Å klippe håret kort er å gå for langt
Ein skarp dokumentarfilm om Britney Spears’ ufridom kastar lys på behovet samfunnet stadig har for kontroll over kvinner.
Britney Spears med ei «Baby one more time»-dokke frå 1999.
Skjermdump frå filmen
Dokumentar
Regi: Samantha Stark
Framing Britney Spears
FX / Hulu
Dokumentarfilmen Framing Britney Spears (tilgjengeleg på NRK TV) handlar om #freebritney-rørsla og kampen dei kjempar for rettferd for popstjerna Britney Spears, som har vore under faren sitt suspekte og griske formyndarskap sidan 2008. Ordet framing tyder både samansverjing og innramming, og i tillegg til justismordet, utforskar filmen korleis kjendisliv kynisk blir «ramma inn» i motivsøkjarane til paparazzoane og utnytta av massemedia.
Soger om grådigskap som korrumperande kraft kan knapt forteljast ofte nok, men filmen er unik og spesielt interessant i si undersøking av undertrykkinga av det feminine. Når ein ser filmen, anar ein omrisset av det som vert kalla «giftig maskulinitet» – usynlege normer og mekanismar som skader menneske av alle kjønn og samfunnet som heilskap. Myten om Spears som ein marionett utan eiga kreativ kraft blir til dømes kraftig tilbakevist: Der mange tok det for gitt at ho blei utnytta, utøvde ho sin eigen visjon, men etter kvart som karrieren utfalda seg, vart artisten omringa av krefter som nettopp ikkje toler at ho har kontroll over eige liv, eigen kropp og eigen karriere.
Gjensynet med paparazzo-
videoklippet frå 2007 der popstjerna klipper håret kort, er sterkt: Frisøren nektar å snauklippe henne (!), så ho tar sak(s)a i eigne hender. Der underteikna ser ei heroisk og (sørgjeleg nok) motkulturell handling (med kledeleg resultat), ser enkelte andre norske skribentar stadig hårklippen som eit teikn på mentalt samanbrot.
Det høyrest gale ut i 2021, men så djupt stikk altså frykta for feminin fridom i den vestlege kulturen. Forteljinga i Framing Britney Spears er sterk, svært menneskeleg og har stor overføringsverdi.
Rasmus Hungnes
Rasmus Hungnes er musikar, kunstnar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Dokumentar
Regi: Samantha Stark
Framing Britney Spears
FX / Hulu
Dokumentarfilmen Framing Britney Spears (tilgjengeleg på NRK TV) handlar om #freebritney-rørsla og kampen dei kjempar for rettferd for popstjerna Britney Spears, som har vore under faren sitt suspekte og griske formyndarskap sidan 2008. Ordet framing tyder både samansverjing og innramming, og i tillegg til justismordet, utforskar filmen korleis kjendisliv kynisk blir «ramma inn» i motivsøkjarane til paparazzoane og utnytta av massemedia.
Soger om grådigskap som korrumperande kraft kan knapt forteljast ofte nok, men filmen er unik og spesielt interessant i si undersøking av undertrykkinga av det feminine. Når ein ser filmen, anar ein omrisset av det som vert kalla «giftig maskulinitet» – usynlege normer og mekanismar som skader menneske av alle kjønn og samfunnet som heilskap. Myten om Spears som ein marionett utan eiga kreativ kraft blir til dømes kraftig tilbakevist: Der mange tok det for gitt at ho blei utnytta, utøvde ho sin eigen visjon, men etter kvart som karrieren utfalda seg, vart artisten omringa av krefter som nettopp ikkje toler at ho har kontroll over eige liv, eigen kropp og eigen karriere.
Gjensynet med paparazzo-
videoklippet frå 2007 der popstjerna klipper håret kort, er sterkt: Frisøren nektar å snauklippe henne (!), så ho tar sak(s)a i eigne hender. Der underteikna ser ei heroisk og (sørgjeleg nok) motkulturell handling (med kledeleg resultat), ser enkelte andre norske skribentar stadig hårklippen som eit teikn på mentalt samanbrot.
Det høyrest gale ut i 2021, men så djupt stikk altså frykta for feminin fridom i den vestlege kulturen. Forteljinga i Framing Britney Spears er sterk, svært menneskeleg og har stor overføringsverdi.
Rasmus Hungnes
Rasmus Hungnes er musikar, kunstnar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Finansminister og leiar for Senterpartiet Trygve Slagsvold Vedum på landsstyremøtet i år. Partiet har falle kraftig på dei nyaste meiningsmålingane.
Foto: Thomas Fure / NTB
– Populisme er ikkje noko å vere redd for
Trass i dårlege meiningsmålingar har statssekretær Skjalg Fjellheim trua på at Senterpartiet har den beste politikken for Noreg.
Ein mann trakkar på ein plakat av Bashar al-Assad i Damaskus.
Foto: Amr Abdallah Dalsh / Reuters / NTB
Uviss lagnad for Syria
Det store spørsmålet no er kva som vil skje framover i Syria, etter at opposisjonen overraskande fort tok over heile det regimekontrollerte Syria nesten utan militær motstand.
Andrea Bræin Hovig og Tayo Cittadella Jacobsen i rollene som Marianne og Tor, som møtest på Nesoddferja.
Foto: Arthaus
Leiken kjærleik
Alle gode ting er faktisk tre, om du lurte på om trilogien til Dag Johan Haugerud held heilt til mål.
Ein atomsopp lyser opp nattehimmelen under prøvesprenginga Badger i USA i 1953.
Foto via Wikimedia Commons
Eg er dauden
Samtidig som faren for ein tredje verdskrig er større enn på eit halvt hundreår, ser vi på russiske trugsmål om bruk av atomvåpen som tomme.
Foto: Edvard Thorup
Makta og den uavhengige forskinga
«Eg er fullt klar over at mange gjorde ein stor innsats i Sør-Sudan, og med gode intensjonar.»
Papiravisa