Kan syrinen romme alt? Syrinen som berre blomstrar nokre knappe sommarveker og er mest som eitt blaff? Jo, nett slik: intens, flyktig og med eit uforklarleg lys. Eksistensen femna i ein nattleg syrin.

Gunvor Hofmo ville ha fylt 100 år 30. juni. Eit sommarbarn som blei ei «mørkets sangerske», for å låne orda til Jan Erik Vold. Diktet «Syrinen kan ikke» er frå den nest siste samlinga hennar, Tiden, som inneheld ei rekke kortare dikt i fri form, med eit rytmisk driv, og med bilete som gjerne er knytte til årstid, regn, vind og – ikkje uventa – natt, mørke, skumring.

Sjølv om hovudmotivet i diktet er den konkrete syrinen i sommarnatta, er det det meir abstrakte «altet» som gir diktet tyngd. Dette er noko som særmerker diktaren Hofmo seint i livet, skriv Steinar Opstad i essayet «Alvor og ynde» i boka Himmelretninger. «Hun orienterer seg mer horisontalt, mot det hverdagslige og observerbare, og mindre vertikalt – mot metafysikken og gudsmysteriet. Men begge synsmåter fins der samtidig. Å kalle henne imagist er en overdrivelse, for diktet lades først og fremst i abstraksjonene (…)»

Steinar Opstad fylte 50 år den 28. juni i år. Han har ikkje berre utvida den poetiske tenkjemåten vår med ni eigne diktsamlingar frå debuten Tavler og bud i 1996. Han har òg styrkt lesinga vår av andre si dikting, som gjendiktar, som redaktør av antologiar og som framståande essayist. Gjerne om diktarar han kjenner eit valslektskap med, som Gunvor Hofmo blant dei norske.

Då Hofmo nett hadde fylt 50 år, braut ho 16 års offentleg togn med utgjevinga av diktsamlinga Gjest på jorden, som kom hausten 1971. Det skulle bli femten nye diktsamlingar i åra fram til samlinga Epilog, utgjeven året før ho døydde, ein haustdag i 1995.

PS: Syrinar kan få høg levealder. Det finst syrinbuskar som er over 450 år gamle.

Cathrine Strøm