Sport
Livet på sirkus
Nysirkuset, Cirque du Soleil i Toronto, utan dyr.
Foto: Chris Young / AP / NTB
Eg må seie eg vart lite grann sjokka. Kanskje har eg surra litt rundt i mi eiga woke-verd, men å gå på sirkus i 2023, det var som lite anna i 2023.
Showet starta med det me kan kalle brask og bram. Med Guns N’Roses’ «Welcome to the Jungle» på full guffe kom eit par på rollerblades flygande ut i manesjen. Ikledd små skinnkostyme gjorde dei store akrobatiske kunster som kunne ta pusten frå ein. Augo til ungane heldt på å ramle ut, og nummeret minte eigentleg om ein heilt annan type show.
Til sportsaspektet: Arnardo fortel at ein sirkusartist normalt trener mellom fire og sju timar om dagen, ikkje så ulikt ein toppidrettsutøvar, altså. Inntrykket er likevel at mykje er annleis i livet til ein sirkusartist enn i livet til ein utøvar på Olympiatoppen. Det er også vanskeleg å sjå føre seg at denne måten å turnere rundt på hadde passa inn som opplading til eit typisk idrettsarrangement.
I klassiske sirkus som Arnardo går mykje i arv, både direktørar og klovnar er fødde inn i kulturen. Mens dei moderne sirkusa, som vi kallar nysirkus, blir drivne på ein annan måte. Fyrst og fremst er framsyningane utan dyr. Utøvarane har også ein annan bakgrunn. Blant anna kjem dei frå sirkusskular. Dei har kanskje studert på sirkusuniversitet, Stockholm konstnärliga högskola, med spesialisering i vippebrett eller sjonglering. Her har dei også fag som anatomi, kunst, kultur og kreativt arbeid.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
