Gertrude sov som ein Stein
Her i bokstova konstaterer me eit drastisk fall i talet på rette svar denne veka. Kan hende kjem det av ein inkurie, svarfristen var av uransakelege årsaker sett til laurdagen etter at Dag og Tid nr. 43 kom ut. Då vert det vanskelegare, ikkje minst for dei som fyrst får avisa på måndag. Orsak for slurveskap, fristen er sjølvsagt på minst åtte dagar.
Normalt er hinta i oppgåva noko som gjev godlåt hos lesarane. Denne gongen var det fleire som undra seg over at eg påstod at forfattaren må ha sove svært godt. Eg held fast i mistanken om at Gertrude sov som ein Stein.
No var det ikkje berre svarfristen eller det håplause hintet som fekk oppgåveløysarane til å gå i hundane. Boklækjaren nytta «lurespørsmålet» til å etterlyse namnet på ein hund som hovudpersonen hadde då ho var nesten 16 år gamal. For folk som ikkje har lese løysingsboka, kan det mogelegvis verke som ei enkel oppgåve å finne ein hund i ein tekst, men det er lettare sagt enn gjort når det vrimlar av hundar i romanen.
Sjur Joakim Fretheim skriv: «Hello, Dr. Book. Svaret på Kpb-1360 lyt vere verket Ida av Gertrude Stein. Og så var det namnet på hunden, då. Det er ikkje berre éin hund, men eit rikt utval av hundar som har fått plass i boka om Ida. Nokre er Ida sine eigne og nokre høyrer til andre, men som eg les frå boka: ’ho hadde alltid ein hund, på kvar adresse hadde ho ein hund og hunden hadde alltid eit namn og ein gong hadde ho ein og den heitte Iris.’ Men svaret er nok ikkje Iris, hunden som var redd for regnet. Inkje heller er det den sandfarga pekingesaren Sandy, som vart køyrd over av ein bil. Ikkje er det den svarte franske puddelen Dick, som stal egg, og ikkje kinesiske William som var Christine sin hund. Det er korkje Korg, Claudine, Prins, Aldri Sove, Polybe eller den lille franske bullen som heitte Lillemann og som ikkje var velkomen. Og det er heller ikkje foxterrieren Mary Rose, som fikk kvalpane Sjokolade og Blanchette. Kven var det då? Jo, det var sjølvsagd hunden ’Kjærleik’, som var nesten blind. Hunden heiter Love i originalutgåva, men omsetjaren har valt å omsetje namnet, og det er vel lov. Sjølv jakta eg slik på hundenamn at eg ikkje blei var at eg nesten hadde lese meg gjennom heile boka som ved eit hugskot. Takk for ei fin og rar bokrøynsle.»
Robert Øfsti fann dei same hundane som Fretheim, og han skriv vidare: «Det er ikkje lett å lese denne teksten og vere sikker på at ein får med seg kvart einaste ord. Per Olav Kaldestad seier i føreordet at dette er ein kubistisk roman. Det synest eg ikkje det er. Eg synest det er meir som ein Jackson Pollock-roman. Nett slik Jackson Pollock la store lerret på golvet og dansa rundt med målingsspann med hol i og lange penslar og berre let det renne over, slik ser eg for meg at Gertrude Stein berre let det renne ut lange trådar med tekst som legg seg over og under kvarandre i ein tett vev. Og innimellom blir det veldig vakkert der trådane kryssar kvarandre.»
Denne gongen var svaret altså skrive i – eller av – Stein. Desse tyda skriftteikna og fann løysinga på oppgåve 1360: Vigdis Hegna Myrvang, Torleiv Kløve, Bjørn Myrvang, Gunder Runde, Laura Killingbergtrø, Else Gjesdahl Sørensen, Jan Alfred Sørensen, Fritjof Lampe, Laurits Killingbergtrø, Eli Hegna, Ola T. Bjørntvedt, Jorunn Røyset, Ove Bjørkhaug, Else Bovim, Petter Kristensen, Sjur Joakim Fretheim, Gunnar Bæra, Truls Songstad, Inger Anne Hammervoll, Tor Inge Myren, Skeisebibliotekaren i LASK, Nils Ottesen, Per Skjæveland, Asbjørg Apalset, Eli Winjum, Turid Tirevold, Ingebjørg Sogge, Per Trygve Karstensen, Olav Molven, Truls Johan Horsberg Hoff, Robert Øfsti, Kjell Helge Moe, Ingvar Engen, Inger Margrethe Berge, Berit Horsberg, Eirik Holten, Gjertrud Fanebust og Olav Holten. Bokvinnar i dag: Ingebjørg Sogge. Gratulerer!
Klok på bok 1362
– Ja, jeg sang i kor selv engang, sier jeg. Jeg ble faktisk kjent med kona mi – den forhenværende – i koret.
Jeg hadde kunnet legge til: Det var den gangen jeg fortsatt ikke eksisterte.
Hva om han så ville spørre: Men nå da, eksisterer du nå?
Sitatet finn me på side 196 i boklækjarutgåva (2018). På originalspråket kom boka ut i 2016. Forfattaren er fødd i hundens år. Boklækjaren set stor pris på denne boka, og det er eg ikkje aleine om. Send namn på forfattar og verk til klok@dagogtid.no. Svarfristen er til og med 17. november.
Medikus Libri
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Her i bokstova konstaterer me eit drastisk fall i talet på rette svar denne veka. Kan hende kjem det av ein inkurie, svarfristen var av uransakelege årsaker sett til laurdagen etter at Dag og Tid nr. 43 kom ut. Då vert det vanskelegare, ikkje minst for dei som fyrst får avisa på måndag. Orsak for slurveskap, fristen er sjølvsagt på minst åtte dagar.
Normalt er hinta i oppgåva noko som gjev godlåt hos lesarane. Denne gongen var det fleire som undra seg over at eg påstod at forfattaren må ha sove svært godt. Eg held fast i mistanken om at Gertrude sov som ein Stein.
No var det ikkje berre svarfristen eller det håplause hintet som fekk oppgåveløysarane til å gå i hundane. Boklækjaren nytta «lurespørsmålet» til å etterlyse namnet på ein hund som hovudpersonen hadde då ho var nesten 16 år gamal. For folk som ikkje har lese løysingsboka, kan det mogelegvis verke som ei enkel oppgåve å finne ein hund i ein tekst, men det er lettare sagt enn gjort når det vrimlar av hundar i romanen.
Sjur Joakim Fretheim skriv: «Hello, Dr. Book. Svaret på Kpb-1360 lyt vere verket Ida av Gertrude Stein. Og så var det namnet på hunden, då. Det er ikkje berre éin hund, men eit rikt utval av hundar som har fått plass i boka om Ida. Nokre er Ida sine eigne og nokre høyrer til andre, men som eg les frå boka: ’ho hadde alltid ein hund, på kvar adresse hadde ho ein hund og hunden hadde alltid eit namn og ein gong hadde ho ein og den heitte Iris.’ Men svaret er nok ikkje Iris, hunden som var redd for regnet. Inkje heller er det den sandfarga pekingesaren Sandy, som vart køyrd over av ein bil. Ikkje er det den svarte franske puddelen Dick, som stal egg, og ikkje kinesiske William som var Christine sin hund. Det er korkje Korg, Claudine, Prins, Aldri Sove, Polybe eller den lille franske bullen som heitte Lillemann og som ikkje var velkomen. Og det er heller ikkje foxterrieren Mary Rose, som fikk kvalpane Sjokolade og Blanchette. Kven var det då? Jo, det var sjølvsagd hunden ’Kjærleik’, som var nesten blind. Hunden heiter Love i originalutgåva, men omsetjaren har valt å omsetje namnet, og det er vel lov. Sjølv jakta eg slik på hundenamn at eg ikkje blei var at eg nesten hadde lese meg gjennom heile boka som ved eit hugskot. Takk for ei fin og rar bokrøynsle.»
Robert Øfsti fann dei same hundane som Fretheim, og han skriv vidare: «Det er ikkje lett å lese denne teksten og vere sikker på at ein får med seg kvart einaste ord. Per Olav Kaldestad seier i føreordet at dette er ein kubistisk roman. Det synest eg ikkje det er. Eg synest det er meir som ein Jackson Pollock-roman. Nett slik Jackson Pollock la store lerret på golvet og dansa rundt med målingsspann med hol i og lange penslar og berre let det renne over, slik ser eg for meg at Gertrude Stein berre let det renne ut lange trådar med tekst som legg seg over og under kvarandre i ein tett vev. Og innimellom blir det veldig vakkert der trådane kryssar kvarandre.»
Denne gongen var svaret altså skrive i – eller av – Stein. Desse tyda skriftteikna og fann løysinga på oppgåve 1360: Vigdis Hegna Myrvang, Torleiv Kløve, Bjørn Myrvang, Gunder Runde, Laura Killingbergtrø, Else Gjesdahl Sørensen, Jan Alfred Sørensen, Fritjof Lampe, Laurits Killingbergtrø, Eli Hegna, Ola T. Bjørntvedt, Jorunn Røyset, Ove Bjørkhaug, Else Bovim, Petter Kristensen, Sjur Joakim Fretheim, Gunnar Bæra, Truls Songstad, Inger Anne Hammervoll, Tor Inge Myren, Skeisebibliotekaren i LASK, Nils Ottesen, Per Skjæveland, Asbjørg Apalset, Eli Winjum, Turid Tirevold, Ingebjørg Sogge, Per Trygve Karstensen, Olav Molven, Truls Johan Horsberg Hoff, Robert Øfsti, Kjell Helge Moe, Ingvar Engen, Inger Margrethe Berge, Berit Horsberg, Eirik Holten, Gjertrud Fanebust og Olav Holten. Bokvinnar i dag: Ingebjørg Sogge. Gratulerer!
Klok på bok 1362
– Ja, jeg sang i kor selv engang, sier jeg. Jeg ble faktisk kjent med kona mi – den forhenværende – i koret.
Jeg hadde kunnet legge til: Det var den gangen jeg fortsatt ikke eksisterte.
Hva om han så ville spørre: Men nå da, eksisterer du nå?
Sitatet finn me på side 196 i boklækjarutgåva (2018). På originalspråket kom boka ut i 2016. Forfattaren er fødd i hundens år. Boklækjaren set stor pris på denne boka, og det er eg ikkje aleine om. Send namn på forfattar og verk til klok@dagogtid.no. Svarfristen er til og med 17. november.
Medikus Libri
Fleire artiklar
Cecilie Grundt med Vigleik Storaas, David Andersson og Fredrik Villmow.
Foto: Sigbjørn Berven
Solide røter
Cecilie Grundt har sett saman eit lojalt lyttande band.
Eivind Trædal har sete i Oslo bystyre for MDG sidan 2015. I vår kom det fram at han stiller seg til disposisjon for stortingslista til MDG.
Foto: Cappelen Damm
Den tunge kampen mot bileufori
Eivind Trædal viser fram politikkens fallitt på transportfeltet i boka På ville veier.
Donald Trump talar til tilhengarane i Traverse i Michigan 25. oktober.
Foto: Jim Watson / AFP / NTB
Trump ord for ord
Kva seier Trump på folkemøta? For å få eit inntrykk av kva han vil formidla til møtelyden, trykkjer vi den første delen av talen han heldt i vippestaten Michigan førre helg.
Una og Diddi er to storforelska studentar som må halde forholdet skjult, fordi Diddi alt har ein kjærast.
Foto: Arthaus
Gjennombrotet
Elín Hall herjar i dette vakre, velskrivne dramaet av Rúnar Rúnarsson.
Stian Jenssen (t.v.) var alt på plass i Nato då Jens Stoltenberg tok til i jobben som generalsekretær i 2014. Dei neste ti åra skulle dei arbeide tett i lag. Her er dei fotograferte i Kongressen i Washington i januar i år.
Foto: Mandel Ngan / AFP / NTB
Nato-toppen som sa det han tenkte
Stian Jenssen fekk kritikk då han som stabssjef i Nato skisserte ei fredsløysing der Ukraina gjev opp territorium i byte mot Nato-medlemskap. – På eit tidspunkt må ein ta innover seg situasjonen på bakken, seier han.