Selskapet Siragrunnen A/S planla i 2014 å setje opp 67 vindturbinar på havbotnen utanfor Sokndal og Flekkefjord, kring ein kilometer frå land. Vindparken var tenkt å levere straum nok til 40.000 husstandar, og dei næraste kommunane inne på land var positive. Men da konsesjonssøknaden vart send til Noregs vassdrags- og energidirektorat, kom det ein flaum av protestar mot planane. Blant dei som protesterte, var Naturvernforbundet, Riksantikvaren, Fiskeri­direk­toratet, Norges Fiskarlag, Norsk Ornitologisk Forening, Den Norske Turistforening og to fylkesmenn. Naturvernarane klaga fordi vindturbinane kunne drepe fuglar og flaggermus langs ei viktig trekkrute mellom Noreg og kontinentet, fiskarane protesterte fordi Utsiragrunnen er ein viktig gyteplass og fiskeplass, Stavanger Turistforening og Dalane Turlag protesterte fordi synet av turbinane i sjøen kom til å skjemme turterrenget på land. Og så vidare.

Da NVE vurderte søknaden om vindkrafta på Siragrunnen, vart ingen av innvendingane åleine sett på som tunge nok til å føre til avslag. Men summen av motargumenta – sett i kombinasjon med dei store utbyggingskostnadene – førte til saman til eit nei frå direktoratet. Utbyggaren anka til departementet, men i 2016 vart det nei frå statsråden òg.

Striden om Siragrunnen er ei påminning om at langt frå alle interessekonfliktar blir borte om ein flyttar vindturbinane til havs, særleg ikkje i eit land med sterke fiskeriinteresser. Også Equinor-planane om flytande turbinar på Tampen (sjå eiga sak) har fått kritikk frå Fiskeridirektoratet og Norges Fiskarlag, som meiner eit vindkraftanlegg der kjem til å gå ut over eit viktig fiskeområde.