Anna Kleiva er ny diktskribent i Dag og Tid. Ho tek over etter Cathrine Strøm. Anna Kleiva voks opp på Vinstra og vekslar i dag mellom forfattargjerninga og arbeidet på Nasjonalbiblioteket.

Spalta starta for 15 år sidan med Asbjørn Aarnes og Jan Erik Vold. Aarnes kom frå Morgenbladet, Blindern og Det Norske Akademi for Sprog og Litteratur, Vold frå poesistudium i California og Uppsala og frå Profil, Vinduet og Basar.

Vold er drivkrafta bak spalta og ein institusjon i seg sjølv. Ikkje minst lyftar han fram gløymde diktarar som fortener merksemd. Ronny Spaans er fylt av patos og høgstil med dragning mot barokken, men stadig oftare hentar han fram kvardagsdikt frå notida.

Og Anna Kleiva? Ho kjem frå Gudbrandsdalen og forfattarstudiet i Bø. Ho les òg eldre dikt, men har late seg mest begeistra av skandinavisk samtidspoesi.

– Kvifor takka du ja til å skriva om dikt i Dag og Tid?

– Eg skriv ikkje så mykje om dikt til vanleg. Eg ser difor fram til å arbeida meir med einskilde dikt frå ulike forfattarar. Prøva å formulera noko om kva dei seier, eller kvifor dikta treffer meg.

– Kva er det med poesien som grip deg?

– Det biletlege språket, det springande og samstundes konsentrerte ved forma, det å dvela ved formuleringar både som lesar og som skrivar av poesi. Nokre gonger heng det poetiske språket meir på greip for meg enn såkalla vanleg eller logisk språk.

– Har du ein poet du set ekstra høgt?

– Den danske samtidspoeten Mette Moestrup. Ho har vore ein favoritt heilt sidan eg tok til å lesa poesi. På mange måtar er eg ein alvorleg type, men som poesilesar vert eg ofte begeistra for dikt som tøyer og leikar med sjangeren. Og eg likar den litt frekke tonen til danskane. Dikt som har både alvor og humor og samstundes er samfunnsrelevante.

Svein Gjerdåker

Svein Gjerdåker er ansvarleg redaktør i Dag og Tid.