Kommunestyret i Hemsedal har med ni mot åtte røyster vedteke at hovudmålet i skulen skal vera bokmål. Dette trass i at folkerøysinga i haust gav eit fleirtal for å halda på nynorsken.

Sjølv om fleirtalet var knapt, burde det avgjort saka. Skulemålet, til liks med administrasjonsspråket i ein kommune, er ei sak for alle innbyggjarane, ikkje berre for elevane og foreldra deira.

Men etter tiår med stor innflytting frå bokmålsområda og utlandet har fleire og fleire foreldre i Hemsedal valt bokmålet for ungane sine. Alt kjem ikkje av tilflyttinga, men i ein liten kommune med 2500 innbyggjarar kan situasjonen fort endra seg dersom ein ikkje står samla om å halda på nynorsken – og sikrar god nynorskundervising for borna.

Resultatet i Hemsedal er at berre 17 prosent av elevane i kommunen i dag nyttar nynorsk, og at to av tre lærarar i Hemsedal har rådd kommunen til å gå over til bokmål.

Dessutan har den allmenne bruken av nynorsk gått tilbake i kommunen. Nynorsken får lite hjelp av den dominerande turistindustrien i bygda. Turistkontoret – eller «Destinasjon Hemsedal» – skriv bokmål, til liks med det meste av næringslivet. Eit viktig unntak er lokalavisa Hallingdølen, som er ei god og solid nynorskavis.

Tilbakegangen for nynorsken i den norske skulen er alvorleg. Det er mange kommunar som kan koma til å oppleva det same som Hemsedal. Men bur ein i, eller flyttar ein til, ein gamal nynorskskommune som Ørsta, Ulvik Vinje eller Hemsedal, bør ein respektera og kjenna eit ansvar for den språkkulturen som er på staden ein har valt å verta ein del av.

Svein Gjerdåker