Kunst

Ronny Spaans

ronny@dagogtid.no

Den Brooklyn-baserte kunstnaren og arkitekten Vito Acconci er ukjend for dei fleste. Kunstproduksjonen hans er liten, og tida som kunstnar vara ikkje meir enn ti–femten år. Men likevel: Han blir rekna som far til performancekunsten.

Acconci byrja karrieren som poet, seint i 1960-åra. På same tid steig Acconci fram som performancekunstnar og videokunstnar, og nytta sin eigen kropp som tema for fotografi, video og performance. Acconcis performance- og videoarbeid var merkte av konfrontasjon og situasjonisme. Midt i 1970-åra inkluderte Acconci òg audiovisuelle installasjonar i kunsten sin. Eit kjent kunstverk var «Following Piece»: Det gjekk ut på at han fylgde etter vilkårlege fotgjengarar i New York i vekevis. Med det ville han illustrere oppkomsten av overvakingssamfunnet. Den mest skakande installasjonen hans er «Seedbed» frå 1971: Acconci låg gøymd under ei rampe installert ved Sonnabend Gallery og masturberte, medan han tala i ein høgtalar om fantasiane sine om tilskodarane som gjekk over han på rampa.

Men i 1980-åra fekk han brått nok av kunst. Han gjekk over til arkitekturen, som han kalla forfriskande jamført med det «urørlege» ved kunsten. «Det einaste som er verkeleg urørleg, er gravsteinar», har han òg uttala. No er Acconci òg vorten «urørleg». Han døydde etter stutt tids sjukeleie i New York 27. april i år.