Avantgardematt
Kvit set matt i eitt trekk.
Eg har aldri skrive noko som har generert så mykje fortviling som dette. Denne spalta er jo ein unik sjanger – sjakk utan sjakktrekk – og difor har eg tidlegare ikkje synt fram diagramstillingar her i avisa. Men eg vil ikkje lenger verna dykk mot smerta og frustrasjonen over dette kunstverket. Sjakkstillinga ovanfor representerer toppen av kaos og disharmoni på 64 felt. Det er ikkje mogleg å laga noko verre. Men likevel finst det ei unik løysing på galskapen: Kvit har berre éin måte å setja svart sjakk matt på.
Det er i konflikten mellom skort på orden og venleik (stillinga på brettet) og den enkle og fullkomne tolkinga (løysinga på problemet) at avantgardekunstverket triumferer.
Oppgåver med tittelen «matt i eitt trekk» engasjerer alltid, då løysinga må vera enkel og «folkeleg», utan lange variantar. Men problemet her er at denne komposisjonen, av den russiske sjakktryllekunstnaren Leonid Kubbel (1891–1942), ikkje liknar på noko ein har sett før. Ein kan ikkje nytta intuisjonen, mønsterattkjenning i langtidsminnet, men må sjekka kvart einaste moglege kvite trekk. Er det matt eller ikkje?
I boka Å dykke etter sjøhester – en bok om hukommelse (2016) har forfattarsystrene Hilde og Ylva Østby gjennomført eit klassisk eksperiment som syner at sterke sjakkspelarar baserer seg på intuisjon. Når røynda vert for kaotisk, er stormeistrar nesten like hjelpelause som nybyrjarar.
Då eg tok med stillinga til Kubbel i boka Sjakken eller livet (2016), fekk eg ei rad meldingar frå lesarar som meinte å ha funne ein feil (biløysing) i oppgåva. Dei gløymde at Kubbel var eit geni. Mange – mellom anna ein noregsmeister i postsjakk – peikte på at kvit enkelt kan setja matt ved å gå inn med d7-bonden til dronning. Det dei ikkje såg, var at den kvite kongen då vert ståande i sjakk frå ein mystisk svart laupar på c8.
Eg hugsar særleg denne reaksjonen: «Kjære Atle Grønn. Nå er jeg lei av å sette matt i ett trekk. Dette er bare tull. Det eneste interessante her er at Kubbel døde under beleiringen av Leningrad.» Den unike løysinga, som jamvel Magnus Carlsen med den beste intuisjonen i verda ville ha brukt litt tid på å finna, er å senda ei kvit dronning til feltet a3 på venstre kant. Enkelt, ikkje sant?
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal
meister i sjakk.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Eg har aldri skrive noko som har generert så mykje fortviling som dette. Denne spalta er jo ein unik sjanger – sjakk utan sjakktrekk – og difor har eg tidlegare ikkje synt fram diagramstillingar her i avisa. Men eg vil ikkje lenger verna dykk mot smerta og frustrasjonen over dette kunstverket. Sjakkstillinga ovanfor representerer toppen av kaos og disharmoni på 64 felt. Det er ikkje mogleg å laga noko verre. Men likevel finst det ei unik løysing på galskapen: Kvit har berre éin måte å setja svart sjakk matt på.
Det er i konflikten mellom skort på orden og venleik (stillinga på brettet) og den enkle og fullkomne tolkinga (løysinga på problemet) at avantgardekunstverket triumferer.
Oppgåver med tittelen «matt i eitt trekk» engasjerer alltid, då løysinga må vera enkel og «folkeleg», utan lange variantar. Men problemet her er at denne komposisjonen, av den russiske sjakktryllekunstnaren Leonid Kubbel (1891–1942), ikkje liknar på noko ein har sett før. Ein kan ikkje nytta intuisjonen, mønsterattkjenning i langtidsminnet, men må sjekka kvart einaste moglege kvite trekk. Er det matt eller ikkje?
I boka Å dykke etter sjøhester – en bok om hukommelse (2016) har forfattarsystrene Hilde og Ylva Østby gjennomført eit klassisk eksperiment som syner at sterke sjakkspelarar baserer seg på intuisjon. Når røynda vert for kaotisk, er stormeistrar nesten like hjelpelause som nybyrjarar.
Då eg tok med stillinga til Kubbel i boka Sjakken eller livet (2016), fekk eg ei rad meldingar frå lesarar som meinte å ha funne ein feil (biløysing) i oppgåva. Dei gløymde at Kubbel var eit geni. Mange – mellom anna ein noregsmeister i postsjakk – peikte på at kvit enkelt kan setja matt ved å gå inn med d7-bonden til dronning. Det dei ikkje såg, var at den kvite kongen då vert ståande i sjakk frå ein mystisk svart laupar på c8.
Eg hugsar særleg denne reaksjonen: «Kjære Atle Grønn. Nå er jeg lei av å sette matt i ett trekk. Dette er bare tull. Det eneste interessante her er at Kubbel døde under beleiringen av Leningrad.» Den unike løysinga, som jamvel Magnus Carlsen med den beste intuisjonen i verda ville ha brukt litt tid på å finna, er å senda ei kvit dronning til feltet a3 på venstre kant. Enkelt, ikkje sant?
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal
meister i sjakk.
Fleire artiklar
Rosa rullar av gris – men om skinka er ekte eller ikkje, er ikkje godt å seie ut frå eit bilete.
Foto: Pxhere.com
Kokt skinke
Ikkje eingong «ekte» er det det ein gong var.
Gunnhild Øyehaug har skrive bøker i mange sjangrar etter diktdebuten i 1998. Ho er også lærar ved Skrivekunstakademiet i Hordaland.
Foto: Helge Skodvin
Bulletinar frå ein medviten romanperson
Gunnhild Øyehaug skriv friskt og morosamt om draum og røynd i metaland.
VINNAREN: På søndag vart Herbert Kickls Fridomsparti (FPÖ) for første gongen største parti i det austerrikske parlamentsvalet. Får partiet makt, vil dei jobbe for å oppheve sanksjonar mot Russland.
Foto: Lisa Leutner / Reuters/ NTB
Politikk i grenseland
Austerrikarane ser på seg sjølv som ein fredsnasjon. Likevel røystar ein tredel på prorussiske høgrepopulistar.
Butikkvindauge i Worth Avenue i Palm Beach i Florida.
Alle foto: Håvard Rem
Det blonde reservatet
PALM BEACH: Krig og folkevandring verkar inn på alle vestlege val. Eit amerikansk presidentval kan verka andre vegen òg.
Joaquin Phoenix spelar hovudrolla som Joker.
Foto: Warner Bros. Discovery
Dyster dobbeldose
Denne runden med Jokeren ber det same mørket med nye tonar.