Superheltfilm på steroid
Avengers: Infinity War er for stor for sitt eige beste, men gir oss i det minste ein skikkeleg skurk.
Fleire enn 67 heltar og skurkar deler lerret når superskurken Thanos trugar verdsfreden.
Foto: The Walt Disney Company Nordic
Action
Regi: Anthony Russo, Joe Russo
Avengers: Infinity War
Med: Josh Brolin, Chris Hemsworth, Robert Downey Jr (og altfor mange andre)
Den intergalaktiske kjempa Thanos (Brolin) er på jakt etter seks ævesteinar – infinity stones – som til saman vil gi han kontroll over universet. I kjent skurkestil vil Thanos øydelegge og drepe for å kunne berge det han synest er verdt å ha. Han startar jakta i «Asgard», der Thor (Hemsworth) regjerer. Det som skjer her, er eit varsel om det som ventar til slutt.
Marvel-universet er tilbake, større, sterkare og meir påkosta enn nokon gong. Avengers: Infinity War pakkar 76 karakterar inn i ei forteljing. Eg skal ikkje ein gong prøve å ramse opp alle, det ville tatt heile meldinga, men la oss berre seie det slik: Infinity War baserer seg på ein kumulativ effekt frå dei 18 (!) føregåande filmane, for å karakterisere rollefigurane, motivasjonen dei har, historia deira og tilhøvet alle imellom. At filmen faktisk lukkast med å fusjonere dette logistiske marerittet, er den største bragda. At det massive persongalleriet går på kostnad av ei meir samstemd historie, er openbert. Tallause actionscener blir kuren mot manglande personleg vekst og endring.
Men det skal filmen ha: Thanos er ein svært god skurk, den beste i Marvel på lenge. Han har ein kompleksitet, ein kjerne og ein motivasjon som dei andre kule, sjarmerande, men litt tomme karakterane manglar. Eg kunne snakka om det som skjer til slutt, for det var akkurat ein slik type slutt universet trong. Eg nøyer meg med å seie at Marvel no faktisk gjer meg oppriktig nysgjerrig på neste film i serien.
Sondre Åkervik
Sondre Åkervik er student, skribent og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Action
Regi: Anthony Russo, Joe Russo
Avengers: Infinity War
Med: Josh Brolin, Chris Hemsworth, Robert Downey Jr (og altfor mange andre)
Den intergalaktiske kjempa Thanos (Brolin) er på jakt etter seks ævesteinar – infinity stones – som til saman vil gi han kontroll over universet. I kjent skurkestil vil Thanos øydelegge og drepe for å kunne berge det han synest er verdt å ha. Han startar jakta i «Asgard», der Thor (Hemsworth) regjerer. Det som skjer her, er eit varsel om det som ventar til slutt.
Marvel-universet er tilbake, større, sterkare og meir påkosta enn nokon gong. Avengers: Infinity War pakkar 76 karakterar inn i ei forteljing. Eg skal ikkje ein gong prøve å ramse opp alle, det ville tatt heile meldinga, men la oss berre seie det slik: Infinity War baserer seg på ein kumulativ effekt frå dei 18 (!) føregåande filmane, for å karakterisere rollefigurane, motivasjonen dei har, historia deira og tilhøvet alle imellom. At filmen faktisk lukkast med å fusjonere dette logistiske marerittet, er den største bragda. At det massive persongalleriet går på kostnad av ei meir samstemd historie, er openbert. Tallause actionscener blir kuren mot manglande personleg vekst og endring.
Men det skal filmen ha: Thanos er ein svært god skurk, den beste i Marvel på lenge. Han har ein kompleksitet, ein kjerne og ein motivasjon som dei andre kule, sjarmerande, men litt tomme karakterane manglar. Eg kunne snakka om det som skjer til slutt, for det var akkurat ein slik type slutt universet trong. Eg nøyer meg med å seie at Marvel no faktisk gjer meg oppriktig nysgjerrig på neste film i serien.
Sondre Åkervik
Sondre Åkervik er student, skribent og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Foto: Dag Aanderaa
Pyntesjuke og luksuslov
Christian Kvart ville styre pynten, krydderet og konfekten.
Miridae, ei bladtege med oval form.
Foto: via Wikimedia Commons
Levande innsikt om døyande insekt
Ein optimistisk tone råder i ei tettpakka faktabok om dystre utsikter for insekta.
Moss–Horten-ferja er den mest trafikkerte i landet. Skjer det noko uføresett, som då dei tilsette blei tatt ut i LO-streik i fjor, veks køane på begge sider av fjorden.
Foto: Terje Bendiksby / AP / NTB
Pengegaloppen i ferjetoppen
Det står ei Norled-ferje her og ei Torghatten-ferje der – innstilte. Ferja, ein livsnerve for mange, er eigd av folk vi ikkje aner kven er, utanfor vår kontroll.
Yrka med det høgste sjukefråværet er kvinnedominerte med relasjonelt arbeid og høge emosjonelle krav, skriv Lill Sverresdatter Larsen.
Foto: Gorm Kallestad / NTB
Langvarig overbelastning gir rekordhøyt sykefravær
«Vi har lenge drevet en dugnad for å holde skuta flytende.»
Teikning: May Linn Clement
Papiravisa