Action

Regi: Rawson Marshall Thurber

Skyscraper

Med: Dwayne Johnson, Neve Campbell, Chin Han

Tidlegare FBI-agent Will (Johnson) driv eit lite firma for tryggleik etter at han miste beinet i ein gisselsituasjon. Han møtte kona (Campbell) på operasjonsbordet. To vakre barn fullfører familieidyllen. No skal Will sikre den høgaste og tryggaste bygningen i verda i Hongkong. Før du veit ordet av det, er familien fanga høgt oppe i den brennande skyskraparen saman med vonde skurkar. Will vil vonleg berge dagen.

Svimlande stort

For ein vertikalt utfordra meldar med ein god porsjon høgdeskrekk har Skyscraper ein del enormt ekle scener der helten dinglar høgt i sky. Då blir ein lett sveitt i nevane sjølv om ein veit korleis det går. Eg røper neppe for mykje om eg seier at ein brøkdel av eit sekund og eit par millimeter ganske ofte held til å kaste seg på trygg grunn.

Helst heng Will på utsida av bygningen, slik at media kan følgje dramaet. Publikum på gateplan sitrar av spenning medan bygningen brenn minutt for minutt. Filmen er ikkje i nærleiken av smart nok til å kritisere at eit drama om å få eit knippe folk ut av ein utilgjengeleg stad, stel heile mediebiletet. Studioet vil berre sikre nok klikk. Både innspelingsstaden og stjernegalleriet på rollelista er motiverte av økonomiske dynamikkar i den globale filmverda i dag. Her gjeld det å få flest mogeleg til å sjå ein storslagent middelmåtig actionfilm.

Manisk manus

Regissør Rawson Marshall Thurber har vore kjend for populære komediar sidan debuten Kanonball: en film med baller i 2004. I Central Intelligence hadde han òg med Johnson i hovudrolla. Skyscraper, derimot, er ein rein actionfilm. Her finst ikkje ein einaste morosam augneblink, sjølv om eg anar eit par forsiktige forsøk.

Manus minner mest om ei brukarrettleiing frå Ikea. Kvar handling blir skildra i sirleg detalj før ho skjer. Alt som har skjedd, blir igjen forklart for dei tungnæme. Når Will seier til den rike huseigaren Zhao Long Ji (Chin Han) at dei må snakke saman, då meiner han alvor. Prat blir det. Skurkane snakkar òg, litt sånn som i ein Austin Powers-film der den utspekulerte planen blir utbrodert så lenge at helten får tid til å snike seg unna.

Blast bos

Skyscraper har ein eim av oppgulp. Openberre frampeik finst frå første scene. Familiedramaet er typisk og traust. Action-sekvensane er bygde over ein kjend lest. Ein ny variant av skyting mellom speglar spelar seg ut med minimal effekt.

Som dei fleste actionfilmar om dagen fetisjerer filmen teknologi utan å nytte han med sans for estetisk verdi. Det visuelle uttrykket er uinteressant og glatt. Korkje koreografi eller kulissar er minneverdige.

Thurber har lite nytt å kome med. Sjølv om Dwayne «The Rock» Johnson har sin sjarm, er han ikkje nokon stor skodespelar. Dei breie skuldrene hans kan ikkje bera denne blasse blockbusteren i tryggleik.

Håkon Tveit

Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.