Forstyrra Shakespeare

Det synest å vere ein ny trend å spele klassikarar fritt etter originalen heller enn rett frå boka. Kan hende er det slik det må vere i dag. Men det er mange måtar å gjere det på. Den nærast avantgardistiske versjonen Det Norske Teatret no speler av Kong Lear, er kraftig og effektfull i uttrykket.

Framsyninga lovar eit nærlys på alderdom og det ofte ambivalente kjærleikstilhøvet mellom foreldre og born/arvingar. Men ho er altfor fragmentarisk til å fungere narrativt, og rollene er altfor distanserte til å engasjere på noko vis. Kjønnsnøytral casting er sjølvsagt veldig på moten, men det kjem aldri til å fungere dramatisk; det kan dei berre gi opp.

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare

Digital tilgang – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.

E-postadressa di

Eg godtek vilkåra

Eller kjøp eit anna abonnement

Er du abonnent? Logg på for å lese vidare