Spanande heilskap
Betre skulekorps finst ikkje.
Jazz
Skarbø Skulekorps:
Innesko
Signe Emmeluth, altsaksofon og elektronikk; Eirik Hegdal, C-melodisaksofon, klarinett og vibrafon; Stian Omenås, trompet og synth; Erik Johannesen, trombone og elektronikk; Ivar Grydeland, pedal steel og gitar; Chris Holm, bass og synth; Øyvind Skarbø, trommer, perkusjon og synth; Mari Kvien Brunvoll, vokal (4).
Øyvind jazzforum
Sjølv om repertoaret i korpsrørsla har forandra eg mykje dei siste 50 åra, kan ikkje det Skarbø Skulekorps held på med, kallast korpsmusikk. Dette er jazzbandet for folk som ikkje likar jazz, hevdar Skarbø sjølv, men han må finna seg i at folk som likar jazz, synest det er spanande å følgja med på dei mange musikalske krumspringa hans.
Den tredje plata til «skulekorpset» er ikkje noko unnatak. Her er strigla amerikansk 80-tals funk, vemodig frisellsk americana, melankolsk indierock og intrikat og gjennomarrangert jazz i ei herleg blanding.
Utgangspunktet var ein dag i studioet og konsert same kvelden for vel eit år sidan. Seinare er stoffet miksa og stramt redigert med ein lang låt etterfølgd av ein kort manifestasjon. Plata opnar med «Miami», som kunne ha vore tittellåten til ein amerikansk krimserie frå 80-talet.
Det er imponerande at Skarbø lagar ein heilskap av noko som i utgangspunktet spriker i alle retningar, men Skarbø er som Per Borten flink til å bera staur. Dei regigrepa Skarbø har gjort, har ein pris. Også på denne plata er det lite rom for solistiske ytringar. Skarbø har gjort tøffe og kloke val. Innesko fortener å bli lytta til frå første til siste kutt utan pause.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er frilans journalist og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Jazz
Skarbø Skulekorps:
Innesko
Signe Emmeluth, altsaksofon og elektronikk; Eirik Hegdal, C-melodisaksofon, klarinett og vibrafon; Stian Omenås, trompet og synth; Erik Johannesen, trombone og elektronikk; Ivar Grydeland, pedal steel og gitar; Chris Holm, bass og synth; Øyvind Skarbø, trommer, perkusjon og synth; Mari Kvien Brunvoll, vokal (4).
Øyvind jazzforum
Sjølv om repertoaret i korpsrørsla har forandra eg mykje dei siste 50 åra, kan ikkje det Skarbø Skulekorps held på med, kallast korpsmusikk. Dette er jazzbandet for folk som ikkje likar jazz, hevdar Skarbø sjølv, men han må finna seg i at folk som likar jazz, synest det er spanande å følgja med på dei mange musikalske krumspringa hans.
Den tredje plata til «skulekorpset» er ikkje noko unnatak. Her er strigla amerikansk 80-tals funk, vemodig frisellsk americana, melankolsk indierock og intrikat og gjennomarrangert jazz i ei herleg blanding.
Utgangspunktet var ein dag i studioet og konsert same kvelden for vel eit år sidan. Seinare er stoffet miksa og stramt redigert med ein lang låt etterfølgd av ein kort manifestasjon. Plata opnar med «Miami», som kunne ha vore tittellåten til ein amerikansk krimserie frå 80-talet.
Det er imponerande at Skarbø lagar ein heilskap av noko som i utgangspunktet spriker i alle retningar, men Skarbø er som Per Borten flink til å bera staur. Dei regigrepa Skarbø har gjort, har ein pris. Også på denne plata er det lite rom for solistiske ytringar. Skarbø har gjort tøffe og kloke val. Innesko fortener å bli lytta til frå første til siste kutt utan pause.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er frilans journalist og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Frå omslaget til ein utypisk roman om mellom anna sjakk.
Sjakknerden er litt av ein type. Men særleg i litteraturen vert det lite sex.
Dei fleste som satsar på eigen solkraftproduksjon, vil gjerne tru at dei bidreg til reduserte utslepp av klimagassar.
Foto: Frank May / NTB
Solkraftproduksjon: «Dei fleste vil vel gjerne tru at dei bidreg til reduserte utslepp av klimagass.»
Ane Barmen er utdanna skodespelar og musikkvitar. Ho har tidlegare skrive to romanar.
Foto: Maria Olivia Rivedal
Ane Barmen skriv med snert og humor og ein bit alvor om sånt som skjer seg.
Teikning: May Linn Clement
Oppbretta brok i bratta
«Å bretta er i grunnen ‘å gjera bratt’, og i norrønt hadde bretta just tydinga ‘reisa opp, reisa seg’.»
Ole Paus døydde før sjølvbiografien var ferdigskriven.
Foto: Nina Djæff
Eit sandkorn i maskineriet
Ole Paus skriv mest om slektsbakgrunn og mindre om artistkarrieren i sjølvbiografien sin, men det forklarar likevel mennesket Ole Paus.