Er det godt nok å vera best?

I dag kl. 13.30 norsk tid set spelarane seg ned ved brettet til fyrste VM-parti i Dubai. Røynde Carlsen vil vera uvanleg roleg etter omstenda. Den jamaldrande utfordraren Nepomnjasjtsjij vil vera uvanleg nervøs, men vil freista gøyma kjenslene sine bak ein klossete og sjarmerande geip. Korleis har dei førebudd seg til den største hjerneduellen i (sjakk)verda på tre år?

Alvor og fjas

Eit tenkt scenario: Magnus Carlsen er i fleire månader i strekk før VM på treningsleir på ein hemmeleg stad. Sekundantane til verdsmeisteren arbeider døgeret rundt i eit høgteknologisk laboratorium der dei polerer detaljane i den nye, revolusjonerande Carlsen-opninga. Motstandaren Jan Nepomnjasjtsjij er på fotballkamp i London og spelar kveld etter kveld tullesjakk på Internett med eitt minutt på heile partiet.

I eit slikt scenario hadde russaren vore sjanselaus. Men i røynda er det ganske motsett: «Nepo» veit at han har sitt livs sjanse, er asketisk fokusert på VM-kampen og har alliert seg med dei kraftigaste maskinane i Russland frå Skolkovo-instituttet. Carlsen, på si side, var berre tre veker før fyrste VM-trekk på fotballkamp med Erling Braut Haaland i Tyskland og kosa seg med sjakkfjas på Internett.

Likevel seier alle at Carlsen er favoritt. Verdsmeisteren sjølv formulerte det slik: «Eg vinn av di eg er den beste sjakkspelaren.» Lat oss freista skjøna psykologien til sjakkgeniet.

Kvar er lukka?

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare