Uvanleg intim
Jan Willem de Vriend dirigerer i Universitetsaulaen i Bergen.
Foto: Sjur Haga Bringeland
KONSERT
Ludwig van
Beethoven:
Symfoni, ouverture og ariar
Musikarar frå Harmonien; dir.: Jan Willem de Vriend. Universitetsaulaen i Bergen, onsdag 12. mars
Me kjenner Ludwig van Beethovens (1770–1827) alvorsame blikk frå portretta hans. Men konserten med musikarar frå Harmonien i Universitetsaulaen i Bergen onsdag synte komponisten frå ei anna side, med skjemtefulle ariar om det å kyssa er synd eller ikkje, og kva ein (heilt konkret) lyt gjera om skoen trykkjer.
Atmosfæren under konserten var uvanleg intim. Stolane stod langt frå kvarande på grunn av smittefaren, talet på publikummarar var difor ikkje stort høgare enn musikartalet. Dette, i kombinasjon med den gladlynte nederlandske dirigenten Jan Willem de Vriend, som kom med artige Beethoven-anekdotar mellom nummera, gav kjensla av å vera på huskonsert.
At orkesteret stundom spelte litt teknisk ruskete, særleg i satsane med roleg innleiing, berre forsterka denne kjensla. Best var framføringa av det einaste store stykket på programmet, Symfoni nr. 1 i C-dur, op. 21 – sjeldan har eg høyrt den rasande kvikke sistesatsen bli spelt med større humør.
Sjur Haga Bringeland
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
KONSERT
Ludwig van
Beethoven:
Symfoni, ouverture og ariar
Musikarar frå Harmonien; dir.: Jan Willem de Vriend. Universitetsaulaen i Bergen, onsdag 12. mars
Me kjenner Ludwig van Beethovens (1770–1827) alvorsame blikk frå portretta hans. Men konserten med musikarar frå Harmonien i Universitetsaulaen i Bergen onsdag synte komponisten frå ei anna side, med skjemtefulle ariar om det å kyssa er synd eller ikkje, og kva ein (heilt konkret) lyt gjera om skoen trykkjer.
Atmosfæren under konserten var uvanleg intim. Stolane stod langt frå kvarande på grunn av smittefaren, talet på publikummarar var difor ikkje stort høgare enn musikartalet. Dette, i kombinasjon med den gladlynte nederlandske dirigenten Jan Willem de Vriend, som kom med artige Beethoven-anekdotar mellom nummera, gav kjensla av å vera på huskonsert.
At orkesteret stundom spelte litt teknisk ruskete, særleg i satsane med roleg innleiing, berre forsterka denne kjensla. Best var framføringa av det einaste store stykket på programmet, Symfoni nr. 1 i C-dur, op. 21 – sjeldan har eg høyrt den rasande kvikke sistesatsen bli spelt med større humør.
Sjur Haga Bringeland
Fleire artiklar
Kunnskapsminister Kari Nessa Nordtun (Ap) la nyleg fram ei stortingsmelding for 5. til 10. trinn i grunnskulen. Der opnar ho for eit ordskifte om språkfaga i ungdomsskulen.
Foto: Lise Åserud / NTB
Språkfag i spel
Kunnskapsministeren vil gje fleire elevar høve til å velje arbeidslivsfag. Lærarar åtvarar mot å la det gå på kostnad av språkopplæringa.
Joaquin Phoenix spelar hovudrolla som Joker.
Foto: Warner Bros. Discovery
Dyster dobbeldose
Denne runden med Jokeren ber det same mørket med nye tonar.
I hamnebassenget om lag her lét Dia í Geil seg døype grytidleg ein kald oktobersøndag for snart 150 år sidan. Det var starten på vekkinga som gjorde Brø¿rasamkoman til eit livskraftig samfunn som framleis styrer mykje på Færøyane.
Alle foto: Hallgeir Opedal
Om Gud og lausriving
Siste dag i oktober i 1880 lét Dia í Geil seg døype i hamnebassenget i Tórshavn, og etter det skulle Færøyane aldri bli det same.
VINNAREN: På søndag vart Herbert Kickls Fridomsparti (FPÖ) for første gongen største parti i det austerrikske parlamentsvalet. Får partiet makt, vil dei jobbe for å oppheve sanksjonar mot Russland.
Foto: Lisa Leutner / Reuters/ NTB
Politikk i grenseland
Austerrikarane ser på seg sjølv som ein fredsnasjon. Likevel røystar ein tredel på prorussiske høgrepopulistar.
Lewis Lapham på Lapham’s Quarterly-kontoret ved Union Square på Manhattan.
Ein lang marsj mot idiotveldet
NEW YORK: Sett frå minnestunda for Lewis Lapham ser den politiske dagsordenen i USA mindre ny ut.
Papiravisa