Drivande duld
Svensk-egyptiske Saleh har skrive og regissert ein solid thriller om religiøs og politisk makt.
Tawfeek Barhom spelar Adam og Fares Fares den kyniske etterretningsoffiseren Ibrahim.
Foto: TriArt Film
Thriller/Drama
Regi: Tarik Saleh
Boy from Heaven
Med: Tawfeek Barhom, Fares Fares, Moe Ayoub
Kinofilm
Fiskarsonen Adam (Barhom) får reise frå skrinne kår i Nildeltaet til Kairo for å studere på Al-Azhar-universitetet, ein av dei fremste institusjonane i verda, for lære om islam og arabisk språk. Då storimamen døyr, skal ein velje ein etterkomar. Adam blir vitne til at ein medstudent blir drepen.
Ibrahim (Fares) frå tryggingstenesta tek kontakt og freistar bruke den truskuldige guten som informant og påverke valet. Adam blir ei brikke i eit stort spel.
Overgangen er stor. Tawfeek Barhom er perfekt, først som usikker fersking. Han er lojal og spør faren om kva som er halal og kva som er haram. Men jo meir han gløttar inn i maktkorridorar jo sterkare blir blikket.
Regissør Tarik Saleh vann prisen for beste manus i Cannes i fjor for ei sirleg samansydd historie. Dette er ein velsmurd, spennande og underhaldande thriller. Musikken byggjer sakte opp etter kvart som det knip seg til. Det driv. Dei ikoniske raude hattane til studentane og dei glatte steinfasadane til moskeen bidreg til flotte bilete.
Boy from Heaven er stort sett filma i Süleyman-moskeen i Istanbul. Saleh blei sparka ut av Egypt rett før innspelinga av den ordinære, men interessante krimthrilleren The Nile Hilton Incident i 2017. Egypt er meir autoritært under president Abdel Fattah al-Sisi enn under Hosni Mubarak. Al-Sisi får nokre spark. «Ingen bør sitte på livstid, bortsett frå vår president», høyrer vi. Han heng på veggen på alle kontor der løynde intrigar skjer. Men Saleh freistar ikkje sverta al-Azhar. Han arbeidde med ein imam for å gjere filmen realistisk, og ifølge al-Jazeera har Saleh skrytt av den noverande storimamen som ei sunn stemme.
Tarik Saleh har tatt store steg opp sidan sist. Ein ser at han elskar Costa Gavras, og at han har nemnt Rosens navn (1980, til norsk ved Carsten Middelthon i 1984) av Umberto Eco som inspirasjon. Jamvel finst eit element av ein mørkare og meir konspiratorisk The Two Popes. Dei som ser Succession heime, bør gå på kino.
Den farlege tryggleikstenesta i Egypt møter teologiske diskusjonar i fint spel. Både forteljinga om den fattige fiskarsonen som tek ei stor reise til maktsenteret i storbyen, og den tidlause kivinga om makt mellom statsmakt og religiøse leiarar fengjer. Boy from Heaven er lett å like og leve seg inn i.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Thriller/Drama
Regi: Tarik Saleh
Boy from Heaven
Med: Tawfeek Barhom, Fares Fares, Moe Ayoub
Kinofilm
Fiskarsonen Adam (Barhom) får reise frå skrinne kår i Nildeltaet til Kairo for å studere på Al-Azhar-universitetet, ein av dei fremste institusjonane i verda, for lære om islam og arabisk språk. Då storimamen døyr, skal ein velje ein etterkomar. Adam blir vitne til at ein medstudent blir drepen.
Ibrahim (Fares) frå tryggingstenesta tek kontakt og freistar bruke den truskuldige guten som informant og påverke valet. Adam blir ei brikke i eit stort spel.
Overgangen er stor. Tawfeek Barhom er perfekt, først som usikker fersking. Han er lojal og spør faren om kva som er halal og kva som er haram. Men jo meir han gløttar inn i maktkorridorar jo sterkare blir blikket.
Regissør Tarik Saleh vann prisen for beste manus i Cannes i fjor for ei sirleg samansydd historie. Dette er ein velsmurd, spennande og underhaldande thriller. Musikken byggjer sakte opp etter kvart som det knip seg til. Det driv. Dei ikoniske raude hattane til studentane og dei glatte steinfasadane til moskeen bidreg til flotte bilete.
Boy from Heaven er stort sett filma i Süleyman-moskeen i Istanbul. Saleh blei sparka ut av Egypt rett før innspelinga av den ordinære, men interessante krimthrilleren The Nile Hilton Incident i 2017. Egypt er meir autoritært under president Abdel Fattah al-Sisi enn under Hosni Mubarak. Al-Sisi får nokre spark. «Ingen bør sitte på livstid, bortsett frå vår president», høyrer vi. Han heng på veggen på alle kontor der løynde intrigar skjer. Men Saleh freistar ikkje sverta al-Azhar. Han arbeidde med ein imam for å gjere filmen realistisk, og ifølge al-Jazeera har Saleh skrytt av den noverande storimamen som ei sunn stemme.
Tarik Saleh har tatt store steg opp sidan sist. Ein ser at han elskar Costa Gavras, og at han har nemnt Rosens navn (1980, til norsk ved Carsten Middelthon i 1984) av Umberto Eco som inspirasjon. Jamvel finst eit element av ein mørkare og meir konspiratorisk The Two Popes. Dei som ser Succession heime, bør gå på kino.
Den farlege tryggleikstenesta i Egypt møter teologiske diskusjonar i fint spel. Både forteljinga om den fattige fiskarsonen som tek ei stor reise til maktsenteret i storbyen, og den tidlause kivinga om makt mellom statsmakt og religiøse leiarar fengjer. Boy from Heaven er lett å like og leve seg inn i.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Sunniva M. Roligheten debuterte som romanforfattar i 2022. Boka som kjem ut no, har ho skrive saman med Daniel A. Wilondja.
Foto: Anna-Julia Granberg / Blunderbuss
Orda mellom oss
Sunniva M. Roligheten, Daniel A. Wilondja og Google Translate har saman skrive ein fascinerande tekstkollasj.
Teikning: May LInn Clement
«Blokk har vore nytta om stabben folk vart halshogne på.»
Med jamne mellomrom legg Riksrevisjonen, her representert ved riksrevisor Karl Eirik Schjøtt-Pedersen, fram undersøkingar med nokså hard kritikk av korleis vedteken politikk vert gjennomført av forvaltinga.
Foto: Ole Berg-Rusten / NTB
Eit spørsmål om kontroll
I rapport etter rapport kritiserer Riksrevisjonen statlege institusjonar for feil og manglar. Men kva kjem det eigentleg ut av kritikken?
Odd Nordstoga slo gjennom som soloartist i 2004. No har han skrive sjølvbiografi.
Foto: Samlaget
Ein av oss
Odd Nordstoga skriv tankefullt om livet, ut frå rolla som folkekjær artist.
Stian Jenssen (t.v.) var alt på plass i Nato då Jens Stoltenberg tok til i jobben som generalsekretær i 2014. Dei neste ti åra skulle dei arbeide tett i lag. Her er dei fotograferte i Kongressen i Washington i januar i år.
Foto: Mandel Ngan / AFP / NTB
Nato-toppen som sa det han tenkte
Stian Jenssen fekk kritikk då han som stabssjef i Nato skisserte ei fredsløysing der Ukraina gjev opp territorium i byte mot Nato-medlemskap. – På eit tidspunkt må ein ta innover seg situasjonen på bakken, seier han.