Reportasje
Noreg,
Ingen har varda den vegen historia går.
Lytt til artikkelen:
Streiff er ikkje stolen. Han står der ved kanalen i Göteborg. Morgonsola sildrar gjennom lauvverket, og det glitrar i den sølvblanke lakken. Eg er glad for å sjå han, eller – er eg eigentleg det? Hadde han vore stolen, kunne eg ha sett meg på bussen og vore heime i kveld. No får eg i staden to lange dagar til på scooter. Eg vil heim no, kjenner eg. I ti dagar har eg vore på vegen, og til no har vegen vore målet. No er Noreg målet. Eg er rastlaus. Slik er det alltid på slutten av ei reise.
Ein vil berre heim att.
Eg ruslar tilbake til Hotel Eggers for å ete frukost.
Over buffeen i frukostsalen heng to innramma fotografi i svartkvitt. Det til venstre er av ein strigla mann som sit på sengekanten og nippar til ein kaffikopp. Det andre er ein vinterkledd mann med alpelue og skjerf som handhelsar blidt på ein uniformskledd dørvakt. Når den unge servitøren kjem ilande forbi, hukar eg fatt i henne og spør kven som er på bileta.
– Det är Evert Taube, seier ho.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
