Elektronikk som med- og motspelar
Muddersten lèt lydkjeldene stå fram på eigne premissar.
Muddersten saman med Håvard Reite Volden, Fredrik Olsson og Martin Taxt.
Foto: Sofa
Samtidsmusikk
Muddersten:
Triple Music
Håvard Reite Volden: elgitar, trommemaskin og bandspelarar; Fredrik Olsson: ting, piezo og platespelar; Martin Taxt: mikrotonal tuba og elektronikk. Sofa
Innanfor den improvisasjonsbaserte samtidsmusikken er det ikkje uvanleg at musikarar forlèt dei konvensjonelle instrumentlydane og i staden fokuserer på elektronisk manipulering av instrumenta og lèt det supplerande lydutstyret overta den klanglege hovudrolla. Slik er det òg med trioen Muddersten. Ein hende gong kan ein kjenna att lyden av gitaren til Håvard Volden og tubaen til Martin Taxt, men det er dei meir udefinerbare lydane som dominerer.
Både CD-omslaget og presseskrivet gjev utførleg greie for korleis trioen har utarbeidd denne musikken. Som eit slags partitur har dei nytta ein video av den japanske visuelle kunstnaren Akiko Nakayama. Eit anna eksternt element som står sentralt, er bruken av ferdiginnspelt musikk via platespelarar og lydbandmaskinar. Men dette skjer på ein langt meir subtil måte enn bruken av samples slik ein kjenner det frå delar av popmusikken.
Musikarane skriv at dei må tilpassa seg og respondera på desse lydane på same måten som når ein spelar med andre improviserande menneske. Lydkjelda vert såleis noko meir enn eit «objekt» som kan brukast, og framstår som ein slags medspelar. Av og til er dei repeterande lydkjeldene svært tydelege, men det er når dei endrar seg og gradvis oppstår/forsvinn, at spenninga oppstår.
Den utførlege skriftlege utgreiinga om korleis musikken er laga, er typisk for så mange slags nyare musikk – og annan kunst, for den del. Men det ein stadig lyt spørja seg, er: Kor viktig er eigentleg all denne teksten for opplevinga av det ferdige resultatet? Truleg er det viktigast for kunstnarane – som ein inspirasjon og/eller arbeidsmåte.
Når ein lyder på Mudderstens tredje plate, vert ein mint på at det er ei hårfin grense mellom elektronikk som tvang og som fridom. Uansett kva ein måtte meina om dette, viser Muddersten atter ein gong kor fruktbart det kan vera å dyrka overgangane mellom akustiske lydkjelder og elektronikkens endelause mangfald.
Sigbjørn Apeland
Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast meldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Samtidsmusikk
Muddersten:
Triple Music
Håvard Reite Volden: elgitar, trommemaskin og bandspelarar; Fredrik Olsson: ting, piezo og platespelar; Martin Taxt: mikrotonal tuba og elektronikk. Sofa
Innanfor den improvisasjonsbaserte samtidsmusikken er det ikkje uvanleg at musikarar forlèt dei konvensjonelle instrumentlydane og i staden fokuserer på elektronisk manipulering av instrumenta og lèt det supplerande lydutstyret overta den klanglege hovudrolla. Slik er det òg med trioen Muddersten. Ein hende gong kan ein kjenna att lyden av gitaren til Håvard Volden og tubaen til Martin Taxt, men det er dei meir udefinerbare lydane som dominerer.
Både CD-omslaget og presseskrivet gjev utførleg greie for korleis trioen har utarbeidd denne musikken. Som eit slags partitur har dei nytta ein video av den japanske visuelle kunstnaren Akiko Nakayama. Eit anna eksternt element som står sentralt, er bruken av ferdiginnspelt musikk via platespelarar og lydbandmaskinar. Men dette skjer på ein langt meir subtil måte enn bruken av samples slik ein kjenner det frå delar av popmusikken.
Musikarane skriv at dei må tilpassa seg og respondera på desse lydane på same måten som når ein spelar med andre improviserande menneske. Lydkjelda vert såleis noko meir enn eit «objekt» som kan brukast, og framstår som ein slags medspelar. Av og til er dei repeterande lydkjeldene svært tydelege, men det er når dei endrar seg og gradvis oppstår/forsvinn, at spenninga oppstår.
Den utførlege skriftlege utgreiinga om korleis musikken er laga, er typisk for så mange slags nyare musikk – og annan kunst, for den del. Men det ein stadig lyt spørja seg, er: Kor viktig er eigentleg all denne teksten for opplevinga av det ferdige resultatet? Truleg er det viktigast for kunstnarane – som ein inspirasjon og/eller arbeidsmåte.
Når ein lyder på Mudderstens tredje plate, vert ein mint på at det er ei hårfin grense mellom elektronikk som tvang og som fridom. Uansett kva ein måtte meina om dette, viser Muddersten atter ein gong kor fruktbart det kan vera å dyrka overgangane mellom akustiske lydkjelder og elektronikkens endelause mangfald.
Sigbjørn Apeland
Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast meldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Eit større forsvar treng fleire folk. Neste år vil regjeringa tilføre Forsvaret 300 nye årsverk, i overkant av 400 fleire vernepliktige i førstegongsteneste og i overkant av 600 fleire reservistar. Biletet viser unge som tok del i ei opptaksprøve til bachelorutdanning i Forsvaret på Sessvollmoen i fjor.
Foto: Amanda Pedersen Giske / NTB
Mangel på personell kan bremse Forsvaret
Forsvaret er budsjettvinnar i år, men manglar fagfolk. – Vi er på grensa til ei krise, seier forbundsleiar Torbjørn Bongo.
Firda på Sandane i Nordfjord er ein av få vidaregåande skular som tilbyr både drama-, dans- og musikkfag. Elevar frå 21 kommunar søker seg hit. Likevel heng trusselen om nedlegging av linjer over han.
Foto: Firda vgs / Vestland fylkeskommune
Slaktar skular med sparekniv
Når fylkeskommunane må kutte, går det hardt ut over den vidaregåande skulen. Fag, linjer og heile skular forsvinn.
Moses i bokhandelen ved San Antonio University der han arbeider når han ikkje studerer psykologi.
Alle foto: Håvard Rem
Sekstiåttarkryptonitten
SAN ANTONIO: Unge ikkje-vestlege vert lett konservative.
Dei kjem frå tradisjonstru kulturar som ikkje dreg på vestleg skuld.
Teikning: May Linn Clement
Kommunale kvelartak
Den romslegare økonomien til folk flest vert eten opp av dei økonomiske problema til kommunane.
Dette er dei 97 gislane tekne av palestinarar 7. oktober 2023 som framleis er sakna.
Kjelde: «Hostages and Missing Families Forum»
I hendene på Hamas
For eitt år sidan bortførte terroristane meir enn 240 menneske frå Israel. Nokre er sette fri og kan fortelje om grufulle opplevingar. Andre har døydd i tunnelane til Hamas.