Folkemusikk

Satoko Katagihara:

Landskap av hardingfele

SK-2001

Ofte tenkjer ein seg at folkemusikk er noko ein tileignar seg i løpet av oppveksten, gjerne i familie og nærmiljø. Og etter kvart som den organiserte folkemusikkrørsla voks fram, har dyrkinga av særskilde musikalske «dialektar» og folkemusikkdistrikt auka. Og slik er det ofte framleis.

Denne plata er eit døme på det motsette. Det er tale om ein utøvar som medvite har valt å setja seg inn ei særprega musikkform frå den andre sida av jorda. Japanske Satoko Katagihara har gjort interessa for hardingfelemusikken til noko meir enn ein tilfeldig fascinasjon for det eksotiske. Ho har studert ved Ole Bull Akademiet på Voss og Universitetet i Søraust-Noreg på Rauland. Læremeistrar har mellom andre vore vestlendingane Leif Rygg og Håkon Høgemo og telemarkingane Anne Hytta, Ottar Kåsa og Per Åsmund Omholt. Fela som vert nytta på plata, har ho fått bygd av Salve Håkedal i Agder.

Det er ei kort plate – berre sju slåttar. Men det er eit kresent utval – for det meste teleslåttar – mellom anna tre ulike «systerslåttar». Og det er ingenting turisttilpassa over utvalet. Det finst ikkje snev av nasjonalromantisk påverka lydarslåttar eller smektande folketonar. Dette er solide springarar og gangarar – ein slags folkemusikkens klassiske meisterverk, og såleis ei fin innføring i det heilt sentrale hardingfelerepertoaret.

Spelet er trygt og kontrollert, utan å verta stivt. Plata er eit fint døme på at det faktisk går an å setja seg inn i ein musikkultur på høgt nivå utan å vera fødd inn i han. Debutplata til Katagihara er såleis eit godt døme på at hardt og systematisk arbeid gjennom mange år kan bera frukter til glede for hardingfeleentusiastar, anten dei kjem frå avgøymde norske fjellbygder eller frå storbyar som Osaka.

Sigbjørn Apeland

Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast musikk­meldar i Dag og Tid.