen av talen han heldt i vippestaten Michigan førre helg.
Una og Diddi er to storforelska studentar som må halde forholdet skjult, fordi Diddi alt har ein kjærast.
Foto: Arthaus
Gjennombrotet
Elín Hall herjar i dette vakre, velskrivne dramaet av Rúnar Rúnarsson.
Stian Jenssen (t.v.) var alt på plass i Nato då Jens Stoltenberg tok til i jobben som generalsekretær i 2014. Dei neste ti åra skulle dei arbeide tett i lag. Her er dei fotograferte i Kongressen i Washington i januar i år.
Foto: Mandel Ngan / AFP / NTB
Nato-toppen som sa det han tenkte
Stian Jenssen fekk kritikk då han som stabssjef i Nato skisserte ei fredsløysing der Ukraina gjev opp territorium i byte mot Nato-medlemskap. – På eit tidspunkt må ein ta innover seg situasjonen på bakken, seier han.