Politikk
Frå fornorsking til forsoning
Rapporten om fornorskinga small i bordet førre torsdag. Korleis gå frå sanning til forsoning? Tre talspersonar frå dei nasjonale minoritetane kjem med forslag.
Avduking av eit kunstverk ved Dagfinn Høybråten og kommisjonsmedlem Liv Inger Somby då Sannings- og forsoningskommisjonen overleverte rapporten sin til Stortinget.
Foto: Hanna Johre / NTB
Sist veke la Sannings- og forsoningskommisjonen fram resultatet av fem års arbeid, da rapporten på 658 sider vart presentert for Stortinget. Innhaldet i Sannhet og forsoning blir kalla eit knallhardt oppgjer med fornorskinga som samar, kvenar og skogfinnar har blitt utsette for. Men dette skal berre vere byrjinga på ein prosess. Kva vegar kan føre frå rapporten til den forsoninga tittelen lovar?
«Jeg er takknemlig for de som har turt å bryte stillheten og fortelle disse historiene, det er et stort steg og nødvendig for fremtiden», sa sametingspresident Silje Karine Muotka til NRK under framlegginga av rapporten førre torsdag. Noko av forsoningsarbeidet er meint å liggje i sjølve dokumentasjonen av urett som er gjord mot nasjonale minoritetar i Noreg. Men kor langt rekk eigentleg den effekten? Dag og Tid bad sametingspresidenten om å utdjupe.
Sams versjon
–?Eg håpar rapporten er sterk nok til at han står seg, at han blir ein stad å gå til for alle som vil få vite sanninga om fornorskinga, seier Muotka.
– I den daglege debatten kan det dukke opp påstandar om at fornorskinga ikkje eigentleg skjedde, eller ein får høyre at «fornorskinga ikkje var så ille, alle hadde det ille». No håpar eg dette blir den offisielle skildringa av ein mørk del av historia vår. Om målet er forsoning, må vi byrje med historia om det som har skjedd.
–?Kan dokumentasjon av overgrep og maktmisbruk ha ein motsett effekt for somme? Kan det motverke forsoning og rippe opp i gamle sår?
Digital tilgang – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
