JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

BokMeldingar

Eit forsvar for staten

Staten kan vere ein viktig medspelar for å styrka liberalismen, meiner Fukuyama.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Francis Fukuyama er professor ved Institut for internasjonale studium ved Stanford-universitetet.

Francis Fukuyama er professor ved Institut for internasjonale studium ved Stanford-universitetet.

Foto: Dreyer

Francis Fukuyama er professor ved Institut for internasjonale studium ved Stanford-universitetet.

Francis Fukuyama er professor ved Institut for internasjonale studium ved Stanford-universitetet.

Foto: Dreyer

3187
20230310
3187
20230310

Sakprosa

Francis Fukuyama:

Liberalismens utfordringer. Slutten på den liberale æra?

Omsett av Emma Bakkevik
Dreyer, 2022

«Behovet for klassisk liberalisme har aldri vært så stort som i dag, fordi USA (så vel som andre liberale demokratier) er mer mangfoldig enn noen gang.» Det skriv den amerikanske statsvitaren Francis Fukuyama i boka Liberalism and its Discontents, som no er omsett til norsk.

Boka er kort og velskriven, og særs aktuell i ei tid då stadig fleire land går tilbake i demokratisk utvikling, og liberale internasjonale institusjonar mistar legitimitet til fordel for ein langt meir maktbasert relasjon mellom verdas statar.

Ljos i mørket

I ein slik dystopisk kontekst ser Fukuyama ljos i mørket. Slik han vel alltid har gjort etter at han på slutten av 1980-talet skreiv om den overlegne posisjonen til det liberale demokratiet, utan seinare å la seg kue av ei uendeleg rekkje kritikarar.

For Fukuyama må eit liberalt samfunn framleis byggje på eit likestilt menneskeverd, rotfesta i evna mennesket har til ta eigne val. Men samstundes åtvarar han i Liberalismens utfordringer mot at trua på at fridomen til den einskilde kan eksistere utan grenser.

Slikt tek seg godt ut i eit år då me feirar 300-årsdagen til den skotske økonomen og moralfilosofen Adam Smith. For som Smith fremjar Fukuyama ein grunnleggjande idé om at alle i samfunnet skal vere frie, og at denne fridomen kan dei berre oppnå gjennom å gjere mennesket meir opplyst, danna og ueigennytting.

Men dette kjem ikkje av seg sjølv, som eit resultat av ei usynleg hand, slik Smith byggjer dei marknadsøkonomiske teoriane sine på. Ifylgje Fukuyama må dei styrast, med hjelp av menneske og organisasjonar i det sivile samfunn, statlege institusjonar og profesjonar.

Moralsk danning

Her trekkjer Fukuyama meir på Smiths moralfilosofi enn dei klassiske marknadsøkonomiske teoriane i liberalismen, sidan han som Smith legg til grunn at moralsk danning kjem frå sosial røynsle og samkvem.

Utfordringa i den samanheng, slik Fukuyama ser det, er at rekkevidda til det einskilde mennesket over tid har vorten gradvis større – frå «friheten til å adlyde regler innenfor et eksisterende rammeverk til at man kan lage sine helt egne regler». Staten må difor, meiner Fukuyama, spele ei sterkare rolle i den moralske danninga.

Korleis det skal skje når stadig fleire land vert mindre demokratiske, skriv Fukuyama ikkje så mykje om. Han er meir oppteken av korleis det liberale demokratiet som idé kan og må reformerast for å overleve seg sjølv.

Sentralt i den samanheng står ytringsfridomen, som er ein grunnleggjande verdi i eit liberalt demokrati med toleranse for ulike meiningar.

Skal liberalismen i den samanheng ha noko å tilby oss framover, må me ifylgje Fukuyama «anerkjenne behovet for en statlig styring» og legge bak oss «den nyliberale epoken der staten ble demonisert som en selvskreven fiende av økonomisk vekst og individuell frihet». Kanskje me kan kalle det ei form for statsliberalisme?

Jan Erik Grindheim

Fyrsteamanuensis ved Universitetet i Søraust-Noreg og statsvitar i tankesmia Civita.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Sakprosa

Francis Fukuyama:

Liberalismens utfordringer. Slutten på den liberale æra?

Omsett av Emma Bakkevik
Dreyer, 2022

«Behovet for klassisk liberalisme har aldri vært så stort som i dag, fordi USA (så vel som andre liberale demokratier) er mer mangfoldig enn noen gang.» Det skriv den amerikanske statsvitaren Francis Fukuyama i boka Liberalism and its Discontents, som no er omsett til norsk.

Boka er kort og velskriven, og særs aktuell i ei tid då stadig fleire land går tilbake i demokratisk utvikling, og liberale internasjonale institusjonar mistar legitimitet til fordel for ein langt meir maktbasert relasjon mellom verdas statar.

Ljos i mørket

I ein slik dystopisk kontekst ser Fukuyama ljos i mørket. Slik han vel alltid har gjort etter at han på slutten av 1980-talet skreiv om den overlegne posisjonen til det liberale demokratiet, utan seinare å la seg kue av ei uendeleg rekkje kritikarar.

For Fukuyama må eit liberalt samfunn framleis byggje på eit likestilt menneskeverd, rotfesta i evna mennesket har til ta eigne val. Men samstundes åtvarar han i Liberalismens utfordringer mot at trua på at fridomen til den einskilde kan eksistere utan grenser.

Slikt tek seg godt ut i eit år då me feirar 300-årsdagen til den skotske økonomen og moralfilosofen Adam Smith. For som Smith fremjar Fukuyama ein grunnleggjande idé om at alle i samfunnet skal vere frie, og at denne fridomen kan dei berre oppnå gjennom å gjere mennesket meir opplyst, danna og ueigennytting.

Men dette kjem ikkje av seg sjølv, som eit resultat av ei usynleg hand, slik Smith byggjer dei marknadsøkonomiske teoriane sine på. Ifylgje Fukuyama må dei styrast, med hjelp av menneske og organisasjonar i det sivile samfunn, statlege institusjonar og profesjonar.

Moralsk danning

Her trekkjer Fukuyama meir på Smiths moralfilosofi enn dei klassiske marknadsøkonomiske teoriane i liberalismen, sidan han som Smith legg til grunn at moralsk danning kjem frå sosial røynsle og samkvem.

Utfordringa i den samanheng, slik Fukuyama ser det, er at rekkevidda til det einskilde mennesket over tid har vorten gradvis større – frå «friheten til å adlyde regler innenfor et eksisterende rammeverk til at man kan lage sine helt egne regler». Staten må difor, meiner Fukuyama, spele ei sterkare rolle i den moralske danninga.

Korleis det skal skje når stadig fleire land vert mindre demokratiske, skriv Fukuyama ikkje så mykje om. Han er meir oppteken av korleis det liberale demokratiet som idé kan og må reformerast for å overleve seg sjølv.

Sentralt i den samanheng står ytringsfridomen, som er ein grunnleggjande verdi i eit liberalt demokrati med toleranse for ulike meiningar.

Skal liberalismen i den samanheng ha noko å tilby oss framover, må me ifylgje Fukuyama «anerkjenne behovet for en statlig styring» og legge bak oss «den nyliberale epoken der staten ble demonisert som en selvskreven fiende av økonomisk vekst og individuell frihet». Kanskje me kan kalle det ei form for statsliberalisme?

Jan Erik Grindheim

Fyrsteamanuensis ved Universitetet i Søraust-Noreg og statsvitar i tankesmia Civita.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Tordis Ørjasæter er 97 år gamal og reflekterer rundt det å bli eldre, om litteratur, og dagane som går, og tida som har gått.

Tordis Ørjasæter er 97 år gamal og reflekterer rundt det å bli eldre, om litteratur, og dagane som går, og tida som har gått.

Foto: Mari Parelius Wammer / Cappelen Damm

LitteraturKultur

Å gå på vatnet i ein blå draum

– Alt er så sterkt no som døden er så nær. Og eg drøymer så mykje og så intenst, ei natt drøymde eg at eg gjekk på vatnet!

Hilde Vesaas
Tordis Ørjasæter er 97 år gamal og reflekterer rundt det å bli eldre, om litteratur, og dagane som går, og tida som har gått.

Tordis Ørjasæter er 97 år gamal og reflekterer rundt det å bli eldre, om litteratur, og dagane som går, og tida som har gått.

Foto: Mari Parelius Wammer / Cappelen Damm

LitteraturKultur

Å gå på vatnet i ein blå draum

– Alt er så sterkt no som døden er så nær. Og eg drøymer så mykje og så intenst, ei natt drøymde eg at eg gjekk på vatnet!

Hilde Vesaas
Martin Baldysz debuterte i 2013 og er no ute med roman nummer tre.

Martin Baldysz debuterte i 2013 og er no ute med roman nummer tre.

Foto: Helle Frogner

BokMeldingar
Hilde Vesaas

Tronge sinn ved det vide havet

Martin Baldysz skriv seg inn i eit fortidig ungjentesinn.

Det går mykje kjøt gjennom anlegga til Nortura i desse dagar. Men kva veit dei eigentleg om kvaliteten på det?

Det går mykje kjøt gjennom anlegga til Nortura i desse dagar. Men kva veit dei eigentleg om kvaliteten på det?

Foto: Gorm Kallestad / NTB

Frå matfatetKunnskap
Siri Helle

Slaktetid

Så er det offisielt: Kvalitetssjekken på slakteria er ikkje anna enn eit volummål.

Skodespelarane er plasserte i ein kvit kube.

Skodespelarane er plasserte i ein kvit kube.

Foto: Den Nationale Scene

TeaterMeldingar
Jan H. Landro

Den vanskelege, men nødvendige venskapen

I vårt sted byr på fint samspel i ein rik og lågmælt tekst, som kunne tent på å bli kutta litt.

Kor mykje skal den enkelte forelder ha å seie over barnet? Spørsmålet er til vurdering når barnelova skal oppdaterast.

Kor mykje skal den enkelte forelder ha å seie over barnet? Spørsmålet er til vurdering når barnelova skal oppdaterast.

Foto: Sara Johannessen Meek / NTB

PolitikkSamfunn

Flytterett eller vetorett?

Skal mor eller far kunne ta med seg barna og flytte langt bort etter eit samlivsbrot? Barne- og familiedepartementet vil gjere det vanskelegare for fleire, men møter motstand.

Christiane Jordheim Larsen
Kor mykje skal den enkelte forelder ha å seie over barnet? Spørsmålet er til vurdering når barnelova skal oppdaterast.

Kor mykje skal den enkelte forelder ha å seie over barnet? Spørsmålet er til vurdering når barnelova skal oppdaterast.

Foto: Sara Johannessen Meek / NTB

PolitikkSamfunn

Flytterett eller vetorett?

Skal mor eller far kunne ta med seg barna og flytte langt bort etter eit samlivsbrot? Barne- og familiedepartementet vil gjere det vanskelegare for fleire, men møter motstand.

Christiane Jordheim Larsen

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis