LYDKUNST

Tine
Surel Lange:

Works for Listening 1–10

Sofa Music

Grensene mellom eksperimentell samtidsmusikk og lydkunst kan ofte vera flytande. Og det klingande resultatet fortel ikkje utan vidare om det er samtidsmusikk eller lydkunst det dreier seg om.

Men det som ofte kjenneteiknar lydkunsten, er at lyden er tett knytt til eit særskilt rom (gjerne ein audiovisuell installasjon som er del av ei utstilling), ein særskild stad (dersom det er utandørs) og med nokre få lydkjelder som gjerne kling relativt statisk.

Lydsituasjonar

Alle desse ti verka av komponisten og lydkunstnaren Tine Surel Lange (f. 1989) har utgangspunkt i heilt konkrete materielle situasjonar på ulike stader frå Henningsvær til Berlin. Her er lydar frå vatn, steinar, renovasjon av tak, arbeid med tre og mykje anna.

Plateomslaget inneheld utførleg informasjon om prosessane rundt kvart verk. Dette er gjevande å lesa, men ingen føresetnad for å kunna gle seg over lydane.

Klangleg

Sjølv om utgangspunkta for alt dette er stadspesifikke, er det verket me som lydarar opplever, éin ting – det vil seia ei CD-plate med omslag – og lyd som kjem ut frå våre eigne høgtalarar. Lyden, som i utgangspunktet ikkje var produsert som ein «kunstlyd», har vorte fanga opp og blitt estetisert gjennom Langes stadspesifikke arbeid, men framstår her i ei tredje form, som musikk.

Det fine med denne avgrensa og disiplinerte forma for lydarbeid er at me vert mjukt og behageleg tvinga til å fokusera på dei klanglege eigenskapane til nokre få objekt. Og det som tilsynelatande kan verka statisk, er fullt av små og vakre nyansar for den som tek seg tid til å lyda.

Sigbjørn Apeland

Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast musikk­meldar i Dag og Tid.