Arkivet: Joan As Police Woman
Joan As Police Woman spelte på Parkteatret i Oslo i 2018.
Pressefoto
Det er nok ikkje berre eg som skulle ha vore i Parkteatret i Oslo i april 2018, då Joan As Police Woman kom innom, på turneen som følgde albumet Damned Devotion. Slik vart det ikkje, men no vert det likevel konsert, i stova, i beste pandemistil, med albumet Live (Sweet Police/ Border), som vart spelt inn med bandet i studio i New York på tampen av turneen, og inneheld materialet frå konsertane – ein elegant dokumentasjon.
Joan Wasser (f. 1970) tok til å lage musikk som Joan As Police Woman for to tiår sidan, og sidan har det vorte fleire herlege soulalbum. Damned Devotion skaffa henne likevel eit større publikum, og på turneen i 2018 var kritikkane fantastiske – då Kitty Empire (The Guardian) høyrde henne i Glasgow, resulterte det i ein glødande konsertomtale av slaget som straks får deg til å tenkje: Der skulle eg ha vore.
På Live er både Wasser og bandet i storform. Ikkje minst er albumet ei påminning om kor mange sterke låtar det har vorte med åra, for repertoaret er framifrå sett saman. Eg mjuknar godt når balladen «Start of My Heart» frå andrealbumet To Survive (2008) strøymer ut av høgtalarane, og er glad for at plata rommar konsertsalens veksling i tempo og stemningar, slik at det på oppløpet vert ganske så heftig, idet «The Silence» frå Damned Devotion (2018) glir over i «The Magic» frå The Deep Field (2011) og deretter kulminerer i den solide Prince-coveren «Kiss».
Eit nytt studioalbum frå Joan As Police Woman er venta før 2021 er omme.
Øyvind Vågnes
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Det er nok ikkje berre eg som skulle ha vore i Parkteatret i Oslo i april 2018, då Joan As Police Woman kom innom, på turneen som følgde albumet Damned Devotion. Slik vart det ikkje, men no vert det likevel konsert, i stova, i beste pandemistil, med albumet Live (Sweet Police/ Border), som vart spelt inn med bandet i studio i New York på tampen av turneen, og inneheld materialet frå konsertane – ein elegant dokumentasjon.
Joan Wasser (f. 1970) tok til å lage musikk som Joan As Police Woman for to tiår sidan, og sidan har det vorte fleire herlege soulalbum. Damned Devotion skaffa henne likevel eit større publikum, og på turneen i 2018 var kritikkane fantastiske – då Kitty Empire (The Guardian) høyrde henne i Glasgow, resulterte det i ein glødande konsertomtale av slaget som straks får deg til å tenkje: Der skulle eg ha vore.
På Live er både Wasser og bandet i storform. Ikkje minst er albumet ei påminning om kor mange sterke låtar det har vorte med åra, for repertoaret er framifrå sett saman. Eg mjuknar godt når balladen «Start of My Heart» frå andrealbumet To Survive (2008) strøymer ut av høgtalarane, og er glad for at plata rommar konsertsalens veksling i tempo og stemningar, slik at det på oppløpet vert ganske så heftig, idet «The Silence» frå Damned Devotion (2018) glir over i «The Magic» frå The Deep Field (2011) og deretter kulminerer i den solide Prince-coveren «Kiss».
Eit nytt studioalbum frå Joan As Police Woman er venta før 2021 er omme.
Øyvind Vågnes
Fleire artiklar
Frå omslaget til ein utypisk roman om mellom anna sjakk.
Sjakknerden er litt av ein type. Men særleg i litteraturen vert det lite sex.
Dei fleste som satsar på eigen solkraftproduksjon, vil gjerne tru at dei bidreg til reduserte utslepp av klimagassar.
Foto: Frank May / NTB
Solkraftproduksjon: «Dei fleste vil vel gjerne tru at dei bidreg til reduserte utslepp av klimagass.»
Ane Barmen er utdanna skodespelar og musikkvitar. Ho har tidlegare skrive to romanar.
Foto: Maria Olivia Rivedal
Ane Barmen skriv med snert og humor og ein bit alvor om sånt som skjer seg.
Teikning: May Linn Clement
Oppbretta brok i bratta
«Å bretta er i grunnen ‘å gjera bratt’, og i norrønt hadde bretta just tydinga ‘reisa opp, reisa seg’.»
Ole Paus døydde før sjølvbiografien var ferdigskriven.
Foto: Nina Djæff
Eit sandkorn i maskineriet
Ole Paus skriv mest om slektsbakgrunn og mindre om artistkarrieren i sjølvbiografien sin, men det forklarar likevel mennesket Ole Paus.