Korleis ville du reagert om du vart invitert til 2-årsdag, ikkje til eit barn, men til ein katt?

Lite visste eg at det var denne situasjonen eg sette folk i, då dottera min kom heim frå skulen ein dag og fortalde at ho hadde invitert klassekameratar på bursdagsfest for den høgt elska pusen, som fylte to år den 15. mai.

Eittårsdagen hans hadde vi feira for moro skuld, med nokre barn i nabolaget. For meg var det eit eingongstilfelle, for dottera mi ein institusjon. Denne gongen hadde ho ikkje berre invitert dei nærmaste naboane, men også klassevenninner ho til vanleg ikkje ser så ofte.

– OK! Berre ikkje inviter fleire, sa eg og tenkte det var stor sjanse for at invitasjonane hennar kokte bort i kålen.

Den 14. mai plinga det i telefonen til mannen min.

– Ein far spør når kattebursdagen startar på sundag, sa han.

OK! Eg hadde tenkt at barna kunne stikke innom når det passa, leike med pusen og ete litt brownies, laga frå pose. No måtte eg tenkje nytt.

– Eg trur vi må grille pølser, sa eg.

– Eg skriv klokka 17, sa mannen min.

Bursdagen var i ferd med vekse meg over hovudet. Eg hadde late dottera mi ta regien, og no måtte eg ta konsekvensane.

Den store dagen kom. Ikkje alle dei inviterte dukka opp, men somme gjorde det. Og dei kom ikkje tomhendte. Pusen fekk ei flunkande ny leike med fjør i dei finaste fargar. Han fekk fleire posar med snop, spesielt utvikla for kattar.

Kva barn kan setje i stand! Det var først då gjestene skulle hentast, det gjekk opp for meg at festen for dei stod fram som eit foreldrestyrt arrangement.

– Ja, ja. Det vert mange bursdagar om også kattar og hundar skal feirast, sa ein pappa.

Hintet kom ikkje åleine.

– Det var ikkje akkurat lett å finne ein dyrebutikk i Oslo sentrum, heldt han fram.

Var det no eg skulle seie at vi ikkje hadde kjøpt noka gåve sjølv, men berre laga ei av hyssing og papir? Eg lét det liggje. Eitt år til neste gong.

Jord