JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

TeaterMeldingar

Skal Gud få nobelprisen?

Monoteater om tru kontra vitskap vert meir kåseri enn teater.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Svein Tindberg tek for seg tru mot vitskap.

Svein Tindberg tek for seg tru mot vitskap.

Foto: Magnus Skrede

Svein Tindberg tek for seg tru mot vitskap.

Svein Tindberg tek for seg tru mot vitskap.

Foto: Magnus Skrede

2878
20211119
2878
20211119

Det Norske Teatret, Scene 2

Kjetil Bang-Hansen og Svein Tindberg:

Gudspartikkelen

Omsett av Inger Johanne Sæterbakk
Regi: Kjetil Bang-Hansen
Scenografi: Milja Salovaara

Tospannet Svein Tindberg og Kjetil Bang-Hansen har gjennom år no sett fokus på det religiøse livsaspektet i ei opplyst tid, med framsyningar bygde på historisk forkynnande materiale. Førre produksjonen, Abrahams barn, var ei utforsking på kor samsvarande eller ikkje samsvarande dei ulike religionane er.

No har dei laga nok ein monolog for Tindberg, som set spørjeteikn ved kor samsvarande eller ikkje samsvarande det er å tru på vitskap og/eller guddom. Utgangpunktet for tittelen er oppdaginga av det såkalla bosonet, partikkelen som er mindre enn atomet og dermed opphav til all materie. I visse samanhangar er dette fenomenet halde som ei endeleg samansmelting av guddom og vitskap. Men kva så?

Funderingar

Denne gongen er det ikkje snakk om dramatisering av religiøse skrifter. Svein Tindberg kjem inn i ein dekorativ haustfarga scenografi, med mellom anna ein sjeselong og eit uttørka tre pynta med ein raud flosshatt. I denne ramma, utan å bruke scenografien noko særleg, snakkar han til oss om dilemmaet med å vere rasjonalist og samstundes lengte etter heilagdom.

Innimellom funderingar på korleis dei nobelprisvinnande vitskapsmennene Bohr, Einstein og andre har påverka verdshistoria, gjev Tindberg oss tilsynelatande heilt personlege syn på korleis eit vanleg menneske, eller ein skodespelar, kan sjå på alt det uløyste. Eit nøkkelspørsmål han stiller seg, er: Viss det ikkje fanst noko som helst, ingen ting, før the big bang, kva var det då som eksploderte?

Utfordring

Sjølvsagt er det mykje her vi alle tenkjer på, ofte, og det er, no som før, fascinerande å gje seg over til Tindbergs varme og uanstrengde scenepersona. Men denne typen teater har ei spesiell utfordring: Når ein skodespelar bruker seg sjølv og si private røynsle på scenen, trengst det eit naudsynt minimum av distanse. Når Tindberg fortel om eit gripande møte med ein ven og får melodramatisk gråt i røysta, vert det faktisk teatralsk, grensande til smaklaust. Og teatralsk er jo nett det ein ikkje må vere i teateret. Denne smertegrensa har både Tindberg og andre kjendisskodepelarar vore farleg nær ved fleire høve, og det er ei grense dei lyt vare seg for.

Generelt er det òg den vanskelege semisjangeren teater/kåseri som hemmar overtydingseffekten denne gongen. For nokre år sidan sette Bang-Hansen opp eit fjetrande stykke om eit møte mellom Sigmund Freud og C.S. Lewis, eit klårt apropos til det han no presenterer. Hadde han skrive eit stykke om eit drøymt møte mellom Svein Tindberg og Albert Einstein, kunne kan hende problematikken nådd større høgder.

Bent Kvalvik

Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Det Norske Teatret, Scene 2

Kjetil Bang-Hansen og Svein Tindberg:

Gudspartikkelen

Omsett av Inger Johanne Sæterbakk
Regi: Kjetil Bang-Hansen
Scenografi: Milja Salovaara

Tospannet Svein Tindberg og Kjetil Bang-Hansen har gjennom år no sett fokus på det religiøse livsaspektet i ei opplyst tid, med framsyningar bygde på historisk forkynnande materiale. Førre produksjonen, Abrahams barn, var ei utforsking på kor samsvarande eller ikkje samsvarande dei ulike religionane er.

No har dei laga nok ein monolog for Tindberg, som set spørjeteikn ved kor samsvarande eller ikkje samsvarande det er å tru på vitskap og/eller guddom. Utgangpunktet for tittelen er oppdaginga av det såkalla bosonet, partikkelen som er mindre enn atomet og dermed opphav til all materie. I visse samanhangar er dette fenomenet halde som ei endeleg samansmelting av guddom og vitskap. Men kva så?

Funderingar

Denne gongen er det ikkje snakk om dramatisering av religiøse skrifter. Svein Tindberg kjem inn i ein dekorativ haustfarga scenografi, med mellom anna ein sjeselong og eit uttørka tre pynta med ein raud flosshatt. I denne ramma, utan å bruke scenografien noko særleg, snakkar han til oss om dilemmaet med å vere rasjonalist og samstundes lengte etter heilagdom.

Innimellom funderingar på korleis dei nobelprisvinnande vitskapsmennene Bohr, Einstein og andre har påverka verdshistoria, gjev Tindberg oss tilsynelatande heilt personlege syn på korleis eit vanleg menneske, eller ein skodespelar, kan sjå på alt det uløyste. Eit nøkkelspørsmål han stiller seg, er: Viss det ikkje fanst noko som helst, ingen ting, før the big bang, kva var det då som eksploderte?

Utfordring

Sjølvsagt er det mykje her vi alle tenkjer på, ofte, og det er, no som før, fascinerande å gje seg over til Tindbergs varme og uanstrengde scenepersona. Men denne typen teater har ei spesiell utfordring: Når ein skodespelar bruker seg sjølv og si private røynsle på scenen, trengst det eit naudsynt minimum av distanse. Når Tindberg fortel om eit gripande møte med ein ven og får melodramatisk gråt i røysta, vert det faktisk teatralsk, grensande til smaklaust. Og teatralsk er jo nett det ein ikkje må vere i teateret. Denne smertegrensa har både Tindberg og andre kjendisskodepelarar vore farleg nær ved fleire høve, og det er ei grense dei lyt vare seg for.

Generelt er det òg den vanskelege semisjangeren teater/kåseri som hemmar overtydingseffekten denne gongen. For nokre år sidan sette Bang-Hansen opp eit fjetrande stykke om eit møte mellom Sigmund Freud og C.S. Lewis, eit klårt apropos til det han no presenterer. Hadde han skrive eit stykke om eit drøymt møte mellom Svein Tindberg og Albert Einstein, kunne kan hende problematikken nådd større høgder.

Bent Kvalvik

Bent Kvalvik er filmarkivar og fast teatermeldar i Dag og Tid.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Brussel-buarar på Place de la Bourse, børsplassen i sentrum av byen, heidrar offer for islamistsjølvmordsbombarane på Zaventem-flyplassen og Maelbeek metrostasjon i mars 2016, der til saman 32 menneske miste livet.

Brussel-buarar på Place de la Bourse, børsplassen i sentrum av byen, heidrar offer for islamistsjølvmordsbombarane på Zaventem-flyplassen og Maelbeek metrostasjon i mars 2016, der til saman 32 menneske miste livet.

Foto: Peter Dejong / AP / NTB

Samfunn

Jihadismen lever

Tenåringar blir rekrutterte til terrororganisasjonar. Svenske kriminelle nettverk utfører aksjonar i Skandinavia for Iran. Nye konstellasjonar oppstår blant ekstremistiske grupper.

Ole JanLarsen
Brussel-buarar på Place de la Bourse, børsplassen i sentrum av byen, heidrar offer for islamistsjølvmordsbombarane på Zaventem-flyplassen og Maelbeek metrostasjon i mars 2016, der til saman 32 menneske miste livet.

Brussel-buarar på Place de la Bourse, børsplassen i sentrum av byen, heidrar offer for islamistsjølvmordsbombarane på Zaventem-flyplassen og Maelbeek metrostasjon i mars 2016, der til saman 32 menneske miste livet.

Foto: Peter Dejong / AP / NTB

Samfunn

Jihadismen lever

Tenåringar blir rekrutterte til terrororganisasjonar. Svenske kriminelle nettverk utfører aksjonar i Skandinavia for Iran. Nye konstellasjonar oppstår blant ekstremistiske grupper.

Ole JanLarsen
Stillinga i VM-kampen mellom Ding Liren og Gukesh var 4–4 etter 8 av 14 parti.

Stillinga i VM-kampen mellom Ding Liren og Gukesh var 4–4 etter 8 av 14 parti.

Foto: Eng Chin An / FIDE

SjakkKunnskap
Atle Grønn

Sjakken lever vidare som eit kuriosum og freak-show, noko som passar meg ganske bra i denne spalta, skriv Atle Grønn.

Når den ambisiøse kokken Almut (Florence Pugh) møter nyskilde Tobias (Andrew Garfield), endrar livet seg for alltid.

Når den ambisiøse kokken Almut (Florence Pugh) møter nyskilde Tobias (Andrew Garfield), endrar livet seg for alltid.

Foto: Ymer Media

FilmMeldingar
Brit Aksnes

At eg tek til tårene, betyr ikkje at eg elskar We Live in Time.

Gjennom foto og tekst dokumenterte Maria Gros Vatne eit annleis liv på bloggen Wildandfree.no. Ho og mannen Nik Payne forlét bylivet og trygge jobbar til fordel for økologisk gardsbruk og heimeskule. Her ser me sonen Falk.

Gjennom foto og tekst dokumenterte Maria Gros Vatne eit annleis liv på bloggen Wildandfree.no. Ho og mannen Nik Payne forlét bylivet og trygge jobbar til fordel for økologisk gardsbruk og heimeskule. Her ser me sonen Falk.

Foto: Maria Gros Vatne

FilmKultur
Mona Louise Dysvik Mørk

Frå draum til sorg

Ukjent landskap vinn den eine prisen etter den andre. No er den å finne på lista over filmar som er kvalifiserte til vurdering av Oscar-akademiet i kategorien «Beste dokumentarfilm».

ReportasjeFeature

Å stira diskret

Kvifor er det flautt å sjå?

May Linn Clement
ReportasjeFeature

Å stira diskret

Kvifor er det flautt å sjå?

May Linn Clement

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis