Rock

Kevin Morby:

City Music

Dead Oceans/Playground

Lat oss stikke ned i sentrum! Invitasjonen har kanskje noko ordinært over seg, men ikkje når han kjem frå Kevin Morby, i «City Music», ei herleg feiring av byens lys og byens lydar. Om du nokon gong har stått der i døropninga, på veg over terskelen og ut i bynatta, og har vore meir enn klar for det som ventar deg der, vil du smile til det gitardrivne tittelsporet på City Music, som byrjar i spasermodus, hiv seg ut på dansegolvet, og endar i eit tilbakelent, tilfreds tempo – her fann denne lyttaren sommarlåten sin.

Osar urbanitet

Omslagsfotoet viser nett ein Morby i ei open dør, der han kastar eit blikk på seg sjølv i spegelen, i svartkvitt, under ein tittel som står skriven som med lyspærer over ei eller anna inngangsdør. Innhaldet held det innpakkinga lovar. Der førre utgiving, folkalbumet Singing Saw, som eg skreiv om på desse sidene i fjor sommar, hadde noko ruralt over seg, osar rocka City Music av urbanitet.

Likevel går det an å høyre ekko frå fleire av dei same artistane som på fjorårets plate, som Dylan og Cohen. Ei anna viktig inspirasjonskjelde er Lou Reed, som eg neppe er åleine om å høyre i «Tin Can», ein av fleire låtar her som sender tankane til New York, ein by som har vore viktig for Morby. Det var dit han drog då han flytta heimanfrå og tok til å spele i ulike band. City Music hentar fram fleire av impulsane som vart viktige i formative år i New York – høyr berre på hyllesten til The Ramones på «1234».

Tett samspel

Albumet er prega av tett samspel mellom eit lite knippe musikarar. Morby har med seg gitarist Meg Duffy og trommis Justin Sullivan, samt multiinstrumentalisten og produsenten Richard Swift, og treng knapt meir for å få dette til å høyrest ut akkurat som det skal.

Morby er ein framifrå låtskrivar, det var tydeleg nok på Singing Saw, og det vert berre endå klårare med dei tolv songane på City Music. Konseptuelt orienterte plater kan av og til få noko stivt og tvunge over seg, men slik vert det aldri med dette albumet. Det er herleg med ein artist som set seg så høge mål. Med «Downtown’s Lights» har Morby prøvt å skrive ein song slik Townes Van Zandt skreiv. I eit intervju med Robin Hilton på National Public Radio fortel han at han ville fortelje om ei tapt sjel, om eit menneske som har levd mange liv – om det niande livet til ein katt. Slik er også byen. Der nattehimmelen funklar for somme, er han mørk for andre.

Øyvind Vågnes

Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.