Hyperpop

Charli xcx:

Brat and it’s the same but there’s three more songs so it’s not

Atlantic

Brat er det sjette studioalbumet til Charli xcx. Her ser dronninga av hyperpopsjangeren, som går over overflata til popen, tilbake på tida som tenårings-it-girl på kule festar.

Albumet opnar med «360», og sidan eg ikkje veit at «Julia» refererer til Julia Fox, ein profilert italiensk-amerikansk skodespelar som debuterte i Uncut Gems og seinare har blitt enda meir kjend for sin eksentriske stil og online presence, hjelpte det å sjå musikkvideoen, der eit slags merksemdsøkonomisk kjendiskartell konspirerer om å gjere servitøren viral. På «Club Classics», som kan bli ein klubbklassikar, har eg-personen god greie på klubbklassikarar og vil danse med seg sjølv. Ifølgje Charli blir ei it-girl ein brat når ho er usikker.

På «I think about it all the time» går snørrungen rundt i Stockholm og tenkjer – seriøst – på livet for – seriøst – første gong. Seriøst. Ho høyrer på seg sjølv på iPhone (ifølgje ein fan på tekstnettstaden Genius.com, tenkjer ho ikkje på sponsoravtalen med Samsung).

Det er som skorne er tronge; verselinene er liksom pressa inn i melodien, dei passar lizzm ikkje inn i strukturen; uttrykket liknar «Bad Lip Reader», YouTube-kanalen der nye songar er tufta på og tilpassa musikkvideoar og filmklipp utan lyd.

Popkulturen byggjer på seg sjølv, overflate blir fundament, og det er fort gjort å gløyme fordi ein må følgje så godt med for å ikkje bli gløymd. Tre dagar etter Brat, kom Brat and it’s the same but there’s three more songs so it’s not, som er Brat men samtidig ikkje fordi det har tre songar til. Dei er fine, men «Hello goodbye» minner svært mykje om Tove Los «Grapefruit» og «Guess» om ein raplåt eg ikkje hugsar heilt, og «Spring Breakers» Azaelia Banks eller noko anna – ti år gamalt.

Rasmus Hungnes

Rasmus Hungnes er musikar, fast musikkmeldar i Dag og Tid og kunstnar.