Rettetanga til Faust
Gjengen bak Dear White People leverer kjekk skrekk à la Get Out.
Elle Lorraine spelar hovudrolla som Anna som vil opp og fram i ein TV-kanal i Los Angeles i 1989.
SKREKK/KOMEDIE
Regi: Justin Simien
Bad Hair
Med: Elle Lorraine, Lena Waithe, Vanessa Williams
Leigefilm
Anna (Lorraine) vil opp og fram på ein MTV-liknande kanal i Los Angeles i 1989. Trass i at kanalen skal lyfta fram svarte talent, strittar dei høge herrar mot krøllar, i tråd med tradisjonen for systematisk rasisme. Den kule heimespøta sveisen til Anna må ryke, skal ho skli strigla inn i rampeljoset. Sjefen (Williams) tipsar om ein dyr frisør med fortryllande rette hårforlengingar. Anna sel sjela si, men finn snart ut at sveisen har ein faustisk tone og djevelsk fri vilje.
Satirisk skrekk
Regissøren Justin Simien har hatt suksess før med satire som har stikk til kvite privilegium i USA. Debutfilmen Dear White People (2014) blei jamvel til ein serie med same namn. Elle Lorraine frå nemnde film har no hovudrolla. Ho gjer gjengs jobb med komisk teft og rik mimikk. Emmy-vinnar Lena Waithe er òg med igjen. Som skodespelar, produsent og manusforfattar har ho sett sitt preg på mellom anna serien The Chi og filmen The 40-Year-Old-Version.
Tematiske trådar og talent går igjen. Det tragikomiske potensialet i å vere feil farge i USA blir brukt fullt ut. Bad Hair blandar inn skrekk i satire på ein måte mange kjenner frå Get Out av Jordan Peele. Simien når ikkje opp til den genistreken. Han lukkast likevel med liknande oppskrift.
Friske spark
Premissen for grøssarelementa er på syre. Det blir meir morosamt enn gyseleg. Poenga om strukturane som står bak populærkulturen, står trygt. Stilen er eit herlig oppkok av sprudlande åttitalsestetikk. Referansane flyt over, også på rollelista. I tillegg til Blair Underwood kan nostalgikarar nyte Usher, Kelly Rowland og ein slesk James Van Der Beek. At Vanessa Williams spelar sjef, er neppe tilfeldig. Den heller ljose modellen er kjend som den første afroamerikanaren som blei Miss America i 1984. Slik sparkar filmskapar Simien stadig mot kva det kostar å ikkje vere kvit i kulturindustrien. Samstundes ser ein korleis nokre skor seg på kulturen til dei ekskluderte.
Bad Hair er god underhalding med lett lått og litt vondt i magen. Det er kjekt. Filmen er betre enn mange komediar og skrekkfilmar frå USA som kjem på kino her til lands.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
SKREKK/KOMEDIE
Regi: Justin Simien
Bad Hair
Med: Elle Lorraine, Lena Waithe, Vanessa Williams
Leigefilm
Anna (Lorraine) vil opp og fram på ein MTV-liknande kanal i Los Angeles i 1989. Trass i at kanalen skal lyfta fram svarte talent, strittar dei høge herrar mot krøllar, i tråd med tradisjonen for systematisk rasisme. Den kule heimespøta sveisen til Anna må ryke, skal ho skli strigla inn i rampeljoset. Sjefen (Williams) tipsar om ein dyr frisør med fortryllande rette hårforlengingar. Anna sel sjela si, men finn snart ut at sveisen har ein faustisk tone og djevelsk fri vilje.
Satirisk skrekk
Regissøren Justin Simien har hatt suksess før med satire som har stikk til kvite privilegium i USA. Debutfilmen Dear White People (2014) blei jamvel til ein serie med same namn. Elle Lorraine frå nemnde film har no hovudrolla. Ho gjer gjengs jobb med komisk teft og rik mimikk. Emmy-vinnar Lena Waithe er òg med igjen. Som skodespelar, produsent og manusforfattar har ho sett sitt preg på mellom anna serien The Chi og filmen The 40-Year-Old-Version.
Tematiske trådar og talent går igjen. Det tragikomiske potensialet i å vere feil farge i USA blir brukt fullt ut. Bad Hair blandar inn skrekk i satire på ein måte mange kjenner frå Get Out av Jordan Peele. Simien når ikkje opp til den genistreken. Han lukkast likevel med liknande oppskrift.
Friske spark
Premissen for grøssarelementa er på syre. Det blir meir morosamt enn gyseleg. Poenga om strukturane som står bak populærkulturen, står trygt. Stilen er eit herlig oppkok av sprudlande åttitalsestetikk. Referansane flyt over, også på rollelista. I tillegg til Blair Underwood kan nostalgikarar nyte Usher, Kelly Rowland og ein slesk James Van Der Beek. At Vanessa Williams spelar sjef, er neppe tilfeldig. Den heller ljose modellen er kjend som den første afroamerikanaren som blei Miss America i 1984. Slik sparkar filmskapar Simien stadig mot kva det kostar å ikkje vere kvit i kulturindustrien. Samstundes ser ein korleis nokre skor seg på kulturen til dei ekskluderte.
Bad Hair er god underhalding med lett lått og litt vondt i magen. Det er kjekt. Filmen er betre enn mange komediar og skrekkfilmar frå USA som kjem på kino her til lands.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Emma (Fanny L. Bornedal) arbeider som nattevakt ved rettsmedisinsk institutt, der foreldra i si tid vart utsette for drapsforsøk.
Foto: Another World Entertainment
Skrekkeleg skuffande
Likte du Nattevakten, kjem du ikkje til å elska Nattevakten: Demoner går i arv, dersom det var det du håpte på.
Som låtskrivar er Jessica Pratt meir oppteken av stemningar enn forteljingar, meiner Øyvind Vågnes.
Foto: Samuel Hess
Mindre er meir
Den nye plata til Jessica Pratt, Here in the Pitch, er hennar beste så langt.
Blaz (Aristote Luyindula) (t.v.) har ikkje stor tiltru til systemet, men aktivisten Haby (Anta Diaw) kjempar for å forbetre tilhøva i den falleferdige bustadblokka deira.
Foto: Laurent le Crabe
Oppussinga
Ladj Ly lenar seg mot melodrama etter ein rå debut.
Eirik Holmøyvik har trekt seg trekt seg som forskingsleiar ved Det juridiske fakultet i Bergen.
Foto: Kim E. Andreassen / UiB
Israel-boikott splittar akademia
Jussprofessor Eirik Holmøyvik prøvde å få omgjort vedtaket om Israel-boikott ved Det juridiske fakultetet i Bergen, men vart røysta ned. No har han trekt seg som forskingsleiar ved fakultetet.
Lite mat: Det er ikkje mykje mat å spore i 17. mai-biletarkivet til NTB, men Andrea (2) har iallfall fått is. Hurra!
Foto: Per Løchen /NTB
Mat på nasjonaldagen
Kva bør vi ete i dag om vi lèt årstida styre menyen?
Papiravisa