Å klippe håret kort er å gå for langt
Ein skarp dokumentarfilm om Britney Spears’ ufridom kastar lys på behovet samfunnet stadig har for kontroll over kvinner.
Britney Spears med ei «Baby one more time»-dokke frå 1999.
Skjermdump frå filmen
Dokumentar
Regi: Samantha Stark
Framing Britney Spears
FX / Hulu
Dokumentarfilmen Framing Britney Spears (tilgjengeleg på NRK TV) handlar om #freebritney-rørsla og kampen dei kjempar for rettferd for popstjerna Britney Spears, som har vore under faren sitt suspekte og griske formyndarskap sidan 2008. Ordet framing tyder både samansverjing og innramming, og i tillegg til justismordet, utforskar filmen korleis kjendisliv kynisk blir «ramma inn» i motivsøkjarane til paparazzoane og utnytta av massemedia.
Soger om grådigskap som korrumperande kraft kan knapt forteljast ofte nok, men filmen er unik og spesielt interessant i si undersøking av undertrykkinga av det feminine. Når ein ser filmen, anar ein omrisset av det som vert kalla «giftig maskulinitet» – usynlege normer og mekanismar som skader menneske av alle kjønn og samfunnet som heilskap. Myten om Spears som ein marionett utan eiga kreativ kraft blir til dømes kraftig tilbakevist: Der mange tok det for gitt at ho blei utnytta, utøvde ho sin eigen visjon, men etter kvart som karrieren utfalda seg, vart artisten omringa av krefter som nettopp ikkje toler at ho har kontroll over eige liv, eigen kropp og eigen karriere.
Gjensynet med paparazzo-
videoklippet frå 2007 der popstjerna klipper håret kort, er sterkt: Frisøren nektar å snauklippe henne (!), så ho tar sak(s)a i eigne hender. Der underteikna ser ei heroisk og (sørgjeleg nok) motkulturell handling (med kledeleg resultat), ser enkelte andre norske skribentar stadig hårklippen som eit teikn på mentalt samanbrot.
Det høyrest gale ut i 2021, men så djupt stikk altså frykta for feminin fridom i den vestlege kulturen. Forteljinga i Framing Britney Spears er sterk, svært menneskeleg og har stor overføringsverdi.
Rasmus Hungnes
Rasmus Hungnes er musikar, kunstnar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Dokumentar
Regi: Samantha Stark
Framing Britney Spears
FX / Hulu
Dokumentarfilmen Framing Britney Spears (tilgjengeleg på NRK TV) handlar om #freebritney-rørsla og kampen dei kjempar for rettferd for popstjerna Britney Spears, som har vore under faren sitt suspekte og griske formyndarskap sidan 2008. Ordet framing tyder både samansverjing og innramming, og i tillegg til justismordet, utforskar filmen korleis kjendisliv kynisk blir «ramma inn» i motivsøkjarane til paparazzoane og utnytta av massemedia.
Soger om grådigskap som korrumperande kraft kan knapt forteljast ofte nok, men filmen er unik og spesielt interessant i si undersøking av undertrykkinga av det feminine. Når ein ser filmen, anar ein omrisset av det som vert kalla «giftig maskulinitet» – usynlege normer og mekanismar som skader menneske av alle kjønn og samfunnet som heilskap. Myten om Spears som ein marionett utan eiga kreativ kraft blir til dømes kraftig tilbakevist: Der mange tok det for gitt at ho blei utnytta, utøvde ho sin eigen visjon, men etter kvart som karrieren utfalda seg, vart artisten omringa av krefter som nettopp ikkje toler at ho har kontroll over eige liv, eigen kropp og eigen karriere.
Gjensynet med paparazzo-
videoklippet frå 2007 der popstjerna klipper håret kort, er sterkt: Frisøren nektar å snauklippe henne (!), så ho tar sak(s)a i eigne hender. Der underteikna ser ei heroisk og (sørgjeleg nok) motkulturell handling (med kledeleg resultat), ser enkelte andre norske skribentar stadig hårklippen som eit teikn på mentalt samanbrot.
Det høyrest gale ut i 2021, men så djupt stikk altså frykta for feminin fridom i den vestlege kulturen. Forteljinga i Framing Britney Spears er sterk, svært menneskeleg og har stor overføringsverdi.
Rasmus Hungnes
Rasmus Hungnes er musikar, kunstnar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Eirik Holmøyvik har trekt seg trekt seg som forskingsleiar ved Det juridiske fakultet i Bergen.
Foto: Kim E. Andreassen / UiB
Israel-boikott splittar akademia
Jussprofessor Eirik Holmøyvik prøvde å få omgjort vedtaket om Israel-boikott ved Det juridiske fakultetet i Bergen, men vart røysta ned. No har han trekt seg som forskingsleiar ved fakultetet.
Foto: Terje Pedersen / NTB
FHI svikter sitt samfunnsoppdrag
«Det er svært viktig at FHI er tydelig overfor publikum på at de ikke jobber med årsaken til long covid.»
Foto: Universitetet i Bergen
Nord-Noreg ord for ord
Bak Nordnorsk ordbok ligg livsverket til ein stor kvinneleg språkforskar frå Lofoten. Ho kjempa seg forbi mange hinder, men møtte alltid nye og fekk aldri anerkjenninga ho fortente.
Emilie Enger Mehl avbilda på veg til pressetreff på Grøndland for å presentere Revidert nasjonalbudsjett, 14.05.2024. I budsjettet vert det mellom anna satt av penger til å reversere domstolsreforma. Foto: Javad Parsa / NTB.
Javad Parsa
– Uforståeleg domstolsendring
Sorenskrivar Kirsti Høegh Bjørneset er kritisk til at regjeringa vil reversere domstolsreforma.
Anne Kalvig er religionsvitar og tidlegare professor ved Universitetet i Stavanger. I fjor etablerte ho Medvit forlag.
Foto: Anja Bakken
Tru og tvil
Vi må framleis snakke om kvinner og menn. Men kan vi ikkje samstundes ta rimeleg omsyn til dei andre?
Papiravisa