Rock

Slowdive:

Slowdive

Dead Oceans

Sjangeromgrepet shoegazing skildrar essensielt sett kroppsposituren til ein shoegaze-gitarist: ryggrada bøygd og blikket festa på omfattande effektpedalbrett for å koordinere kompliserte knottrykkingskoreografiar. Resultatet er flytande, draumeaktige lydteppe som omsluttar lyttaren i eit sonisk skumbad som manar fram reiser gjennom stjernehimmelen og late dagar på stranda likeins.

Blant pionerane i sjangeren finn vi Slowdive, eit britisk band som starta opp i 1989, inspirert av mellom andre Sonic Youth, My Bloody Valentine og Talk Talk, så vel som New York-minimalistsamtidsmusikk som Steve Reich og Philip Glass. Bandnamnet er lånt frå ein Siouxie and the Banshees-song, og plata med same namn er den første dei gjev ut på 22 år.

Lydbiletet er enkelt, men samstundes omfattande: Tydelege, lett melankolske melodiar blir framførte med fredsæle elgitarlydar og silkemjuk vokal, underbygde av varme bassliner og brusande, feiande synthar. Dei drivande trommerytmane er nedstrippa, kompakte og konsise, smakfullt krydra med delikat cymbalornamentikk. Dei åtte spora på «Slowdive» er eit framifrå comeback som det er vanskeleg å seie noko negativt om. Plata er nøktern og storslegen på same tid, og lydane flyt saumlaust saman i herleg harmoni. Å lytte til denne musikken er som å få ein avslappande, oppkvikkande hjernemassasje, som den betre halvdelen til underteikna kritikar så treffande formulerte det.

Rasmus Hungnes

Rasmus Hungnes er musikar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.