Internasjonale studiar har lenge vist at dei som bur i byane, er meir fysisk aktive enn dei som bur på bygda. Ein nyare studie gjord av Noregs miljø- og biovitskaplege universitet viser at skilnaden ikkje er stor, faktisk er bygdefolket litt meir aktive enn byfolket.

Til forskjell frå tidlegare studiar hadde dei i den sistnemnde rekna jobbreiser og fritidsaktivitetar som ein heilskap. Resultat var at folk i byen rørte seg mest i det daglege, dei sykla og gjekk meir til jobb. Bygdefolket køyrde bil til jobb, men trena meir utanom.

Frå ekte forsking til eit personleg observasjonsstudium av underteikna, på bygda: Eg har nemleg vindauge mot ein veg og ein turveg. Hovudfunnet her er at nokre menneske aldri går eller syklar. Det kan verke som det berre ikkje er deira stil. Dei eig ikkje sykkel og køyrer heller 200 meter til butikken. Sjølv om det godt kan vere at mennene, for det er gjerne menn, trenar om ettermiddagen, syner dei seg ikkje gåande eller syklande på vegen.

Bønder spelar ikkje tennis. Dei går ikkje på tur heller.

Foto: Nasjonalbiblioteket

Funnet mitt blir stadfesta, eg blir nemleg fortald at ein sambygding fyrst kunne gå på tur etter at han flytta til byen. Der vart han anonym. Det kunne altså gjere noko med imaget hans å bli sett gåande. I same samtale blir eg også fortald at det var endå verre før. Å gå tur berre for å gå tur vart ikkje sett på som normalt. Ein kunne bli teken for ein som ikkje hadde noko meir fornuftig å gjere. 

 Og jogging var faktisk hakket verre enn å gå. Lenge gjekk det gjetord om familien nord på øya som var dei fyrste til å kjøpe seg joggedressar. 

Maren Bø

Maren Bø er idrettspedagog og frilansskribent.