Før var ikkje tightsen for alle. Det var helst turnarar, dansarar og dei meir profesjonelle løparane som sporta i tights. Så, ein gong tidleg på 2000-talet, tok tightsen av, og no er den stramme lycrabuksa å sjå på kvar einaste mosjonist, anten det dreier seg om styrketrening eller damping rundt Sognsvann.

Spesielt var det den australske kompresjonstightsen frå 2XU, som vart populær, og enno er den ei av uniformene på vidaregåande, like mykje brukt i norsktimane som i kroppsøvinga. Tightsen lovar gradert kompresjon fordelt på rumpe, lår og leggmusklar. Fordelane med å komprimere på denne måten skal ifølgje produsenten redusere utmatting, minske skadar, gi raskare restitusjon og til og med betre koordinasjonen. Joggebuksa, derimot, ho lovar ingenting.

I ein podkast frå Noregs idrettshøgskule fortel Jonny Hisdal, som har forska på blant anna sirkulasjonsfysiologi, at kompresjonstightsen pressar saman dei ytste venene. Dersom ein ikkje har problem med kroppens eiga venepumpe, viser ikkje kompresjonstightsen nokon som helst effekt i prestasjonsauke. Har ein derimot dårlege veneklaffar, som kan gjere at ein får hovne legger og åreknutar, er kompresjonsplagg nyttige. Raskare restitusjon for ein mosjonist med tights er det heller ikkje funne noko prov på.

Men det same kan det vere. Folk flest kjøper jo tightsen fordi dei vil sjå bra ut.

Maren Bø

Maren Bø er idrettspedagog og frilansskribent.