Elektronisk melankoli
Com Truise uttrykker lengt gjennom syntetiske lydteppe.
Elektronisk musikk
Com
Truise
Persuasion System
Ghostly International
Den amerikanske produsenten og designaren Seth Haley, betre kjend under aliaset Com Truise, lagar musikk metta med nostalgiske lydar som manar fram sterke kjensler av det tjukkaste 1980-talet. Har ein sansen for nostalgien ein finn i TV-serien Stranger Things, eller film- og filmmusikkskaparen John Carpenters faktiske produkt av 80-talet, vil ein med høgt sannsyn setje pris på Com Truises estetikk.
Det kan vanskeleg seiast at Com Truise fornyar stilen sin på Persuasion System. Her er det snarare tale om raffinering. Vi får høyre meir av det denne karen er god til – store, syntetiske lydteppe med merkeleg organisk dynamikk og komposisjon, der det er smurt tjukt på med sentimentalitet. (Artistnamnet er trass alt ikkje berre eit ordspel, men òg eit uttrykk for lengt.) Og det kjennest godt.
Persuasion System er Com Truises mest raffinerte verk til no – på godt og vondt. Den hypersyntetiske lyden er på den eine sida reindyrka, på den andre til forveksling steril, dersom ein ikkje vil høyre godt etter. Ein skal vite at dersom ein er ny i møte med denne prominente synthwavemakaren, kan det tenkjast at ein med fordel kan starte med eldre utgjevingar som Galactic Melt (2012), som er litt røffare i kantane, og In Decay (2012), der samanstillinga av det organiske og elektroniske er meir påtakeleg. Likar ein desse, vil ein òg ha ei hyggjestund med denne, slik denne meldaren har, har hatt og kjem til å fortsetje å ha.
Rasmus Hungnes
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Elektronisk musikk
Com
Truise
Persuasion System
Ghostly International
Den amerikanske produsenten og designaren Seth Haley, betre kjend under aliaset Com Truise, lagar musikk metta med nostalgiske lydar som manar fram sterke kjensler av det tjukkaste 1980-talet. Har ein sansen for nostalgien ein finn i TV-serien Stranger Things, eller film- og filmmusikkskaparen John Carpenters faktiske produkt av 80-talet, vil ein med høgt sannsyn setje pris på Com Truises estetikk.
Det kan vanskeleg seiast at Com Truise fornyar stilen sin på Persuasion System. Her er det snarare tale om raffinering. Vi får høyre meir av det denne karen er god til – store, syntetiske lydteppe med merkeleg organisk dynamikk og komposisjon, der det er smurt tjukt på med sentimentalitet. (Artistnamnet er trass alt ikkje berre eit ordspel, men òg eit uttrykk for lengt.) Og det kjennest godt.
Persuasion System er Com Truises mest raffinerte verk til no – på godt og vondt. Den hypersyntetiske lyden er på den eine sida reindyrka, på den andre til forveksling steril, dersom ein ikkje vil høyre godt etter. Ein skal vite at dersom ein er ny i møte med denne prominente synthwavemakaren, kan det tenkjast at ein med fordel kan starte med eldre utgjevingar som Galactic Melt (2012), som er litt røffare i kantane, og In Decay (2012), der samanstillinga av det organiske og elektroniske er meir påtakeleg. Likar ein desse, vil ein òg ha ei hyggjestund med denne, slik denne meldaren har, har hatt og kjem til å fortsetje å ha.
Rasmus Hungnes
Fleire artiklar
Cecilie Grundt med Vigleik Storaas, David Andersson og Fredrik Villmow.
Foto: Sigbjørn Berven
Solide røter
Cecilie Grundt har sett saman eit lojalt lyttande band.
Eivind Trædal har sete i Oslo bystyre for MDG sidan 2015. I vår kom det fram at han stiller seg til disposisjon for stortingslista til MDG.
Foto: Cappelen Damm
Den tunge kampen mot bileufori
Eivind Trædal viser fram politikkens fallitt på transportfeltet i boka På ville veier.
Donald Trump talar til tilhengarane i Traverse i Michigan 25. oktober.
Foto: Jim Watson / AFP / NTB
Trump ord for ord
Kva seier Trump på folkemøta? For å få eit inntrykk av kva han vil formidla til møtelyden, trykkjer vi den første delen av talen han heldt i vippestaten Michigan førre helg.
Una og Diddi er to storforelska studentar som må halde forholdet skjult, fordi Diddi alt har ein kjærast.
Foto: Arthaus
Gjennombrotet
Elín Hall herjar i dette vakre, velskrivne dramaet av Rúnar Rúnarsson.
Stian Jenssen (t.v.) var alt på plass i Nato då Jens Stoltenberg tok til i jobben som generalsekretær i 2014. Dei neste ti åra skulle dei arbeide tett i lag. Her er dei fotograferte i Kongressen i Washington i januar i år.
Foto: Mandel Ngan / AFP / NTB
Nato-toppen som sa det han tenkte
Stian Jenssen fekk kritikk då han som stabssjef i Nato skisserte ei fredsløysing der Ukraina gjev opp territorium i byte mot Nato-medlemskap. – På eit tidspunkt må ein ta innover seg situasjonen på bakken, seier han.