Diktet: Bjørn Aamodt
Foto: Knut Falch / NTB
Bjørn Aamodt frå Sandvika (1944–2006), sjømann, kranførar, psykologistudent, industriarbeidar, nattevakt på Blåkors, busett på Nesodden dei siste 17 åra av livet sitt, er ein av dei mest originale norske poetane i nyare tid, med ni diktsamlingar frå 1973 til 2010 – med Samlede dikt i to utgåver, 1995 og 2007. Han var son av målaren Asbjørn Aamodt.
Det originale har å gjera med ein usedvanleg formstrengleik. I samlinga Stå (1990) er alle dikt på tre – rett nok lange, ofte gåtefulle – liner: «En hvit sol og en svart måne drar tidevannet gjennom oss/ som et tynt sagblad: ønsker å bli sett, ønsker ikke å bli sett, ønsker å bli sett/ slik svaberget, på svøm ut fra land i tung sjø, snur seg mot fjellet.»
I samlinga Knuter, Mulm og andre dikt (1980) finn vi dagens tekst, med bokstaven U som motor, ut frå ordet Mulm, som tyder mørke («i mulm og mørke»), men her er også godvêrssøndag og middagsmat med oksesteik og pus uhøyrleg murrande under jøtulomnen. Storhavet mullar langs rullesteinsstrendene, tåkeluren ular frå ein utlossa tankbåt, fabrikksirena set punktum for eit langt nattskift. Kvifor «setter punktum»? Fordi bokstaven U, som diktskrivaren sjølv seier det, er følgjesveinen hans. Derav også: ulv ute på snøviddene.
Og vi er utanfor arbeidslivet: «Jeg kaller deg Mulm/ under dynen», der det vert kommunisert, hemmeleg, med dyrelåtar. I diktets sluttstrofe dukkar bokstaven U opp att, først to gonger: «… jeg har stjålet Uen fra Gud». Tekstens aller siste U avslører at det handlar om eit kjærleiksdikt. (Som det elles ikkje er så mange av hos denne skrivaren.)
Jan Erik Vold
Mulm
Du heter Mulm, men ikke fortell det til noen,
for det betyr ikke annet
enn at bokstaven U er blitt min følgesvenn,
som rumlingen i magen ved lukten av oksesteik
og aspargesbønner, som synet av pus
utstrakt under jøtulovnen
nesten uhørlig murrende
med vibrerende værhår,
ulingen fra tåkeluren på en utlosset tankbåt
på vei inn i Nordsjønatta
og ulv ute på snøviddene. Jeg liker U
som storhavets mulling langs rullesteinsstrendene
en godværssøndag, og fabrikksirenen
som setter punktum for et langt nattskift.
Ja jeg kaller deg Mulm
under dynen
etter de rare dyrelåtene våre.
Men si det ikke
til noen, for jeg har stjålet Uen fra Gud.
Og det er din hud.
Bjørn Aamodt
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Bjørn Aamodt frå Sandvika (1944–2006), sjømann, kranførar, psykologistudent, industriarbeidar, nattevakt på Blåkors, busett på Nesodden dei siste 17 åra av livet sitt, er ein av dei mest originale norske poetane i nyare tid, med ni diktsamlingar frå 1973 til 2010 – med Samlede dikt i to utgåver, 1995 og 2007. Han var son av målaren Asbjørn Aamodt.
Det originale har å gjera med ein usedvanleg formstrengleik. I samlinga Stå (1990) er alle dikt på tre – rett nok lange, ofte gåtefulle – liner: «En hvit sol og en svart måne drar tidevannet gjennom oss/ som et tynt sagblad: ønsker å bli sett, ønsker ikke å bli sett, ønsker å bli sett/ slik svaberget, på svøm ut fra land i tung sjø, snur seg mot fjellet.»
I samlinga Knuter, Mulm og andre dikt (1980) finn vi dagens tekst, med bokstaven U som motor, ut frå ordet Mulm, som tyder mørke («i mulm og mørke»), men her er også godvêrssøndag og middagsmat med oksesteik og pus uhøyrleg murrande under jøtulomnen. Storhavet mullar langs rullesteinsstrendene, tåkeluren ular frå ein utlossa tankbåt, fabrikksirena set punktum for eit langt nattskift. Kvifor «setter punktum»? Fordi bokstaven U, som diktskrivaren sjølv seier det, er følgjesveinen hans. Derav også: ulv ute på snøviddene.
Og vi er utanfor arbeidslivet: «Jeg kaller deg Mulm/ under dynen», der det vert kommunisert, hemmeleg, med dyrelåtar. I diktets sluttstrofe dukkar bokstaven U opp att, først to gonger: «… jeg har stjålet Uen fra Gud». Tekstens aller siste U avslører at det handlar om eit kjærleiksdikt. (Som det elles ikkje er så mange av hos denne skrivaren.)
Jan Erik Vold
Mulm
Du heter Mulm, men ikke fortell det til noen,
for det betyr ikke annet
enn at bokstaven U er blitt min følgesvenn,
som rumlingen i magen ved lukten av oksesteik
og aspargesbønner, som synet av pus
utstrakt under jøtulovnen
nesten uhørlig murrende
med vibrerende værhår,
ulingen fra tåkeluren på en utlosset tankbåt
på vei inn i Nordsjønatta
og ulv ute på snøviddene. Jeg liker U
som storhavets mulling langs rullesteinsstrendene
en godværssøndag, og fabrikksirenen
som setter punktum for et langt nattskift.
Ja jeg kaller deg Mulm
under dynen
etter de rare dyrelåtene våre.
Men si det ikke
til noen, for jeg har stjålet Uen fra Gud.
Og det er din hud.
Bjørn Aamodt
Fleire artiklar
Stian Jenssen (t.v.) var alt på plass i Nato då Jens Stoltenberg tok til i jobben som generalsekretær i 2014. Dei neste ti åra skulle dei arbeide tett i lag. Her er dei fotograferte i Kongressen i Washington i januar i år.
Foto: Mandel Ngan / AFP / NTB
Nato-toppen som sa det han tenkte
Stian Jenssen fekk kritikk då han som stabssjef i Nato skisserte ei fredsløysing der Ukraina gjev opp territorium i byte mot Nato-medlemskap. – På eit tidspunkt må ein ta innover seg situasjonen på bakken, seier han.
President Joe Biden og visepresident Kamala Harris i august 2023. Den økonomiske politikken deira bidrog til å få ned arbeidsløysa, men inflasjonen som tok av i 2022, gjorde større inntrykk.
Foto: Evan Vucci / AP / NTB
Harris blir heimsøkt av inflasjonen
Kanskje vart presidentvalet i USA 2024 avgjort ved bensinpumpene og i matbutikkane.
Noreg er på tredjeplass i kokainbruk i Europa.
Foto: Beate Oma Dahle / NTB
– Meiningslaust å straffe sjuke
Ronny Rene Raveen, tidlegare politimann og rusmisbrukar, vil ha avkriminalisering av rusmisbrukarar og unge opp til 25 år.
«Moren» utanfor Munchmuseet.
Foto: Heiko Junge / NTB
«Kva slags motiv hadde Emin for å støype ein salbar skulptur i bronse i tre utgåver under konkurransen?»
Hans Rotmo var ein flåkjefta rabulist og provokatør, skriv Audun Skjervøy.
Hans Rotmo (1948–2024)
«Det er eit før og eit etter Vømmøl Spellmannslag.»