Kristin Fridtun har vore fast skribent i Dag og Tid sidan 2009. Kvar veke skriv ho språkspalta «Ord om språk», der ho tek for seg heilt vanlege ord og drøfter opphavet og tydingane deira. I 2014 skreiv ho Alf Prøysen-spalte i staden for språkspalte, og i fyrste halvdel av 2017 hadde ho ei spalte om Den eldre Edda.
Fridtun kjem frå Elverum i Østerdalen og har studert ålmenn litteraturvitskap og nordisk språk og litteratur ved NTNU. Ho har vore forfattar på fulltid sidan 2012 og skrive ei rekkje bøker, som Nynorsk for dumskallar (2013, 2023), Homoflokar (2018), Kunsten a° irritera seg over skrivefeil (2021) og Klok kvinne eller digg dame? Eit stridsskrift om kjønn og håvamål-omsetjing (2023). Ofte skriv ho om språk, litteratur, kjønn, skeiv historie eller alt på éin gong. Kristin vann Bokhandelens sakprosapris i 2016 og Spra°kprisen i 2019
Teikning: May LInn Clement
Teikning: May LInn Clement
Teikning: May LInn Clement
Teikning: May Linn Clement
Teikning: May Linn Clement
Teikning: May Linn Clement
Teikning: May Linn Clement
Teikning: May Linn Clement
Teikning: May Linn Clement
Teikning: May Linn Clement
Teikning: May Linn Clement
Teikning: May Linn Clement
Teikning: May Linn Clement
Teikning: May Linn Clement
Teikning: May Linn Clement
Teikning: May Linn Clement
Me kan seia noko med ein spørjande eller fortruleg tone, slå fast at «det var nye tonar» eller få høyra at me ikkje skal ta den tonen.
Teikning: May Linn Clement
Me kan seia noko med ein spørjande eller fortruleg tone, slå fast at «det var nye tonar» eller få høyra at me ikkje skal ta den tonen.
Teikning: May Linn Clement
Me kan seia noko med ein spørjande eller fortruleg tone, slå fast at «det var nye tonar» eller få høyra at me ikkje skal ta den tonen.