Det er for mykje no i mai, av både det eine og det andre. Korps, til dømes, men eg heiar likevel på korpsmusikk, ikkje minst fordi eg sjølv blei kasta på hovudet ut av Løren skolekorps på grunn av dårleg oppførsel. Min eigen versjon, og mor mi støtta meg sjølvsagt i den, er at det var den elendige trompeten dei gav meg, det var noko gale med.

Eg fekk ikkje lyd i han. Det var kul i havet, som eg sa på min Oslo aust-dialekt. Det kom berre halvkvelte eselraut og ikkje det eg ville ha ut av han, brillefine tonar eg hadde høyrt på radio og 78-plater.

Jazz

Hadde eg klart det, kunne eg vore den nye Miles Davis no. Turnert verda rundt med stadig fleire epokegjerande nye stilartar i jazzlandskapet. Blanda rock og jazz på ein uhøyrd og frekk maner. Flotta meg med fotomodellar.

Miles var ein gong i eit cocktailselskap, og ei rik, eldre og litt overlegen kvit dame spurde han, den einaste svarte i selskapet, kva han heldt på med her i livet. Miles likte ikkje kvite menneske så godt, særleg ikkje viss dei verka arrogante og uvitande, så han svarte: «Eg har revolusjonert jazzen fem gongar. Og du?»

Men eg er ikkje som Miles, eg er ein lat, men utolmodig fyr. Ting må skje straks.

«Salat med chèvre er eit av mange prov på at det einaste som er betre enn ost, er smelta ost.»

Råvara skal skine

Slik er eg når det gjeld mat òg. Eg vil at det skal vere enkelt, men fantastisk. Eg har ikkje noko til overs for kilometerlange oppskrifter med mystiske ingrediensar som ein må reise byen rundt for å skaffe, men som blir ståande stadig lenger bak i krydderskåpet og berre brukt ein gong kvart jubelår.

Eg hatar mange av dei franske metodane som krev lang trening, tøff drilling og djup erfaring. Mitt evangelium er at ein skal la råvara skine og ikkje tukle det til altfor mykje.

Eg har tidlegare i denne spalta påstått at salat er berre noko tull. Det går eg delvis tilbake på. Det er sant nok at dei fleste matborne mageinfeksjonar på verdsbasis kjem frå salat, og næringsinnhaldet kan absolutt diskuterast, men har du ein god leverandør og får friske, sprø salatbladar, er dei jo ei velsigning.

No finst også blandingar av fleire typar, og det er framifrå, men pass på. Sjekk at alt ser friskt ut og ikkje ligg og sleng i posen med slapp reisning. Bruk han same dag som du kjøper han, og er det meir i posen, gi bort resten til hamsteren, rotta, kamelen eller kaninen til naboungane.

Smelta ost

Salat med chèvre er eit av mange prov på at det einaste som er betre enn ost, er smelta ost: Varm opp omnen til 200 gradar. Så finn du fram ein chèvre, gjerne den norske frå Haukeli – norske ostar har så absolutt ikkje noko å skamme seg over, snarare tvert om. Meisterkokken Bent Stiansen har bytt ut alle utanlandske ostar med norske no, på den vidgjetne restauranten Stattholdergaarden i Oslo, og ingen klagar.

Legg 200 gram chèvre på ei bakeplate og lat han hyggje seg der i drygt fem minutt, til han er varm og litt smelta. Samstundes har du 50 gram valnøtter i ei tørr steikjepanne og ristar dei til dei er gylne. Bland så eit par typar salat i ein bolle, til dømes ruccola og babyspinat. Legg på to fine pærer skorne i skiver, den varme chèvren i bitar og valnøttene. Drypp over nokre dropar honning, balsamico og jomfruolje. Ørlite salt og pepar, så har du salaten klar. Dette er herleg mat for varme mai- og sommardagar, men desse ingrediensane finn du jo faktisk året rundt.

Val av drikke

Ein endå enklare rett er chèvre- og honningtoast. Skjer fire store skiver surdeigsbrød, eller bruk langsdelte parisiske bagettar. Nyttar du slike, skjer dei ekstra lange og kall dei chèvrolet. Legg dei på bakeplata og drypp med god olivenolje. Skjer 200 gram chèvre i skiver og legg han på. Dryss over honning og klipp over litt friske urter, som rosmarin eller graslauk. Steik i omnen til osten er smelta og brødet er herleg og sprøtt.

Det hender det kjem spørsmål i innboksen om kva for drikke ein bør velje. Til desse to rettene vil eg seie at norsk spontanfermentert sider eller dessertvinen sauternes vil høve godt, eller ein sauvignon blanc. Eller ein iskald kveiteøl, som også er å få i alkoholfri variant. Må du ha raudvin, vil ein cabernet franc passe. Men hovudregelen når det gjeld ost og vin, er at det vanlegvis er ein kvit du bør velje, då får du fleire matchar. Signe sommaren.

Dagfinn Nordbø er tekstforfattar og satirikar.

post@nordbo.no