Epistel

Walid al-Kubaisi

Jesus vandra frå landsby til landsby og forkynte menneska gode verdiar i livet. Disiplane hans var med. Ein dag dei gjekk forbi ein ruin, såg disiplane noko som glitra. Det viste seg å vera ei skattkiste.

­– Du må grava henne opp, sa disiplane til Jesus.

­– De kan gjera det. Eg har ein annan skatt eg vil henta.

Då Jesus kom til byen om kvelden, banka han på ei dør som vart opna av ei eldre kvinne, og spurde om dei tok imot ein gjest.

­– Vær så god, sa kvinna og leidde han inn i stova der sonen etter kvart kom med mat.

Medan dei åt, ville Jesus vita korleis han hadde det.

– Vi takkar Gud, svara han.

– Eg ser sorga i auga dine, sa Jesus.

Mannen fortalde at han var ulukkeleg forelska i kongsdottera. Sidan han var ein fattig, hadde han ingen sjanse.

Om morgonen oppmoda Jesus mannen om å gå til kongen og høyre kva som måtte til for at han kunne be om handa til dottera.

– Eg er fattig og lever av å sanke ved. Vi har korkje eigedom eller stor familie,, sa mannen då han fekk audiens hjå kongen.

– Ein mann som gjer kur til ei kongsdotter, må ha ei medgift på minst to kilo gull og to kilo kvar av edelsteinar av agat, turkisar og diamantar, sa kongen og avviste frieriet.

Mannen forstod det og drog attende til Jesus med nyhendet.

– Hent ein av vedsekkene dine, sa Jesus og fylte han med jord som vart forvandla til medgifta kongen bad om.

– Her har du medgifta, sa mannen då han kom til kongen att.

– Du sankar ved. Kvar har du fått denne formuen som berre rike kongar har? Har du funne ein skatt eller har du stole frå rike?

Mannen fortalde om Jesus, og kongen bad mannen henta Jesus til slottet slik at han kunne gå god for han. Kongen gifte bort dottera til mannen som òg vart kronprins. Tre dagar etter bryllaupet døydde kongen, og den tidlegare vedsankaren vart dimed konge. Etter gravferda sat «kongen» på balkongen då Jesus kom forbi.

– Du som gjer jord til gull og klarar å gjera ein vedsankar til konge på tre dagar, vil ikkje du ha eigedom?

­– Kongedømet ditt, gull og sølv, det eig du ikkje. Den dagen du døyr, må du forlata alt dette. Eg gjer det gode, og det forsvinn ikkje hjå Gud. De samlar eigedom til de sjølve fordi de er grådige.

– Kvifor set du meg i eit dilemma, ville kongen vita.

– Abdiser frå kongeriket, skil deg frå kona, gje eigedom til mor di og dei fattige og følg meg, oppmoda Jesus.

Mannen valde å følgja Jesus, og dei gjekk til disiplane som viste fram gullmyntar og diamantar frå skattkista.

– Kvar er skatten din, ville disiplane vita.

– Her er han, mannen som forlét makt og rikdom og kom til meg medan de leitte etter gull og sølv.

Walid al-Kubaisi er forfattar og fast skribent i Dag og Tid.