Reportasje
Hugnadheim i Hallingdal
TORPO: Éin sundag i månaden er det kvedarkveld i det raudmåla laftehuset Hugnadheim på Torpo, ei lita bygd i Hallingdal.
Hallingdal med Geilo, Ål stasjon og Gol stavkyrkje. Etter istida nådde havet om lag like høgt i dalen som eit osloprega mål når i dag. Frå venstre: Dialektdiktarane Ivar Aasen, Stein Torleif Bjella, Henrik Wergeland og Arne Moslåtten.
Lytt til artikkelen
På Torpo bur 400 sjeler, ei mil frå Ål stasjon (436 moh.) på Bergensbanen, men språkleg er avstanden meir enn ei mil. Kvedarkveldane har vakse ut av praktboka Folkesong i Hallingdal (2015), samla av Gunnlaug Lien Myhr, kvedar og kursleiar. Når dei femten kring langbordet kved i lag, vert Hugnadheim fylt av hugnad. Hugnad er i nær slekt med eitt av dei mest populære lånorda i engelsk dei siste åra, hygge, av gamalnorske hugr – velvære, kos, glede.
Myhr fortel:
– Einkvan laut halda kvedinga i hevd. Eg kjem frå Gol, der far min spela fele og dreiv med folkedans. Som jentunge lærte eg springar og laus (halling), fele og langeleik. Men å læra seg kveding var vanskeleg.
– Kvifor?
– Det fanst ikkje lærarar. Førebileta heldt til i Telemark og Setesdalen. Men då eg var 16 år, byrja eg å kveda, og året etter drog eg på kappleik i kveding. Sidan har eg samla dei songane frå dalen som i 2015 vart eit verk.
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
