I høgda heng snøen

som høy på hesja

På flata ligg sjøen

som særmerkjer Lesja

Sjå Reinheimen bratne

Ein vasskilje-vendar

Men Lesjaskogsvatnet

lek i to endar

Mangt har eg røynt

Ditten og datten

Men dette låg løynt:

Eit bifurkasjonsvatn

Bifurkasjon? Kva

meiner du no?

At ein innsjø ein stad

skil seg i to

Som ein Raudehav-feil

i Noregs fjell?

Nei, sjøen er heil

Men eit syn likevel

Lang som ei mil

og smal som ein ål

Liknar eit smil

Men med fleire hòl

Han ligg der og fløymer

men midtveges mest

driv han og strøymer

mot aust og mot vest

Mot Sel vert han sogen

Mot Åk vil han flauma

I vest vert han Lågen

I aust vert han Rauma

Og synet av straumane

der dei skil lag –

som dreg det i saumane

motsette drag

Tyngdekraftsplid

Bifurkasjonar

Som innvortes strid

i splitta personar

I samfunn så strie

Kva lever dei av?

Dei står på kvar side

av vasskiljet Nav

Djupna kjem nær

Avgrunnen livnar

Det vert gjerne her

Langfjella rivnar