Teikn til anger
Mange av oss har ein eller fleire gonger fått denne oppmodinga: Ikkje gjer noko du kjem til å angra på! Det er eit godt råd, og dersom oppmodinga kjem frå ein angrande syndar, kan det henda at orda får retteleg tyngd òg. Å fylgja rådet er likevel lettare sagt enn gjort. Om me vert oppskaka, drukne eller båe delar på ein gong, kan me seia eller gjera noko me elles aldri ville ha sagt eller gjort. Då er det keitt å koma til seg sjølv att: «Når sinnet går av, kjem angeren etter.» Det vert òg sagt at «inkje vondt er so vel angra at det ei var betre ugjort».
Ordet anger (norr. angr) boltrar seg fyrst og fremst i dei nordiske måla. Me nyttar det gjerne i tydinga ‘sorg, skuldkjensle, trege’. Det avleidde verbet angra har hovudtydinga ‘kjenna anger, ynskja ugjort’. Frå nordisk har verbet funne vegen inn i engelsk (anger), men der har det fått tydinga ‘gjera sint, eggja opp’. I engelsk finn me òg substantivet anger (‘sinne’), adjektivet angry (‘sint’) og den fine nyvinninga hangry, som vert nytta om folk som er irritable på grunn av svolt eller lågt blodsukker (ihopsett av hungry ‘svolten’ og angry ‘sint’).
Anger er nærskyldt ang(e)st. Båe heng i hop med eit germansk adjektiv som tyder ‘trong’. Adjektivet har hatt former som ang og ång i norsk, men den tyske forma står sterkast no: eng (bm. «en engere krets»). Anger og angst er soleis klemmande, trykkjande kjensler. Om me går endå lenger attende, kjem me til ei indoeuropeisk rot som tyder ‘binda, snøra i hop’. Sidan angeren er plagsam og lei for dei som vert råka, kan me truga og skremma folk med han: «Det skal du få angra (på)!» Ho som er mor åt Fenrisulven, Midgardsormen og Hel, har eit namn som mestsom er eit trugsmål i seg sjølv: Angerboda (‘bod, varsel om sorg’). Lyser det vondt samvit og anger av henne? Det seier ikkje kjeldene noko om.
I mange tilfelle er det plent uråd å få noko som alt er gjort, til å verta ugjort. Me lyt sitja der og angra syndene våre. Men nokre gonger er det von, i alle fall om me hiv oss rundt innan angrefristen. Me kan fylla ut angreskjema, trykkja på angreknappen eller ta ei angrepille. Det er elles mange som har sagt at dei angrar meir på det dei ikkje gjorde i livet, enn på det dei gjorde. Ja, det er mangt som er angrande (verdt å angra på).
Kristin Fridtun
Kristin Fridtun er filolog og forfattar.
E-post: kristin.fridtun@gmail.com
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Mange av oss har ein eller fleire gonger fått denne oppmodinga: Ikkje gjer noko du kjem til å angra på! Det er eit godt råd, og dersom oppmodinga kjem frå ein angrande syndar, kan det henda at orda får retteleg tyngd òg. Å fylgja rådet er likevel lettare sagt enn gjort. Om me vert oppskaka, drukne eller båe delar på ein gong, kan me seia eller gjera noko me elles aldri ville ha sagt eller gjort. Då er det keitt å koma til seg sjølv att: «Når sinnet går av, kjem angeren etter.» Det vert òg sagt at «inkje vondt er so vel angra at det ei var betre ugjort».
Ordet anger (norr. angr) boltrar seg fyrst og fremst i dei nordiske måla. Me nyttar det gjerne i tydinga ‘sorg, skuldkjensle, trege’. Det avleidde verbet angra har hovudtydinga ‘kjenna anger, ynskja ugjort’. Frå nordisk har verbet funne vegen inn i engelsk (anger), men der har det fått tydinga ‘gjera sint, eggja opp’. I engelsk finn me òg substantivet anger (‘sinne’), adjektivet angry (‘sint’) og den fine nyvinninga hangry, som vert nytta om folk som er irritable på grunn av svolt eller lågt blodsukker (ihopsett av hungry ‘svolten’ og angry ‘sint’).
Anger er nærskyldt ang(e)st. Båe heng i hop med eit germansk adjektiv som tyder ‘trong’. Adjektivet har hatt former som ang og ång i norsk, men den tyske forma står sterkast no: eng (bm. «en engere krets»). Anger og angst er soleis klemmande, trykkjande kjensler. Om me går endå lenger attende, kjem me til ei indoeuropeisk rot som tyder ‘binda, snøra i hop’. Sidan angeren er plagsam og lei for dei som vert råka, kan me truga og skremma folk med han: «Det skal du få angra (på)!» Ho som er mor åt Fenrisulven, Midgardsormen og Hel, har eit namn som mestsom er eit trugsmål i seg sjølv: Angerboda (‘bod, varsel om sorg’). Lyser det vondt samvit og anger av henne? Det seier ikkje kjeldene noko om.
I mange tilfelle er det plent uråd å få noko som alt er gjort, til å verta ugjort. Me lyt sitja der og angra syndene våre. Men nokre gonger er det von, i alle fall om me hiv oss rundt innan angrefristen. Me kan fylla ut angreskjema, trykkja på angreknappen eller ta ei angrepille. Det er elles mange som har sagt at dei angrar meir på det dei ikkje gjorde i livet, enn på det dei gjorde. Ja, det er mangt som er angrande (verdt å angra på).
Kristin Fridtun
Kristin Fridtun er filolog og forfattar.
E-post: kristin.fridtun@gmail.com
Fleire artiklar
Teikning: May Linn Clement
Til å verta kvalm av
Birger Emanuelsen har skrive både romanar, essay og sakprosa etter debuten i 2012.
Foto: Christopher Helberg
Endringar til godt og vondt
Birger Emanuelsen skriv om folk slik at ein trur på det.
Me drog til månen av di det var teknologisk mogleg. Eit strålande døme på det teknologiske imperativet. Her vandrar astronaut Buzz Aldrin frå Apollo 11 rundt og les sjekklista si på venstre arm på ekte ingeniørvis.
Kjelde: Nasa
Teknologisk imperativ!
«Birkebeinerne på ski over fjellet med kongsbarnet».
Foto: Morten Henden Aamot
Eit ikonisk stykke kunst er kome heim
Medan gode krefter arbeider for å etablere eit museum for kunstnarbrørne Bergslien på Voss, har den lokale sparebanken sikra seg ein originalversjon av eit hovudverk av målaren Knud Bergslien.
Frå rettsoppgjeret i Trondheim etter krigen. Henry Rinnan på veg inn i tinghuset i Trondheim 30. april 1946.
Foto: NTB
Rett i fella
Nikolaj Frobenius tar seg altfor godt til rette i kjeldematerialet. Rinnan-romanen hans er både problematisk og uinteressant.