I skuledagbøkene der ein skulle fylle ut kva ein drøymer om, svara eg alltid proff i Japan. Kvifor Japan? Det var der jenter kunne bli fotballproff, sa bror min.

At kvinner kunne leve av å spele fotball, var på 1990-talet uvanleg. Linda Medalen var ei av dei få som klarte det. Under VM i Kina i 1991 vart ho oppdaga av japanarane, og året etter spelte ho profesjonelt for Nikko. Medalen fortel ikkje om luksusliv, men om ein overgangskontrakt som vart nøye drøfta, og med eventuelle bonusar kunne ho tene langt betre som fotballproff i Japan enn som politibetjent heime i Noreg.

I 2020 har vi 27 kvinner som speler fotball i utlandet. Den mest profilerte er Ada Hegerberg i Lyon. Ho tener meir enn åtte gonger så mykje som ein norsk politibetjent, men likevel berre ein brøkdel av det Lionel Messi tener.

Fotballkvardagen til Medalen var ganske lik Hegerbergs: frukost, teknisk trening, lunsj, trening med laget og restitusjon. Øktene til Medalen var derimot lengre enn Hegerbergs, til saman halvannan time meir aktiv trening kvar dag. Grunnen til dei lange øktene i Nikko kan ha å gjere med at sesongen i Japan berre varte i fire månader. Ein annan grunn til lengre økter før enn no kan vere tendensen i nyare forsking som viser at treningsmengda ikkje er like avgjerande som vi først trudde. Også her er det innhaldet i som tel.

Maren Bø

Maren Bø er idrettspedagog og frilansskribent.